เก ยวก โระ ญ ป น 玉露 โรมาจ gyokuro เป นชาญ ป น ชน ดหน ง ตามมาตรฐานการต ดฉลากชาเข ยวของสมาคมกลางอ ตสาหกรรมชาแห งประเทศญ ป

เกียวกูโระ (ญี่ปุ่น: 玉露; โรมาจิ: gyokuro) เป็นชาญี่ปุ่น ชนิดหนึ่ง ตามมาตรฐานการติดฉลากชาเขียวของสมาคมกลางอุตสาหกรรมชาแห่งประเทศญี่ปุ่น ได้ให้คำจำกัดความไว้ว่าหมายถึง "ใบชาที่เก็บเกี่ยวมาจากสวนชาที่ถูกบังแสงอาทิตย์เกือบหมด เรียกว่า โออิชิตะเอ็ง (ญี่ปุ่น: 覆下園; โรมาจิ: oishita-en) โดยถูกคลุมด้วยวัสดุปิดเช่นฟางและผ้าขาวม้าตั้งแต่ตูมแรกของต้นชาแรกงอกขึ้นเป็นเวลาประมาณ 20 วัน และผลิตด้วยกรรมวิธีเดียวกันกับเซ็นจะ"

เกียวกูโระ
คุณค่าทางโภชนาการต่อ 100 กรัม (3.5 ออนซ์)
พลังงาน	21 กิโลจูล (5.0 กิโลแคลอรี)

โปรตีน	1.3 g


วิตามิน
ไทอามีน (บี1)	(2%) 0.02 มก.
ไรโบเฟลวิน (บี2)	(9%) 0.11 มก.
ไนอาซิน (บี3)	(4%) 0.6 มก.
กรดแพนโทเทนิก (บี5 )	(5%) 0.24 มก.
วิตามินบี6	(5%) 0.07 มก.
โฟเลต (บี9)	(38%) 150 μg
วิตามินซี	(23%) 19 มก.


แร่ธาตุ
แคลเซียม	(0%) 4 มก.
เหล็ก	(2%) 0.2 มก.
แมกนีเซียม	(4%) 15 มก.
แมงกานีส	(219%) 4.60 มก.
ฟอสฟอรัส	(4%) 30 มก.
โพแทสเซียม	(7%) 340 มก.
โซเดียม	(0%) 2 มก.
สังกะสี	(3%) 0.3 มก.


องค์ประกอบอื่น
น้ำ	97.8 g
กาเฟอีน	0.16 g
แทนนิน	0.23 g

ชา 10 g/60 ℃ 60 mL、2.5 นาที
หน่วย μg = ไมโครกรัม • mg = มิลลิกรัม IU = หน่วยสากล
ประมาณร้อยละคร่าว ๆ โดยใช้การแนะนำของสหรัฐสำหรับผู้ใหญ่

โดยทั่วไปสาร ซึ่งมีบทบาทในการให้รสอูมามิในชานั้นผลิตได้จากรากและเก็บไว้ในใบผ่านทางลำต้น เมื่อเทอานีนถูกแสงแดดจะเปลี่ยนเป็น ซึ่งทำให้เกิดรสฝาด กล่าวอีกนัยหนึ่ง ใบชาซึ่งเป็นวัตถุดิบของเกียวกูโระนั้นถูกเคลือบด้วยสารเคลือบที่กันแสงแดดเป็นเวลาอย่างน้อยสองสัปดาห์ก่อนการเก็บเกี่ยว ทำให้มีผลในการเพิ่ม กรดอะมิโน เช่น เทอานีน และลด คาเทชิน (หรือ แทนนิน)

ที่มา

ชื่อ "เกียวกูโระ" (玉露) มาจากชื่อผลิตภัณฑ์ของ บริษัทผู้ผลิตชา

ในปี 1835 เมื่อคาเฮ ยามาโมโตะ (山本嘉兵衛) ประธานของยาโมโตยามะรุ่นที่ 6 ยังอายุ 18 ปี เขาไปที่โรงงานชาของคิจิเอง คิโนชิตะในหมู่บ้านอูจิในเกียวโต และลองกวนใบนึ่งด้วยตัวเอง เมื่อแห้งจะเกาะมือและจับตัวเป็นก้อนชา หลังจากลองสร้างขึ้นใหม่หลายครั้งจนได้รสชาติเหมือนน้ำหวานที่มีรสชาติที่หรูหราและสีที่สดใสจึงตั้งชื่อว่า "เกียวกูโระ" หลังจากกลับมาที่เอโดะ เขาได้นำเสนอสิ่งเหล่านี้ต่อขุนนางศักดินา, ฮาตาโมโตะ, นักชงชา และปัญญาชน เป็นผลให้ได้รับคำวิจารณ์อย่างล้นหลามและถูกนำไปทำเป็นผลิตภัณฑ์ชั้นสูงอย่างกว้างขวาง กลายเป็นหนึ่งในผลิตภัณฑ์พิเศษของเอโดะและแพร่หลายไปทั่ว ในเวลานั้นใบชาถูกคั่วเป็นก้อนกลมเหมือนน้ำค้าง หลังจากนั้นในช่วงต้นยุคเมจิ บริษัท ผู้ผลิตชาได้ปรับปรุงวิธีการคั่วที่ใช้ในปัจจุบัน

นอกจากนี้ ในบริเวณ ในเมืองอูจิ จังหวัดเกียวโตก็มี "อนุสาวรีย์ต้นกำเนิดของเกียวกูโระ'' (玉露製茶発祥の碑) ตั้งอยู่ด้วย

อ้างอิง

「日本食品標準成分表2015年版（七訂）」
"緑茶の表示基準" (PDF). 公益社団法人日本茶業中央会. สืบค้นเมื่อ 2022-06-13.
小林加奈理, 長戸有希子, 青井暢之ほか、「L-テアニンのヒトの脳波に及ぼす影響」『日本農芸化学会誌』 1998年 72巻 2号 p.153-157, doi:10.1271/nogeikagaku1924.72.153
『山本山の歴史』78頁
"京都山城宇治茶の郷めぐり" (PDF). 京都府. สืบค้นเมื่อ 2022-06-13.

[mext7-1] 「日本食品標準成分表2015年版（七訂）」

[hyoujikijyun-2] "緑茶の表示基準" (PDF). 公益社団法人日本茶業中央会. สืบค้นเมื่อ 2022-06-13.

[3] 小林加奈理, 長戸有希子, 青井暢之ほか、「L-テアニンのヒトの脳波に及ぼす影響」『日本農芸化学会誌』 1998年 72巻 2号 p.153-157, doi:10.1271/nogeikagaku1924.72.153

[4] 『山本山の歴史』78頁

[5] "京都山城宇治茶の郷めぐり" (PDF). 京都府. สืบค้นเมื่อ 2022-06-13.