อัลแบร์ตุส มาญุส

นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุส (ละติน: Albertus Magnus) หรือนักบุญอัลเบิร์ตผู้ยิ่งใหญ่ (Albert the Great) หรือนักบุญอัลเบิร์ตแห่งโคโลญ (Saint Albert of Cologne) เป็นนักบุญในคริสตจักรโรมันคาทอลิก เกิดราวปี ค.ศ. 1193/ค.ศ. 1206 ที่ (ประเทศเยอรมนีปัจจุบัน) และถึงแก่มรณกรรมเมื่อวันที่ 30 กันยายน ค.ศ. 1280 ที่เมืองโคโลญ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์

อัลแบร์ตุส มาญุส
“นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุส” ภาพจากจิตรกรรมฝาผนังที่เทรวิโซในอิตาลี
มุขนายกและนักปราชญ์แห่งคริสตจักร
เกิด	ค.ศ. 1193/ค.ศ. 1206 เมือง
เสียชีวิต	15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1280 เมืองโคโลญ จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
นิกาย	โรมันคาทอลิก
เป็นนักบุญ	ค.ศ. 1931 โดย สมเด็จพระสันตะปาปาปิอุสที่ 11
	15 พฤศจิกายน
องค์อุปถัมภ์	นักปรัชญา นักวิทยาศาสตร์ นักศึกษา

นักบุญอัลแบร์ตุสได้ปฏิญาณตนเป็นไฟรเออร์คณะดอมินิกัน และมีตำแหน่งฝ่ายปกครองในคริสตจักรเป็นบิชอปแห่งเรเกินส์บวร์ค มีชื่อเสียงจากการเป็นการมีความรู้และความเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความสัมพันธ์ระหว่างศาสนาคริสต์กับวิทยาศาสตร์ เป็นนักปรัชญาคนสำคัญที่สุดของเยอรมนีและนักเทววิทยาศาสนาคริสต์ในสมัยกลาง และเป็นหนึ่งในนักวิชาการคนแรก ๆ ในสมัยกลางที่ประยุกต์ปรัชญาอาริสโตเติลให้เข้ากับปรัชญาคริสต์ศาสนา คริสตจักรโรมันคาทอลิกประกาศให้นักบุญอัลแบร์ตุส มาญุสเป็นหนึ่งในนักปราชญ์แห่งคริสตจักร 33 คน

อ้างอิง

1. กีรติ บุญเจือ, แก่นปรัชญายุคกลาง, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2550, หน้า 609
2. CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: St. Albertus Magnus[1]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ อัลแบร์ตุส มาญุส