อักษรฟราเซอร์

อักษรฟราเซอร์ (Fraser) หรือ อักษรลีสู่ (Lisu) ประดิษฐ์เมื่อราว พ.ศ. 2458 โดย (James Ostram Fraser) มิชชันนารีผู้ทำงานกับในจีน ตั้งแต่ พ.ศ. 2453 – 2492 ในระหว่างนั้น ฟราเซอร์หัดพูดภาษาจีนและภาษาลีสู่ เขาแปลคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษาลีสู่ด้วยอักษรของเขาและประดิษฐ์ตัวโน้ตสำหรับชาวลีสู่ด้วย พ.ศ. 2535 รัฐบาลจีนยอมรับอักษรฟราเซอร์เป็นอักษรราชการสำหรับภาษาลีสู่ ประกอบด้วยอักษรละตินตัวใหญ่ บางตัวถูกหมุนไปหรือกลับด้าน แสดงเสียงวรรณยุกต์ด้วยเครื่องหมายวรรคตอน

อักษรฟราเซอร์/อักษรลีสู่
ชนิด
ผู้ประดิษฐ์
ช่วงยุค	ประมาณ พ.ศ. 2458 (ค.ศ. 1915)–ปัจจุบัน
ทิศทาง	Left-to-right
ภาษาพูด	ภาษาลีสู่
อักษรที่เกี่ยวข้อง
ระบบแม่	(พื้นฐานอักษรละติน) อักษรฟราเซอร์/อักษรลีสู่
ยูนิโคด
ช่วงยูนิโคด	U+A4D0–U+A4FF
บทความนี้ประกอบด้วยในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ (สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ)

ใช้เขียน

• ภาษาลีสู่ซึ่งเป็นภาษาตระกูลทิเบต-พม่า มีผู้พูด 657,000 คน ในพม่า อินเดีย ไทยและจีน (มณฑลยูนนานและเสฉวน)

ยูนิโคด

ลีสู่ (ชื่อตามมาตรฐานยูนิโคด) Unicode.org chart (PDF)

0

1

2

3

4

5

6

7

8

9

A

B

C

D

E

F

U+A4Dx

ꓐ

ꓑ

ꓒ

ꓓ

ꓔ

ꓕ

ꓖ

ꓗ

ꓘ

ꓙ

ꓚ

ꓛ

ꓜ

ꓝ

ꓞ

ꓟ

U+A4Ex

ꓠ

ꓡ

ꓢ

ꓣ

ꓤ

ꓥ

ꓦ

ꓧ

ꓨ

ꓩ

ꓪ

ꓫ

ꓬ

ꓭ

ꓮ

ꓯ

U+A4Fx

ꓰ

ꓱ

ꓲ

ꓳ

ꓴ

ꓵ

ꓶ

ꓷ

ꓸ

ꓹ

ꓺ

ꓻ

ꓼ

ꓽ

꓾

꓿

อ้างอิง

• อักษรฟราเซอร์