เกาะรามรี

เกาะรามรี (พม่า: ရမ်းဗြဲကျွန်း; สะกดว่า ย่าน-บแย) เป็นเกาะนอกชายฝั่งรัฐยะไข่ ประเทศพม่า เกาะรามรีเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดบนชายฝั่งยะไข่และใหญ่สุดในประเทศพม่า พื้นที่ของเกาะมีประมาณ 1,350 ตารางกิโลเมตร (520 ตารางไมล์) ศูนย์กลางประชากรหลักคือรามรี ในภาษาพม่าเกาะนี้เรียกว่าเกาะย่าน-บแย จังหวัดบนเกาะรามรีคือ และเจาะพยู เป็นเมืองใหญ่และเมืองหลักแห่งที่สองของรัฐยะไข่

เกาะรามรี ရမ်းဗြဲကျွန်း
เกาะ
ทิวทัศน์ของแม่น้ำจากเกาะรามรี
เกาะรามรี
พิกัด: 19°04′16″N 93°49′01″E / 19.07120°N 93.81702°E / 19.07120; 93.81702
ประเทศ	พม่า
ภาค	รัฐยะไข่
พื้นที่
• ทั้งหมด	1,350 ตร.กม. (520 ตร.ไมล์)
ความสูง	300 เมตร (984 ฟุต)
เขตเวลา	(เวลามาตรฐานพม่า)

ภูมิศาสตร์

เกาะนี้แยกจากแผ่นดินใหญ่ด้วยช่องแคบคล้ายคลองแคบ ๆ ซึ่งกว้างเฉลี่ย 150 เมตร (490 ฟุต) มีสะพานข้ามช่องแคบเชื่อมเกาะกับชายฝั่งทวีป จุดสูงที่สุดคือ ซึ่งเป็นภูเขาสูง 300 เมตร (980 ฟุต) ตั้งอยู่ใกล้ชายฝั่งตะวันตกด้านใต้ของเกาะ บนเกาะมีเนินพุโคลน

ซิคาตองจุดสูงสุดบนเกาะรามรี

เกาะใกล้เคียง

• เกาะซะกู เป็นเกาะยาว 5 กิโลเมตร (3.1 ไมล์) และกว้าง 4 กิโลเมตร (2.5 ไมล์) ตั้งอยู่ทางใต้นอกแหลมเกาะรามรี โดยแยกออกจากเกาะรามรีด้วยช่องแคบกว้าง 2.4 กิโลเมตร (1.5 ไมล์)
• เกาะมะจี้ เป็นเกาะขนาดเล็กยาว 2.2 กิโลเมตร (1.4 ไมล์) ตั้งอยู่ทางใต้ห่างจากปลายเกาะซะกู
• ตั้งอยู่ห่างจากชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะรามรีราว 10 กิโลเมตร (6.2 ไมล์)

ประวัติศาสตร์

เดิมทีเกาะแห่งนี้เป็นสถานีการค้าของอาณาจักรมเยาะอู้ โดยมีหมู่บ้านชาวประมงกระจายอยู่ทั่วเกาะ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ยุทธการที่เกาะรามรีเกิดขึ้นในเดือนมกราคมและกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2488 ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการรุกคืบกองทัพภาคที่ 14 ของอังกฤษในแนวรบด้านใต้ของพม่าช่วงปี พ.ศ. 2487–88 เมื่อการสู้รบสิ้นสุดลง ทหารญี่ปุ่นถูกบังคับให้เข้าไปในหนองบึงที่อยู่รอบเกาะ และมีการกล่าวอ้างว่าจระเข้น้ำเค็มได้คร่าชีวิตทหารไปราว 400 ราย (หรือ 980 รายจากทั้งหมด มีเพียง 20 รายเท่านั้นที่รอดชีวิตตามรายงานฉบับหนึ่ง) ซึ่งบันทึกสถิติโลกกินเนสส์ระบุว่าเป็น "ภัยพิบัติใหญ่สุดของมนุษย์ที่ประสบเหตุจากสัตว์" อย่างไรก็ตาม ความจริงของเรื่องนี้ยังคงเป็นที่ถกเถียง และข้อเท็จจริงชี้ให้เห็นว่ามีทหารญี่ปุ่นจำนวนน้อยที่เสียชีวิตเพราะจระเข้ ที่ยืนยันได้มีเพียงทหาร 10-15 นายที่ถูกจระเข้ฆ่าตายขณะข้ามแม่น้ำมูใกล้เมืองรามรี ทหารญี่ปุ่นส่วนใหญ่เสียชีวิตด้วยสาเหตุอื่น ๆ อีกมากมาย รวมถึงการขาดน้ำ การจมน้ำ การยิงปืนของอังกฤษ โรคบิด และอาจเสียชีวิตจากฉลามด้วย

เมืองรามรีเป็นบ้านเกิดของ กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรมเยาะอู้

สัตว์ป่า

จระเข้น้ำเค็มยังคงเป็นสัตว์ที่พบเห็นได้ทั่วไปแถบเกาะรามรีจนถึงช่วงปี พ.ศ. 2503 นับจากนั้นแถบนี้ก็ไม่เป็นแหล่งอาศัยของจระเข้อีกต่อไป ซึ่งอาจเกิดจากการลักลอบล่า และในช่วงต้นทศวรรษปี พ.ศ. 2523 ก็มีหลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่ามีเพียงจระเข้ที่ยังคงอยู่อย่างกระจัดกระจายเท่านั้น

ท่อส่งน้ำมัน

เกาะรามรียังเป็นที่ตั้งของระบบท่อส่งก๊าซ ซึ่งส่งน้ำมันและก๊าซจากชายฝั่งมหาสมุทรอินเดียไปยังมณฑลยูนนาน ประเทศจีน จากท่าเรือน้ำลึกเมืองเจาะพยู เกาะรามรี รัฐยะไข่ น้ำมันจากตะวันออกกลางและก๊าซจากชายฝั่งมหาสมุทรของพม่าจะถูกขนส่งผ่านท่อส่งไปยังจีน ท่อส่งดังกล่าวทำให้จีนพึ่งพาการขนส่งน้ำมันและก๊าซทางทะเลผ่านช่องแคบมะละกา ที่อันตรายน้อยลง และยังช่วยลดระยะเวลาการขนส่งได้ถึงสองสัปดาห์ ค่าธรรมเนียมการขนส่งทางท่อเป็นแหล่งรายได้ของรัฐบาลพม่านอกเหนือจากการขายก๊าซ โดยเริ่มก่อสร้างในปี พ.ศ. 2554 ท่อส่งก๊าซส่วนพม่าสร้างเสร็จเมื่อวันที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2556 และก๊าซเริ่มไหลไปยังจีนเมื่อวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2556 ส่วนท่อส่งน้ำมันสร้างเสร็จในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2557

อ้างอิง

1. Prostar Sailing Directions 2005 India & Bay of Bengal. Enroute. National Geospatial-intelligence Agency (1 February 2007). p. 168
2. Top 10 Places You Don’t Want To Visit, 5: Ramree Island, Burma
3. Burmese junta profits from Chinese pipeline – Telegraph
4. "Kyaukpyu to Kunming pipeline construction officially commenced", 18 August 2011, ramree.com
5. sources and more details (here).

แหล่งข้อมูลอื่น

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ เกาะรามรี
• The Terrible Myth Behind Ramree Island – And The (Maybe) Real Truth