อาสนว หารล มอฌ ฝร งเศส Cathédrale de Limoges เร ยกช อเต มว า อาสนว หารน กบ ญสเทเฟนแห งล มอฌ Cathédrale Saint Étienne de

อาสนวิหารลีมอฌ (ฝรั่งเศส: Cathédrale de Limoges) เรียกชื่อเต็มว่า อาสนวิหารนักบุญสเทเฟนแห่งลีมอฌ (Cathédrale Saint-Étienne de Limoges) เป็นทั้งอาสนวิหารในนิกายโรมันคาทอลิก เป็นที่ตั้งของมุขนายกประจำ ตั้งอยู่ติดกับ "สวนพระสังฆราช" (Jardin de l'Évêché) ในเขตเมืองเก่า "ลาซีเต" (La Cité) ของลีมอฌ จังหวัดโอต-เวียน แคว้นนูแวลากีแตน ประเทศฝรั่งเศส สร้างขึ้นเพื่ออุทิศแด่นักบุญสเทเฟน (ปฐมมรณสักขี) เป็นหนึ่งในอนุสรณ์สถานสำคัญที่สุดในลีมอฌคู่กับสถานีรถไฟลีมอฌ และยังถือเป็นคริสต์ศาสนสถานแห่งเดียวในภูมิภาคลีมูแซ็งที่สร้างในแบบกอธิกที่สมบูรณ์แบบ

อาสนวิหารนักบุญสเทเฟนแห่งลีมอฌ
ทางเข้าด้านข้างในปีค.ศ. 2010 หลังการบูรณะซ่อมแซมครั้งใหญ่

45°49′44″N 1°16′00″E / 45.82889°N 1.26667°E / 45.82889; 1.26667
ที่ตั้ง	ลีมอฌ จังหวัดโอต-เวียน
ประเทศ	ประเทศฝรั่งเศส
นิกาย	โรมันคาทอลิก
สถานะ	อาสนวิหาร
ประเภทสถาปัตย์	กางเขน
รูปแบบสถาปัตย์	กอธิกฟล็องบัวย็อง กอธิกแรยอน็อง
แล้วเสร็จ	ค.ศ. 1888
อนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ (ค.ศ. 1862)

อาสนวิหารแห่งนี้ได้ขึ้นทะเบียนเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์เมื่อปี ค.ศ. 1862

ประวัติการก่อสร้าง

งานก่อสร้างได้เริ่มขึ้นในปี ค.ศ. 1273 แล้วเสร็จเมื่อปี ค.ศ. 1888 ภายหลังจากเสร็จสิ้นการเชื่อมส่วนของหอระฆัง สถาปัตยกรรมโรมาเนสก์ให้ติดกับบริเวณกลางโบสถ์อย่างสมบูรณ์ ซึ่งการก่อสร้างอาสนวิหารในช่วงแรกเริ่มจากบริเวณร้องเพลงสวดในแบบกอธิกแรยอน็องซึ่งเป็นงานราวสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 13 ที่ ณ ขณะนั้นยังคงติดอยู่กับส่วนบริเวณกลางโบสถ์เดิมในแบบโรมาเนสก์ การก่อสร้างได้หยุดชะงักลงในปี ค.ศ. 1327 เป็นครั้งแรกเนื่องจากปัญหาด้านงบประมาณ ต่อมาในปี ค.ศ. 1378 ชาเปลนักบุญมาร์ซียาลและส่วนหนึ่งของแขนกางเขนฝั่งทิศเหนือก็เสร็จสมบูรณ์ ต่อมาเป็นคราวของหอระฆังแบบโรมาเนสก์ขนาดใหญ่ และในไม่กี่ปีต่อมาบริเวณแขนกางเขนทิศใต้ก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์

ช่วงหลังจากสงครามร้อยปี บริเวณกลางโบสถ์สองช่วงแรกก็สร้างเสร็จระหว่างปี ค.ศ. 1458–1499 ต่อมาในช่วงปี ค.ศ. 1516–1541 มุขนายกฌ็อง เดอ ล็องฌัก ก็ได้สร้างส่วนแขนกางเขนและซุ้มประตูนักบุญยอห์น ซึ่งถือเป็นงานชิ้นเอกในแบบกอธิกฟล็องบัวย็อง แต่ต่อมาการก่อสร้างก็ได้หยุดชะงักลงเป็นครั้งที่สองเมื่อมุขนายกในขณะนั้นได้ถึงแก่กรรมลง บริเวณกลางโบสถ์ที่เหลืออีกสามช่วงสุดท้ายเพิ่งจะมาเสร็จสิ้นโดยต่อเข้ากับหอระฆังโดยสมบูรณ์ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 เท่านั้นเอง

ลักษณะทางสถาปัตยกรรม

อาสนวิหารแห่งนี้มีงานศิลป์สมัยฟื้นฟูศิลปวิทยาชั้นสูงถึงสองรายการ ได้แก่ ฉากกางเขนซึ่งสร้างจากดำริของมุขนายกฌ็อง เดอ ล็องฌัก และหลุมฝังศพของท่าน ซึ่งเป็นงานแกะสลักเป็นเรื่องราวจากหนังสือวิวรณ์ โดยได้แรงบัลดาลใจมาจากงานของศิลปินชาวเยอรมันนามว่า ดือเรอร์

บริเวณผนังของห้องฝังศพแบบสถาปัตยกรรมโรมาเนสก์ ซึ่งไม่ได้เปิดให้เข้าชมสาธารณะ มีงานภาพปูนเปียกพระคริสต์ทรงพระสิริ

นอกจากนี้บริเวณส่วนอื่นยังพบรูปวาดสมัยยุคกลาง ซึ่งพบได้ตามชาเปลต่าง ๆ รวมทั้งงานภาพปูนเปียกสมัยคริสต์ศตวรรษที่ 19 ด้วย

ระเบียงภาพ

มองจากสวนพระสังฆราช
อาสนวิหาร
อาสนวิหารยามค่ำคืน
ภาพร่างแสดงชาเปลบริเวณพิธี
หัวเสาบริเวณระเบียงแนบ
แผนผังของอาสนวิหาร
อาสนวิหาร พิพิธภัณฑ์สังฆราชแห่งลีมอฌ และสวนพระสังฆราช
อาสนวิหารยามค่ำคืน

อ้างอิง

[1] Base Merimée PA00100333 กระทรวงวัฒนธรรมแห่งฝรั่งเศส

บรรณานุกรม

Dictionnaire des églises de France, Belgique, Luxembourg, Suisse (Tome II-B), Robert Laffont, Paris (France) ; p. Missing parameter/s! (Template:P.)73–78.
Claude Andrault-Schmitt, Limousin gothique, Picard Éditeur, Paris, , 1997; p. Missing parameter/s! (Template:P.)215–239.
Michael T. Davis, « Le chœur de la cathédrale de Limoges », dans Bulletin Monumental, 1986 v. 22 .
Jean Maury, Limousin roman, Éditions Zodiaque, La Pierre-qui-Vire (France), 1959.

[1] [1] Base Merimée PA00100333 กระทรวงวัฒนธรรมแห่งฝรั่งเศส