หมู่เกาะมาร์เควซัส

หมู่เกาะมาร์เคซัส (อังกฤษ: Marquesas Islands; ฝรั่งเศส: Îles Marquises, Archipel des Marquises หรือ Marquises; : Te Henua Enana; : Te Fenua ʻEnata) เป็นหมู่เกาะภูเขาไฟในเฟรนช์พอลินีเชีย อาณานิคมโพ้นทะเลของฝรั่งเศสในมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ โดยมีจุดสูงสุดคือยอด (Mont Oave) บนเกาะ ด้วยความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 1,230 เมตร (4,035 ฟุต)

หมู่เกาะมาร์เคซัส

ภูมิศาสตร์
ที่ตั้ง	มหาสมุทรแปซิฟิก
พิกัด	9°27′S 139°23′W / 9.450°S 139.383°W / -9.450; -139.383
กลุ่มเกาะ	พอลินีเชีย
เกาะทั้งหมด	15
เกาะหลัก	นูกูฮีวา, , , , ,
พื้นที่	1,049.3 ตารางกิโลเมตร (405.1 ตารางไมล์)
ระดับสูงสุด	1,230 ม. (4040 ฟุต)
จุดสูงสุด	()
การปกครอง
ฝรั่งเศส
อาณานิคมโพ้นทะเล	เฟรนช์พอลินีเชีย
เมืองใหญ่สุด	(ประชากร 2,183 (2017) คน)
ประชากรศาสตร์
ประชากร	9,346 (2017)
ความหนาแน่น	8.9/กม.^2 (23.1/ตารางไมล์)
ภาษา	ฝรั่งเศส,
ข้อมูลอื่น ๆ
เขตเวลา	UTC−9:30

เตเฮนูอาเอนาตา – หมู่เกาะมาร์เคซัส *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ป่าดิบชื้นบนเกาะฟาตูฮีวา
(ประเทศ)	ฝรั่งเศส
ภูมิภาค **	เอเชียและแปซิฟิก
ประเภท	มรดกแบบผสม
(เกณฑ์พิจารณา)	(iii), (vi), (vii), (ix), (x)
อ้างอิง	1707
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2024 (คณะกรรมการสมัยที่ 46)
พื้นที่	345,749 เฮกตาร์
พื้นที่กันชน	6,841 เฮกตาร์
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

งานวิจัยทางโบราณคดีชี้ให้เห็นว่าหมู่เกาะนี้ถูกนักเดินทางจากพอลินีเชียตะวันตกตั้งอาณานิคมในคริสต์ศตวรรษที่ 10 หลายศตวรรษต่อมา หมู่เกาะนี้ยังคงมี "วัฒนธรรม ชีววิทยา และภาษาที่มีความสม่ำเสมออย่างน่าทึ่ง" หมู่เกาะมาร์เคซัสได้รับชื่อมาจากภรรยาของ (Marqués de Cañete) เจ้าเขตอุปราชแห่งเปรูของสเปนในคริสต์ศตวรรษที่ 16 โดย นักสำรวจชาวสเปนที่เดินทางพบหมู่เกาะนี้ใน ค.ศ. 1595 ต่อมานักสำรวจชาวอังกฤษชื่อ กัปตันเจมส์ คุก ได้เดินเรือมาถึงใน ค.ศ. 1775 ตกอยู่ใต้การปกครองของฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1842 แต่การตั้งถิ่นฐานของฝรั่งเศสมีขึ้นหลัง ค.ศ. 1870

เมืองหลวงชื่อ ตั้งอยู่บนเกาะนูกูฮีวา หมู่เกาะมีประชากร 9,346 คน จากการสำรวจประชากรในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2017

อ้างอิง

1. "R1- Population sans doubles comptes, des subdivisions, communes et communes associées de Polynésie française, de 1971 à 1996". ISPF. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 November 2012. สืบค้นเมื่อ 2013-10-13.
2. "Population". Institut de la statistique de la Polynésie française (ภาษาฝรั่งเศส). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 June 2019. สืบค้นเมื่อ 7 June 2019.
3. "Communes des Îles Marquises". Haut-commissariat de la Polynésie Française. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2008.
4. Allen, Melinda S. and McAlister, Andrew J., 2010, "The Hakaea Beach Site, Marquesan colonisation, and Models of East Polynesian Settlement" Archaeology in Oceania, Vol. 45, p. 54-65.[1]
5. Janet M. Wilmshurst, Terry L. Hunt, Carl P. Lipo, and Atholl J. Anderson. "High-precision radiocarbon dating shows recent and rapid initial human colonisation of East Polynesia" เก็บถาวร 24 กันยายน 2015 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, PNAS, vol. 108 no. 5, doi: 10.1073/pnas.1015876108, accessed 26 October 2015

อ่านเพิ่ม

• Kjellgren, Eric & Ivory, Carol S. (2005). Adorning the world: art of the Marquesas Islands. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN .
• Robert Louis Stevenson, In the South Seas, 1896.
• Urmenyhazi, Attila. 2013 book publication: Samoan & Marquesan Life in Oceania: a probing travelogue. ISBN .  6377055.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ หมู่เกาะมาร์เคซัส

•  "Marquesas" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 17 (11 ed.). 1911. pp. 750–751.
• Stevenson, Robert L. (1896), In the South Seas
• Official website Les îles Marquises en polynésie française
• Administrative divisions of the Marquesas Islands (archived)
• Effects of the 1946 Aleutian Tsunami on the Marquesas Is. (archived)
• Flora of the Marquesas Islands
• WorldAtlas.com's map of the Marquesas—includes most of the islands
• Sailing Schedule to the Marquesas Islands (archived)