สัญญาเช่า

สัญญาเช่า (อังกฤษ: lease agreement) เป็นสัญญาที่ผู้เป็นเจ้าของให้ผู้เช่าได้ใช้สินทรัพย์ของตน ซี่งเมื่อมองลึกลงไปสัญญาเช่านั้นจะแจกแจงชนิดของสินทรัพย์ได้เป็น 2 ประเภทคือสินทรัพย์ที่จับต้องได้ เช่นการเช่าที่ดิน หรือสิ่งของอื่นๆ และสินทรัพย์ที่จับต้องไม่ได้ เช่น สัญญาเช่าโปรแกรมคอมพิวเตอร์หรือคลื่นความถี่วิทยุ สัญญาเช่ามักจะระบุช่วงเวลาเช่า ส่วนใหญ่มักจะเป็นการทำสัญญาแบบเดือนต่อเดือน

ข้อตกลงทั่วไป

สัญญาเช่าเป็นสัญญาทางกฎหมายและบังคับใช้กับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องภายใต้เงื่อนไขกฎของสัญญา สัญญาเช่าแบบเฉพาะเจาะจง อาจจะมีคำสั่งที่เฉพาะเจาะจงในเรื่องนั้นๆ ขึ้นชนิดและประเภทของสัญญาเช่าที่คู่สัญญาทั้ง 2 ฝ่ายได้กระทำขึ้น

องค์ประกอบทั่วไป:

• ชื่อของผู้ทำสัญญาทั้ง 2 ฝ่าย
• วันที่เริ่มต้นและระยะเวลาของสัญญา
• ระบุวัตถุที่เฉพาะเจาะจงของสัญญาเช่า
• กำหนดเงื่อนไขที่ใช้ในกรณีการต่ออายุหรือไม่ต่ออายุ
• กำหนดรูปแบบการชำระเงิน (เงินก้อนหรือชำระเป็นงวดๆ)
• กำหนดบทบัญญัติสำหรับการเช่าสินค้าและการชำระคืน
• กำหนดและอธิบายเงื่อนไขพิเศษ (ในกรณีที่เป็นสัญญษเช่าเฉพาะเจาะจง)

อาจจะมีเงื่อนไขเฉพาะอื่น ๆ วางอยู่บนคู่สัญญาทั้งสองฝ่ายเช่น การประกันสินค้าในกรณีสูญเสีย การกำจัดการใช้งานสินค้า ระบุบุคคลที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการบำรุงรักษา

ประเภทของสัญญาเช่า

สัญญาเช่าระยะยาว สัญญาเช่าระยะยาวนั้น เป็นสัญญาเช่าที่มีกำหนดระยะเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดที่แน่นอน สัญญาเช่าประเภทนี้เมื่อครบกำหนดแล้วสัญญาเช่าจะสิ้นสุดลงทันทีโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า

สัญญาเช่าตามช่วงระยะเวลา สัญญาเช่าประเภทนี้ จะกำหนดระยะเวลาแบบปีต่อปี เดือนต่อเดือน หรือสัปดาห์ต่อสัปดาห์ เมื่อใกล้ถึงระยะเวลาที่กำหนดทั้งสองฝ่ายสามารถยกเลิกสัญญาได้ แต่ต้องแจ้งให้อีกฝ่ายหนึ่งทราบล่วงหน้าโดยไม่ก่อให้เกิดภาระผูกพันใดๆ

สัญญาเช่าไม่กำหนดระยะเวลา สัญญาเช่าประเภทนี้ เป็นสัญญาที่ทั้งสองฝ่ายสามารถยกเลิกเมื่อไรก็ได้ ไม่มีการกำหนดระยะเวลาที่แน่ ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของทั้ง 2 ฝ่ายเป็นสำคัญ

สัญญาเช่าแบบการผ่อนปรน สัญญาเช่าแบบการผ่อนปรน หมายถึงสัญญาเช่าที่หมดอายุการเช่าแล้วแต่ผู้เช่ายังคงครอบครองสิ่งที่เช่าต่อไป และผู้ให้เช่าก็ไม่ได้ทักท้วงหรือให้คำยินยอมแต่อย่างใด แต่หากผู้ให้เช่าแสดงความยินยอมใช้เช่า ก็จะเป็นการทำสัญญาเช่าแบบระยะยาวหรือตามช่วงระยะเวลาต่อไป

อ้างอิง