เกาะมีเกอลง

มีเกอลง (ฝรั่งเศส: Île Miquelon) หรือที่รู้จักในชื่อ กร็องด์มีเกอลง (ฝรั่งเศส: Grande Miquelon) เป็นหนึ่งในหมู่เกาะของกลุ่มเกาะแซ็งปีแยร์และมีเกอลง ซึ่งเป็นอาณานิคมโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศสที่ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติก ห่างจากเกาะนิวฟันด์แลนด์ 22 กม. (14 ไมล์) ทั้งนี้ มีเกอลงตั้งอยู่ระหว่างทางทิศเหนือ และ (เรียกอีกอย่างว่าเปอติตมีเกอลง) ทางทิศใต้

มีเกอลง

ชื่อท้องถิ่น: Île Miquelon
เกาะมีเกอลงตอนกลาง ทางใต้ของเกาะเลอกัป และทางเหนือของเกาะล็องกลาด
มีเกอลง
ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	มหาสมุทรแอตแลนติก
พิกัด	47°03′26.1″N 56°20′19.2″W / 47.057250°N 56.338667°W / 47.057250; -56.338667
กลุ่มเกาะ	แซ็งปีแยร์และมีเกอลง
แหล่งน้ำใกล้เคียง
พื้นที่	110 ตารางกิโลเมตร (42 ตารางไมล์)
จุดสูงสุด	มอร์นเดอลากร็องด์มงตาญ (240 ม. (790 ฟุต))
การปกครอง
ฝรั่งเศส
อาณานิคมโพ้นทะเลของประเทศฝรั่งเศส	แซ็งปีแยร์และมีเกอลง
เทศบาลใหญ่สุด
ประชากรศาสตร์
เดมะนิม	ชาวมีเกอลง
ประชากร	626 คน (ค.ศ. 2012)
ภาษา	ฝรั่งเศส
ข้อมูลอื่น ๆ
เว็บไซต์ทางการ	http://www.miquelon-langlade.com

ภูมินามวิทยา

ชื่อมีเกอลงได้รับการอ้างว่าแผลงมาจากชื่อเล่นของชื่อ "" (Mikel) ในภาษาบาสก์ ใน ค.ศ. 1579 ชื่อ มีเกอตง และ มีแกล ได้ปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรกตามการระบุโดยที่ชื่อ ซึ่งเป็นชาวบาสก์เชื้อสายฝรั่งเศส โดยชื่อนี้ค่อย ๆ วิวัฒนาการขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเป็น มีกลง และในที่สุดเป็น มีเกอลง (มิเกลูเน ในภาษาบาสก์)

ภูมิศาสตร์

แนวชายฝั่งของมิเกอลงมีทั้งหาดทรายและกรวดจำนวนมากที่ล้อมรอบลากูน เช่นเดียวกับหน้าผาหินสูงตระหง่านถึง 25 ม. (82 ฟุต) บนชายฝั่งตะวันออก ในทางธรณีวิทยาของมันประกอบด้วยหินภูเขาไฟยุคหลังยุคออร์โดวิเชียนที่เปลี่ยนรูปเล็กน้อย ส่วนใหญ่เป็นหินไรโอไลต์ที่มี, และหินบะซอลต์ ส่วนทางตอนใต้ของเกาะมีเกอลงคือ ที่เป็นลากูนขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของแมวน้ำและความหลากหลายทางชีวภาพอื่น ๆ ตลอดจนเกาะมีเกอลงยังเป็นจุดหมายปลายทางที่รู้จักกันดีสำหรับการดูนกเช่นกัน

เกาะมีเกอลงเชื่อมต่อกับเกาะเลอกัปด้วยสันดอนเชื่อมเกาะยาว 3 กม. (1.9 ไมล์) และกว้างน้อยกว่า 100 ม. (330 ฟุต) ส่วนเกาะมีเกอลงทางใต้เชื่อมต่อกับด้วยคอคอดที่ก่อตัวขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซึ่งมีความยาว 12 กม. (7.5 ไมล์) และกว้าง 6 ถึง 100 ม. (20 ถึง 328 ฟุต)

ขณะที่อยู่ตรงข้ามช่องแคบที่อันตรายและมีหมอกยาว 6 กม. (3.7 ไมล์) ซึ่งชาวประมงเรียกว่า "ปากนรก" (ฝรั่งเศส: La Gueule de L'Enfer) ซึ่งเป็นที่ตั้งของซากเรืออับปางกว่า 600 ลำ

ภูมิอากาศ

สภาพภูมิอากาศเป็นแบบฉบับของมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือและกระแสน้ำแลบราดอร์โดยมีพายุและลมแรงกว่า 60 กม./ชม. (37 ไมล์/ชม.) บ่อยครั้งเป็นเวลาเกือบหกเดือนของปี ส่วนฤดูร้อนมีอากาศเย็นและมีหมอกหนา อุณหภูมิเฉลี่ยทั้งปีอยู่ที่ 5.5 องศาเซลเซียส (41.9 องศาฟาเรนไฮต์)

ประชากร

เกาะมีเกอลงประกอบด้วยเทศบาล ซึ่งมีประชากร 626 คนใน ค.ศ. 2012 ส่วนให้บริการประชาชนด้วยเครื่องบินเทอร์โบหรือเครื่องบินไอพ่นขนาดเล็ก ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเมืองที่เรียกว่ามีเกอลง ซึ่งตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเกาะใกล้กับเกาะเลอกัป ผู้อยู่อาศัยรู้จักกันในฐานะชาวมีเกอลง และเป็นพลเมืองของฝรั่งเศส

ระเบียงภาพ

• ชายทะเลมีเกอลง
• ชายฝั่งทางเหนือของเกาะมีเกอลง ใกล้กับเกาะเลอกัป
• หมู่บ้านมีเกอลงที่มองจากทิศตะวันตก
• บ้านในหมู่บ้าน
• หลักไมล์สู่มีเกอลง
• ท่าเรือมีเกอลง
• อนุสรณ์สถาน

อ้างอิง

1. St. Pierre & Miquelon Business Law Handbook: Strategic Information and Laws (ภาษาอังกฤษ). International Business Publications. p. 26. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 November 2016.
2. Bird, Eric. Encyclopedia of the World's Coastal Landforms (ภาษาอังกฤษ). Springer Science & Business Media. pp. 163–165. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 November 2016.
3. "1579 – Voyages Avantureux, Martin de Hoyarçabal". Grand Colombier. สืบค้นเมื่อ 16 November 2016.
4. Les Français peints par eux-mêmes: encyclopédie morale du dix-neuvième siècle (ภาษาฝรั่งเศส). L. Curmer. 1840. p. 640. สืบค้นเมื่อ 16 November 2016.
5. Edward, David A. O.; Lane, Robert (2013). Edward and Lane on European Union Law (ภาษาอังกฤษ). Edward Elgar Publishing. p. 81. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 November 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มีเกอลง

• เว็บไซต์ทางการ