หยาง ตง

หยาง ต้ง (จีน: 楊侗; 604–619) เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ดั้งเดิมในพระนาม กษัตริย์แห่งเยฺว่ (越王) หรือ พระนามจีน หฺวางไท่จู่ (皇泰主), พระนามหลังสวรรคต (ถวายโดย) จักรพรรดิกง (恭皇帝) พระนามเดิม เหรินจิ่น (仁謹) เป็นจักรพรรดิของจีนสมัยราชวงศ์สุย ระหว่างเกิดความวุ่นวายที่แผ่ไปทั่วอาณาจักรสุยในช่วงปลายประวัติศาสตร์ราชวงศ์ จักรพรรดิสุยหยางพระอัยกาของพระองค์ ปล่อยให้พระองค์ดูแลเมืองหลวงทางตะวันออก ลั่วหยาง และหลังจากที่จักรพรรดิสุยหยางถูกปลงพระชนม์โดยนายพลอวี้เหวินฮั่วจี๋ในปีค.ศ. 618 ขุนนางราชวงศ์สุยในลั่วหยางประกาศให้หยาง ตง เป็นจักรพรรดิ อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าหนึ่งในขุนนางเหล่านั้น หวัง ซื่อชง ก็ได้ยึดอำนาจ และในปีค.ศ. 619 หยาง ตง ได้สละราชบัลลังก์แก่เขา สิ้นสุดราชวงศ์สุย ในไม่ช้าพระองค์ก็ถูกปลงพระชนม์ตามคำสั่งของหวัง ซื่อชง

จักรพรรดิสุยกง 隋恭帝
จักรพรรดิราชวงศ์สุย (ตะวันออก)
ครองราชย์	22 มิถุนายน ค.ศ. 618 – 23 May 619
ประสูติ	ค.ศ. 604
สวรรคต	กรกฎาคม ค.ศ. 619
พระนามเต็ม สกุล: หยาง (楊, Yáng) พระนาม: ต้ง (侗, Dòng) พระมรณนาม กง (恭)
ราชวงศ์	ราชวงศ์สุย
พระราชบิดา	หยาง เจ้า
พระราชมารดา

อ้างอิง

1. "中央研究院".
2. , vol. 185.
3. "中央研究院".
4. Zizhi Tongjian, vol. 187.
5. , vol. 5.
6. Chinese-Western Calendar Converter 2010-05-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
7. , vol. 187.