อ ตาโกะ ญ ป น イタコ บ างเร ยก อ จ โกะ 市子 หร อ โองาม ซามะ オガミサマ ค อผ หญ งตาบอดท ได ร บการฝ กฝน จนสามารถเป นส อเพ อต ดต อก บ

อิตาโกะ (ญี่ปุ่น: イタコ) บ้างเรียก อิจิโกะ (市子) หรือ โองามิซามะ (オガミサマ) คือผู้หญิงตาบอดที่ได้รับการฝึกฝน จนสามารถเป็นสื่อเพื่อติดต่อกับโลกวิญญาณตามความเชื่อญี่ปุ่น โดยก่อนที่จะได้รับการยอมรับว่าพวกเธอสามารถติดต่อกับคามิหรือวิญญาณจากผู้วายชนม์ พวกเธอต้องบำเพ็ญพรตขั้นอุกฤษฎ์เสียก่อน โดยอิตาโกะจะประกอบพิธีกรรมที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารกับคนตาย การทำนายทายทัก^: 174 แต่ปัจจุบันการประกอบพิธีกรรมดังกล่าวเริ่มลดน้อยลงไป เพราะ พ.ศ. 2556 มีอิตาโกะทั่วประเทศญี่ปุ่นเพียง 20 คน ซึ่งแต่ละคนล้วนมีอายุมากกว่า 40 ปีเป็นต้นไป

อิตาโกะในเทศกาลอินาโกะไทไซประจำฤดูใบไม้ร่วง บน จังหวัดอาโอโมริ

ประเพณีการฝึกฝนอิตาโกะจะกระทำตั้งแต่อายุยังน้อย มีการฝึกแช่น้ำที่ใส่น้ำแข็งหลายร้อยถังราววันสองวัน การฝึกฝนเป็นอิตาโกะใช้ระยะเวลาสามปี มีการท่องจำบทเพลงและพระสูตรของศาสนาพุทธ กระทั่งในช่วงท้ายของการฝึกฝน จะมีพิธีสมรสระหว่างอิตาโกะกับเทวดาประจำตัว และต้องบูชาอจละ หรือฟูโดเมียวโอ (不動明王) ซึ่งเป็นเทพในศาสนาพุทธ

นักวิชาการให้ข้อมูลว่า ชาวญี่ปุ่นมีความเชื่อว่าคนตาบอดมีความเกี่ยวข้องกับพลังงานเหนือธรรมชาติมายาวนาน และเป็นแนวทางที่คนตาบอดจะได้พึ่งพาตนเอง ท่ามกลางข้อจำกัดที่มีอยู่มากมายในสมัยโบราณ^: 190 ด้วยเหตุนี้ หลายครอบครัวจึงส่งลูกหลานที่พิการทางการมองเห็นไปฝึกฝนเป็นอิตาโกะ^: 190 กระทั่งต้นยุคเมจิจึงมีการห้ามการฝึกอิตาโกะอย่างเด็ดขาด^: 179

ปัจจุบันอิตาโกะจะร่วมกันประกอบพิธีกรรมที่ จังหวัดอาโอโมริ ท่ามกลางนักท่องเที่ยวหลายพันคน ในพิธีอิตาโกะทำการสื่อสารกับดวงวิญญาณของผู้เสียชีวิตเมื่อไม่นานมานี้ รวมไปถึงดวงวิญญาณของเด็กที่ถูกทำแท้ง หรือทารกตายคลอดด้วย^: 198

อ้างอิง

Fackler, Martin. "As Japan's Mediums Die, Ancient Tradition Fades". New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 April 2013. สืบค้นเมื่อ 1 February 2016. [1] 2023-05-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน/http://www.nytimes.com/2009/08/21/world/asia/21japan.html Alt URL]
Blacker, Carmen (1997). Earhart, Byron (บ.ก.). Religion in the Japanese experience : sources and interpretations (2nd ed.). Belmont, CA: Wadsworth Pub. Co. pp. 130–135. ISBN .
Ivy, Marilyn (1995). Discourses of the vanishing modernity, phantasm, Japan. Chicago: University of Chicago Press. ISBN .
Kawamura, Kunimitsu. . Kokugakuin. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 September 2015. สืบค้นเมื่อ 1 February 2016.
"Itako no Kuchiyose". UNESCO Asian-Pacific Cultural Center. UNESCO Asian-Pacific Cultural Center. สืบค้นเมื่อ 9 March 2016.
Schattschneider, Ellen (2003). Immortal wishes : labor and transcendence on a Japanese sacred mountain. Durham (N. C.): Duke University press. ISBN .
Breen, John; Teeuwen, Mark (2013). Shinto in History: Ways of the Kami. Routledge. ISBN .
Josephson, Jason Ānanda (2012). The invention of religion in Japan. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN .

[Fackler-NYTimes-1] Fackler, Martin. "As Japan's Mediums Die, Ancient Tradition Fades". New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 April 2013. สืบค้นเมื่อ 1 February 2016. [1] 2023-05-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน/http://www.nytimes.com/2009/08/21/world/asia/21japan.html Alt URL]

[Blacker-2] Blacker, Carmen (1997). Earhart, Byron (บ.ก.). Religion in the Japanese experience : sources and interpretations (2nd ed.). Belmont, CA: Wadsworth Pub. Co. pp. 130–135. ISBN .

[Ivy-3] Ivy, Marilyn (1995). Discourses of the vanishing modernity, phantasm, Japan. Chicago: University of Chicago Press. ISBN .

[Kawamura-4] Kawamura, Kunimitsu. . Kokugakuin. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 September 2015. สืบค้นเมื่อ 1 February 2016.

[UNESCO-5] "Itako no Kuchiyose". UNESCO Asian-Pacific Cultural Center. UNESCO Asian-Pacific Cultural Center. สืบค้นเมื่อ 9 March 2016.

[Schatt2003-6] Schattschneider, Ellen (2003). Immortal wishes : labor and transcendence on a Japanese sacred mountain. Durham (N. C.): Duke University press. ISBN .

[Breen2013-7] Breen, John; Teeuwen, Mark (2013). Shinto in History: Ways of the Kami. Routledge. ISBN .

[Josephson-8] Josephson, Jason Ānanda (2012). The invention of religion in Japan. Chicago: The University of Chicago Press. ISBN .