เลออปอล เซดาร์ ซ็องกอร์

เลออปอล เซดาร์ ซ็องกอร์ (ฝรั่งเศส: Léopold Sédar Senghor, เกิด 9 ตุลาคม 1906, เซเนกัล, - เสียชีวิต 20 ธันวาคม 2001, Verson, ฝรั่งเศส) เป็นกวี ครู รัฐบุรุษ ประธานาธิบดีคนแรกของเซเนกัล และเป็นผู้สนับสนุนหลักของแนวคิดเรื่อง

เลออปอล เซดาร์ ซ็องกอร์
คนที่ 1
ดำรงตำแหน่ง 6 กันยายน 1960 – 31 ธันวาคม 1980
นายกรัฐมนตรี
ก่อนหน้า	สร้างสำนักงานแล้ว
ถัดไป
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	9 ตุลาคม ค.ศ. 1906(1906-10-09) , (ปัจจุบัน ประเทศเซเนกัล)
เสียชีวิต	20 ธันวาคม ค.ศ. 2001(2001-12-20) (95 ปี) , ฝรั่งเศส
พรรคการเมือง
คู่สมรส	Ginette Éboué (1946–1956) Colette Hubert Senghor (สมรส 1957–2001); his death
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยแห่งปารีส
Religion	โรมันคาทอลิก
ลายมือชื่อ
ยศที่ได้รับการแต่งตั้ง
รับใช้	ฝรั่งเศส
สังกัด	กองทัพอาณานิคมของฝรั่งเศส
ประจำการ	1939–1942
ยศ	Private 2e Classe
หน่วย	59th Colonial Infantry Division
สงคราม/การสู้รบ	สงครามโลกครั้งที่ 2 ยุทธการที่ฝรั่งเศส

ซ็องกอร์เป็นลูกชายของชาวไร่และผู้ค้า แม่ของเขาเป็นโรมันคาธอลิกและส่งเขาไปเผยแพร่คาทอลิกและเซมินารีที่ใกล้เคียงเพื่อเติมเต็มความทะเยอทะยานครั้งแรกของเขา ซึ่งคือจะเป็นอาจารย์นักบวช เมื่ออายุ 20 ปีเขาตระหนักว่าการเป็นนักบวชไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากเป็น และเขาย้ายไปที่โรงเรียนมัธยมในเมืองหลวงดาการ์

ใน 1928 ซ็องกอร์ไปปารีสโดยทุนการศึกษาบางส่วน และต่อการศึกษาที่โรงเรียนมัธยม Louis-le-Grand และที่ Sorbonne ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา Senghor ได้ค้นพบรอยประทับของศิลปะแอฟริกันที่ไม่เหมือนใครในจิตรกรรม ประติมากรรม และดนตรีสมัยใหม่ ซึ่งยืนยันความเชื่อของเขาในศักยภาพของแอฟริกาที่มีต่อวัฒนธรรมสมัยใหม่

ใน 1935 ซ็องกอร์กลายเป็น agrégé (ครูที่มีคุณวุฒิสูงสุดในระบบโรงเรียนของฝรั่งเศส) ชาวแอฟริกาคนแรก ซึ่งทำให้เขาสามารถสอนได้ทั้งระดับมัธยมและระดับมหาลัย เขาเริ่มสอนภาษาฝรั่งเศสที่ตูร์ แต่ในที่สุดก็กลายเป็นศาสตราจารย์ด้านภาษาและอารยธรรมแอฟริกาที่ École Nationale de la France d’Outre-Mer และเขาถูกจับในปี 1940 ในสงครามโลกครั้งที่สองและใช้เวลาสองปีในค่ายกักกันนาซีซึ่งเขาเขียนบทกวีที่ดีที่สุดของเขาบางส่วน เมื่อได้รับการปล่อยตัวเขาได้เข้าร่วมต่อต้านในฝรั่งเศส

หลังจากสงครามซ็องกอร์กลายเป็นสมาชิกของสภาร่างรัฐธรรมนูญฝรั่งเศส ในปี 1946 เขาถูกส่งตัวเป็นหนึ่งในสองผู้แทนของเซเนกัลไปยังรัฐสภาในปารีส หลังได้รับการเลือกตั้งจากพรรคสังคมนิยม ซ็องกอร์ก่อตั้ง Senegalese Democratic Bloc (พรรคการเมืองหนึ่งในเซเนกัล) ในปี 1948 และในฐานะผู้ลงสมัครรับเลือกตั้งของพรรคนั้น เขาจึงได้รับการเลือกตั้งอีกครั้งในการเลือกตั้งปี 1951 เป็นสภาผู้แทนราษฎรฝรั่งเศส ห้าปีต่อมาเขาได้เป็นนายกเทศมนตรีของซึ่งเป็นศูนย์กลางทางรถไฟของเซเนกัลและได้รับเลือกตั้งอีกครั้งเป็นรองผู้อำนวยการ

อาณานิคมของแอฟริกาตะวันตกของฝรั่งเศสเริ่มกดขี่เพื่อเอกราชมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรัฐสภาฝรั่งเศสอนุมัติ loi cadre ซึ่งให้การปกครองตนเองต่อดินแดนแอฟริกาอย่างมาก ซ็องกอร์เป็นหนึ่งในคนแรกที่ต่อต้านการกระทำเพราะเขารู้สึกว่ามันให้ความสำคัญกับดินแดนมากกว่ารัฐบาล ส่งผลให้เกิดการเผยแพร่ตัวของรัฐไม่รู้จักเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อต่อต้านการกระทำซ็องกอร์ช่วยสร้างพันธมิตรระหว่างแถบเส้นศูนย์สูตรแอฟริกาของฝรั่งเศสและแอฟริกาตะวันตกของฝรั่งเศสที่นำไปสู่การสร้างของในปี 1959 ซึ่งเซเนกัลเป็นสมาชิก ในเดือนธันวาคม ซ็องกอร์ได้ยื่นอุทธรณ์ต่อประธานาธิบดี ชาร์ล เดอ โกล ของฝรั่งเศสเพื่อเป็นเอกราช สหพันธ์สาธารณรัฐมาลียังคงดำเนินต่อไปจนถึงเดือนสิงหาคมเมื่อสมาชิกสองคนสุดท้ายคือเซเนกัลและซูดานของฝรั่งเศสแยกจากกัน เซเนกัลกลายเป็นสาธารณรัฐเอกราช และซ็องกอร์ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดี

ปลายปี 1962 นายกรัฐมนตรี ซึ่งเป็นฝ่ายตรงกันข้ามของซ็องกอร์มานานแล้ว พยายามทำรัฐประหาร อย่างไรก็ตามชาวเซเนกัลได้อยู่ข้างเดียวกันกับซ็องกอร์ และเดียถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิต (เขาถูกปล่อยตัวในปี 1974) ซ็องกอร์ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีอีกครั้งในปี 1963 และเกษียณอายุในวันที่ 31 ธันวาคม 1980 เป็นประธานาธิบดีคนแรกของแอฟริกาที่ออกจากตำแหน่งโดยสมัครใจ ซึ่งซ็องกอร์ได้เลือกให้เป็นผู้สืบทอดของเขากลายเป็นประธานาธิบดีคนต่อไป

ในฐานะประมุขของประเทศ ซ็องกอร์พยายามปรับปรุงการเกษตรของเซเนกัลให้ทันสมัย ปลูกฝังความเป็นพลเมืองที่รู้แจ้ง ต่อสู้กับการคอร์รัปชั่นและความไร้ประสิทธิภาพ สร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับเพื่อนบ้านชาวแอฟริกาของเขา และร่วมมือกับฝรั่งเศสต่อไป เขาสนับสนุนรูปแบบของลัทธิสังคมนิยมที่มีพื้นฐานมาจากความเป็นจริงของชาวแอฟริกันและมักถูกเรียกว่า "สังคมนิยมของแอฟริกา" สังคมนิยมของซ็องกอร์ เป็นประชาธิปไตยและมีมนุษยนิยม และมีคำขวัญว่า “การปกครองแบบเผด็จการของชนชั้นกรรมาชีพ” เนื่องจากเป็นโฆษกที่สำคัญของประเทศโลกที่สาม เขาประท้วงเงื่อนไขการค้าที่ไม่ยุติธรรมซึ่งทำให้เกิดผลเสียของประเทศในแอฟริกา

หลังจากที่เขาออกจากการเมืองเซเนกัล เขาเกษียณไปอยู่ที่ฝรั่งเศสซึ่งเขาเป็นพลเมืองมาตั้งแต่ 1932 เขาได้ตีพิมพ์บันทึกประจำวัน Ce que je crois: négritude, francité, et civilisation de l’universel (1988) “สิ่งที่ฉันเชื่อ: Negritude, ความฝรั่งเศส และอารยธรรมสากล”) รวมถึงบทกวีเพิ่มเติม

ซ็องกอร์ได้เสียชีวิตเมื่อวันที่ เสียชีวิต 20 ธันวาคม 2001 ที่ Verson, ประเทศฝรั่งเศส