สิทธิมนุษยชนในประเทศรัสเซีย

สิทธิมนุษยชนในประเทศรัสเซีย มักถูกวิพากษ์วิจารณ์จากองค์กรระหว่างประเทศและสื่ออิสระในประเทศ การละเมิดที่อ้างถึงบ่อยที่สุดบางส่วน มีได้แก่ การเสียชีวิตขณะถูกควบคุมตัว การใช้การทรมานอย่างกว้างขวางและเป็นระบบโดยกองกำลังรักษาความปลอดภัยและผู้คุม พิธีซ้อม (ที่รู้จักกันในชื่อ แปลว่า "ช่วงสมัยของคุณปู่") ในกองทัพรัสเซีย การละเมิดในวงกว้าง ความรุนแรงและการเลือกปฏิบัติต่อชนกลุ่มน้อย และการสังหารนักข่าว

ในฐานะที่เป็นรัฐสืบทอดของสหภาพโซเวียต สหพันธรัฐรัสเซียยังคงผูกพันในข้อตกลงด้านสิทธิมนุษยชนแบบเดียวกันกับที่ลงนามและให้สัตยาบันโดยรัฐสืบทอดก่อนหน้านี้ เช่น กติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมือง ตลอดจนสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ในช่วงปลายคริสต์ทศวรรษ 1990 รัสเซียยังได้ให้สัตยาบัน (โดยมี) และตั้งแต่ ค.ศ. 1998 เป็นต้นมา ในสทราซบูร์ก็กลายเป็นศาลอุทธรณ์สุดท้ายสำหรับพลเมืองรัสเซียจากระบบยุติธรรมระดับชาติของตน ตามบทที่ 1 มาตรา 15 ของ รูปลักษณ์ของกฎหมายระหว่างประเทศเหล่านี้มีความสำคัญเหนือกว่ากฎหมายของรัฐบาลกลางแห่งชาติ อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่สมัยที่ 2 ของประธานาธิบดีวลาดีมีร์ ปูติน (ค.ศ. 2004-2008) เป็นต้นมา มีรายงานการละเมิดสิทธิมนุษยชนเพิ่มมากขึ้น

นับตั้งแต่ และปูตินกลับมาเป็นประธานาธิบดีอีกครั้งในฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 2012 ได้มีการโจมตีทางกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิระหว่างประเทศและสิทธิตามรัฐธรรมนูญหลายประการ เช่น มาตรา 20 (เสรีภาพในการชุมนุมและการสมาคม) ของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ซึ่งมีอยู่ในมาตรา 30 และ 31 ของรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธรัฐรัสเซีย (ค.ศ. 1993) กฎหมายได้รับการอนุมัติในเดือนธันวาคม 2015 ซึ่งให้สิทธิ์ในการตัดสินใจว่ารัสเซียสามารถบังคับใช้หรือเพิกเฉยต่อมติจากหน่วยงานระหว่างรัฐบาล เช่น ศาลสิทธิมนุษยชนแห่งยุโรปได้หรือไม่

ในฐานะของสภายุโรปและผู้ลงนามในอนุสัญญายุโรปว่าด้วยสิทธิมนุษยชน รัสเซียมีพันธกรณีระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องกับประเด็นสิทธิมนุษยชน ในบทนำของรายงานสถานการณ์ในรัสเซียใน ค.ศ. 2004 แห่งสภายุโรประบุว่า "ความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นับตั้งแต่การล่มสลายของสหภาพโซเวียตไม่อาจปฏิเสธได้"

หมายเหตุ

1. รัฐธรรมนูญแห่งสหพันธรัฐรัสเซียไม่ควรสับสนกับกฎหมายระดับชาติ

อ้างอิง

1. (PDF). Amnesty International. 2003. ISBN . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 4 ธันวาคม 2003. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2008.
2. Amnesty International Report 2020/21 (ภาษาอังกฤษ). Amnesty International. 2021. pp. 302–307. ISBN . สืบค้นเมื่อ 3 March 2022.
3. "Russia: Events of 2019". World Report 2020: Russia. www.hrw.org. Human Rights Watch. 2020. สืบค้นเมื่อ 3 March 2022.
4. "Dozens of Russian Prisoners Tortured, Found Dead in Jail - Washington Free Beacon". Freebeacon.com. 14 January 2016. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
5. "Torture by police in Russia is an everyday occurrence—and it isn't going to stop". Newsweek.com. 29 March 2016. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
6. "Russia: Peaceful Protester Alleges Torture". Hrw.org. 27 February 2017. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
7. . Amnesty International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2002-11-04. สืบค้นเมื่อ 2008-03-16.
8. . Human Rights Watch. 12 November 2006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 November 2008. สืบค้นเมื่อ 26 September 2015.
9. "There is torture at penal colony number 7: Prisoners and their relatives talk about the situation in the Segezha prison". Meduza.io. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
10. "Russian prisons are essentially torture chambers". Dw.com. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
11. . Amnesty International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-06-05. สืบค้นเมื่อ 2009-07-09.
12. "ABANDONED TO THE STATE - CRUELTY AND NEGLECT IN RUSSIAN ORPHANAGES" (PDF). Human Rights Watch. สืบค้นเมื่อ 2009-07-12.
13. . Amnesty International. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 November 2002. สืบค้นเมื่อ 16 March 2008.
14. (PDF). Amnesty International. 2003. ISBN . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 6 เมษายน 2003. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2008.
15. . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 กรกฎาคม 2009. สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม 2009. (As of 9 July 2009).
16. "Partial Justice: An Enquiry into Deaths of Journalists in Russia 1993 - 2009". Ifj.org. สืบค้นเมื่อ 16 December 2017.
17. Ratified, respectively, in 1973 and 1975 by the USSR. Although a Soviet lawyer helped to draft the UN's Universal Declaration of Human Rights (198), the Communist bloc abstained as a whole from that voluntary affirmation, see A Chronicle of Current Events, "International Agreements".
18. . Washington, D.C.: Embassy of the Russian Federation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 มกราคม 2004. สืบค้นเมื่อ 16 มีนาคม 2008.
19. . www.russianembassy.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2004. สืบค้นเมื่อ 2019-06-24. Article 15. 4. The commonly recognized principles and norms of the international law and the international treaties of the Russian Federation shall be a component part of its legal system. If an international treaty of the Russian Federation stipulates other rules than those stipulated by the law, the rules of the international treaty shall apply.
20. "Russian law on the priority of the RF Constitution over resolutions of intergovernmental human rights bodies". 2 February 2016. สืบค้นเมื่อ 13 July 2018.
21. . CoE.int. Retrieved on 25 September 2015.
22. "Report by Mr. Alvaro Gil-Robles on his Visits to the Russian Federation". Council of Europe, . 20 April 2005. สืบค้นเมื่อ 16 March 2008.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Commissioner for Human Rights of the Russian Federation 2022-04-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน - Office of Ombudswoman . (English translations of some reports are in the .)
• How the Russian government uses anti-extremism laws to fight opponents 2021-07-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน