สะพานข้ามแม่น้ำแคว (ภาพยนตร์)

สะพานข้ามแม่น้ำแคว (อังกฤษ: The Bridge on the River Kwai) เป็นภาพยนตร์แนวมหากาพย์สงคราม ฉายเมื่อ ค.ศ. 1957 กำกับโดย เดวิด ลีน สร้างจากนวนิยายที่เขียนโดย ปีแยร์ บูล เมื่อ ค.ศ. 1952 แม้ว่าภาพยนตร์จะดำเนินเรื่องโดยใช้ประวัติศาสตร์ของการสร้าง ทางรถไฟสายมรณะ ใน ค.ศ. 1942–1943 โครงเรื่องและตัวละครในนวนิยายของบูลและบทภาพยนตร์เกือบทั้งหมดเป็นเรื่องสมมติ นักแสดงนำ ประกอบด้วย วิลเลียม โฮลเดน, อเล็ก กินเนสส์, และเซ็ซซูเอะ ฮายากาวะ

สะพานข้ามแม่น้ำแคว
ใบปิดภาพยนตร์อเมริกัน, "สไตล์ เอ"
กำกับ	เดวิด ลีน
บทภาพยนตร์
สร้างจาก	โดย ปีแยร์ บูล
อำนวยการสร้าง
นักแสดงนำ	วิลเลียม โฮลเดน อเล็ก กินเนสส์ เซ็ซซูเอะ ฮายากาวะ
กำกับภาพ
ตัดต่อ
ดนตรีประกอบ
บริษัทผู้สร้าง
ผู้จัดจำหน่าย	โคลัมเบียพิคเจอร์ส
วันฉาย	2 ตุลาคม ค.ศ. 1957 (1957-10-02) (ลอนดอน-รอบปฐมทัศน์) 11 ตุลาคม ค.ศ. 1957 (1957-10-11) (สหราชอาณาจักร) 14 ธันวาคม ค.ศ. 1957 (1957-12-14) (สหรัฐ) 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1964 (1964-02-27) (ไทย)
ความยาว	161 นาที
ประเทศ	สหราชอาณาจักร สหรัฐ
ภาษา	อังกฤษ
ทุนสร้าง	2.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
ทำเงิน	30.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

แต่เดิม บทภาพยนตร์เขียนโดย ซึ่งต่อมาเขาถูกแทนที่ด้วย นักเขียนทั้งสองต้องทำงานอย่างลับ ๆ เนื่องจากพวกเขาอยู่ใน และหลบหนีไปสหราชอาณาจักรเพื่อทำงานต่อ เป็นผลให้บูลซึ่งพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ ได้รับเครดิตและได้รับรางวัล รางวัลออสการ์ สาขาบทภาพยนตร์ดัดแปลงยอดเยี่ยม; หลายปีต่อมา โฟร์แมนและวิลสันได้รับรางวัลออสการ์หลังพวกเขาเสียชีวิตแล้ว

ปัจจุบัน สะพานข้ามแม่น้ำแคว ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็น โดยเป็นภาพยนตร์ที่ทำเงินสูงสุดใน ค.ศ. 1957 และได้รับคำวิจารณ์เชิงบวกอย่างท่วมท้นจากนักวิจารณ์ ภาพยนตร์ได้รับรางวัลออสการ์ 7 สาขา (รวมถึง ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม) ณ งานประกาศผลรางวัลออสการ์ ครั้งที่ 30 ภาพยนตร์ได้รับเลือกให้เก็บรักษาไว้ใน หอทะเบียนภาพยนตร์แห่งชาติ โดย หอสมุดรัฐสภาสหรัฐ ในฐานะที่ภาพยนตร์ "มีวัฒนธรรม, ประวัติศาสตร์หรือมีความสุนทรีย์อย่างมีนัยสำคัญ" เมื่อ ค.ศ. 1997 ภาพยนตร์อยู่ในรายชื่อภาพยนตร์อเมริกันที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาของ สถาบันภาพยนตร์อเมริกันสถาบันภาพยนตร์อังกฤษ โหวตให้ สะพานข้ามแม่น้ำแคว เป็นภาพยนตร์อังกฤษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอันดับที่ 11 แห่งศตวรรษที่ 20 เมื่อ ค.ศ. 1999

โครงเรื่อง

ในช่วงต้น ค.ศ. 1943 เชลยศึกชาวอังกฤษนำโดย พันโท นิโคลสัน มาถึงค่ายกักกันญี่ปุ่นในประเทศไทย ผู้บัญชาการกองทัพเรือสหรัฐ เชียร์ส เล่าถึงสภาพที่น่ากลัว นิโคลสัน ห้ามความพยายามในการหลบหนีเพราะพวกเขาได้รับคำสั่งจากกองบัญชาการให้ยอมจำนน และการหลบหนีอาจถูกมองว่าเป็นการฝ่าฝืนคำสั่ง อีกทั้งป่าที่หนาแน่นโดยรอบทำให้ไม่สามารถหลบหนีได้

พันเอก ไซโตะ ผู้บัญชาการค่าย แจ้งนักโทษใหม่ว่า พวกเขาทั้งหมดจะต้องทำงาน ไม่เว้นแม้แต่เจ้าหน้าที่ ในการก่อสร้างสะพานรถไฟข้ามแม่น้ำแควที่จะเชื่อมระหว่างกรุงเทพฯ และย่างกุ้ง นิโคลสันคัดค้าน โดยแจ้งไซโตะว่าอนุสัญญาเจนีวายกเว้นเจ้าหน้าที่จากการใช้แรงงาน หลังจากที่ทหารเกณฑ์เดินขบวนไปยังบริเวณสะพาน ไซโตะก็ขู่ว่าจะยิงเจ้าหน้าที่ จนกระทั่ง พันตรี คลิปตัน นายแพทย์ชาวอังกฤษเตือนไซโตะว่ามีพยานจำนวนมากเกินกว่าที่เขาจะหลบหนีคดีฆาตกรรมได้ ไซโตะปล่อยให้เจ้าหน้าที่ยืนอยู่ทั้งวันท่ามกลางความร้อนแรง เย็นวันนั้น เจ้าหน้าที่ถูกขังอยู่ในกระท่อมลงโทษ ขณะที่นิโคลสันถูกเฆี่ยนตีและขังไว้ในกล่องเหล็ก

เชียร์สและเชลยอีกสองคนหลบหนี มีเพียงเชียร์สเท่านั้นที่รอดชีวิตแม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บก็ตาม เขาพเนจรเข้าไปในหมู่บ้านของชาวพม่า เขาได้รับการรักษาจนหายดี และในที่สุดก็เดินทางไปถึงอาณานิคมของอังกฤษที่เกาะซีลอน

การทำงานบนสะพานดำเนินไปอย่างย่ำแย่ เนื่องจากทั้งความผิดพลาดของแผนวิศวกรรมของญี่ปุ่น, การทำงานอย่างเชื่องช้าของเชลยและการก่อวินาศกรรมโดยเจตนา ไซโตะคาดว่าจะฆ่าตัวตายตามพิธีกรรมหากไม่ทำตามกำหนดเวลาที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาใช้วันครบรอบชัยชนะของญี่ปุ่นใน ค.ศ. 1905 ในสงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่นอย่างสิ้นหวังเพื่อเป็นข้ออ้างในการกู้หน้า เขาประกาศนิรโทษกรรมทั่วไป ปล่อยตัวนิโคลสันและเจ้าหน้าที่ของเขา และยกเว้นพวกเขาจากการใช้แรงงาน นิโคลสันตกตะลึงกับงานอันย่ำแย่ของคนของเขาและสั่งให้สร้างสะพานที่เหมาะสม โดยตั้งใจให้สะพานนี้เป็นเกียรติแก่ความเฉลียวฉลาดของกองทัพอังกฤษตลอดหลายศตวรรษข้างหน้า คลิปตันคัดค้าน โดยเชื่อว่าเป็นการร่วมมือกับศัตรู ความหลงใหลในสะพานของนิโคลสัน ทำให้เขาสั่งเจ้าหน้าที่ให้ทำงานใช้แรงงานในที่สุด

เชียร์สกำลังเพลิดเพลินกับการพักรักษาตัวในโรงพยาบาลในซีลอนโดยไม่ได้ตั้งใจภายในโรงเรียนคอมมานโดที่เรียกว่า "กองกำลัง 316" (น่าจะอิงจาก กองกำลัง 136 ของฝ่ายบริหารปฏิบัติการพิเศษ) พันตรี วอร์เดน แห่งฝ่ายบริหารปฏิบัติการพิเศษ เชิญเชียร์สเข้าร่วมภารกิจคอมมานโดเพื่อทำลายสะพานทันทีที่สร้างเสร็จ เชียร์สพยายามออกจากภารกิจโดยสารภาพว่าเขาแอบอ้างเป็นเจ้าหน้าที่ โดยหวังว่าจะได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่าจากชาวญี่ปุ่น วอร์เดนตอบว่าเขารู้อยู่แล้วและกองทัพเรือสหรัฐตกลงที่จะโอนเขาไปยังฝ่ายบริหารปฏิบัติการพิเศษของอังกฤษด้วยยศจำลองของพันตรีเพื่อหลีกเลี่ยงความอับอาย เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก เชียร์สจึงอาสา

วอร์เดน, เชียร์สและหน่วยคอมมานโดอีกสองคนโดดร่มเข้ามาในประเทศไทย แชปแมนเสียชีวิตหลังจากตกต้นไม้ และวอร์เดนได้รับบาดเจ็บจากการเผชิญหน้ากับหน่วยลาดตระเวนของญี่ปุ่นและต้องถูกหามบนแคร่ เขา, เชียรส์และจอยซ์ไปถึงแม่น้ำได้ทันเวลาด้วยความช่วยเหลือจากหญิงชาวสยามและคุณใหญ่ ผู้ใหญ่บ้านของพวกเขา ภายใต้ความมืดที่ปกคลุม เชียรส์และจอยซ์ได้วางระเบิดไว้บนเสาสะพาน รถไฟที่บรรทุกบุคคลสำคัญและทหารถูกกำหนดให้ข้ามสะพานเป็นคนแรกในวันรุ่งขึ้น และวอร์เดนต้องการทำลายทั้งสองอย่าง อย่างไรก็ตาม เมื่อรุ่งสาง ระดับน้ำในแม่น้ำได้ลดลง เผยให้เห็นสายไฟที่เชื่อมต่อวัตถุระเบิดกับตัวจุดระเบิด นิโคลสันพบสายไฟและบอกให้ไซโตะสนใจ เมื่อรถไฟใกล้เข้ามา พวกเขารีบลงไปที่ริมฝั่งแม่น้ำเพื่อตรวจสอบ จอยซ์จัดการผู้จุดชนวน ทำลายที่กำบังและแทงไซโตะจนตาย นิโคลสันตะโกนขอความช่วยเหลือ ขณะที่พยายามห้ามไม่ให้จอยซ์ไปถึงตัวจุดชนวน เมื่อจอยซ์ได้รับบาดเจ็บจากไฟของญี่ปุ่น เชียร์สว่ายน้ำข้ามไป แต่ตัวเองถูกยิง นิโคลสันจำเชียร์สได้และอุทานว่า "ฉันทำอะไรลงไป"

วอร์เดนยิงปืนครก ฆ่าเชียร์สและจอยซ์ นิโคลสันบาดเจ็บสาหัสและกำลังจะเสียชีวิต เขาสะดุดเข้าหาตัวจุดระเบิดและตกลงบนลูกสูบ ระเบิดสะพานและส่งรถไฟพุ่งลงไปในแม่น้ำ วอร์เดนบอกสตรีชาวสยามว่าเขาต้องป้องกันไม่ให้ใครตกไปอยู่ในมือข้าศึก และจากไปกับพวกเธอ เมื่อเห็นการสังหาร คลิปตันส่ายหัวและพึมพำ "บ้าคลั่ง! ... บ้าคลั่ง!"

นักแสดง

และ วิลเลียม โฮลเดน ขณะกำลังถ่ายทำ สะพานข้ามแม่น้ำแคว

• วิลเลียม โฮลเดน เป็น "ผู้บัญชาการ" เชียร์ส, ทหารกองทัพเรือสหรัฐ (ต่อมากลายเป็น , )
• เป็น พันตรี วอร์เดน,
• อเล็ก กินเนสส์ เป็น พันโท นิโคลสัน, ผู้บัญชาการอังกฤษ
• เซ็ซซูเอะ ฮายากาวะ เป็น พันเอก ไซโตะ, ผู้บัญชาการญี่ปุ่น
• เป็น พันตรี คลิปตัน, เจ้าหน้าที่การแพทย์
• เป็น พันเอก กรีน
• เป็น ร้อยเอก รีฟส์
• เป็น พันตรี ฮิวจ์ส
• เป็น โกรแกน
• เป็น เบเกอร์
• แอน เซียร์ส เป็น พยาบาล
• เป็น ร้อยเอก คาเนมัตสึ
• เคอิจิโระ คัทสึโมโตะ เป็น ร้อยโท มิอุระ (มีชื่อในเครดิตเป็น เค. คัทสึโมโตะ)
• เป็น ใหญ่
• วิไลวรรณ สีบุญเรือง เป็น สาวสยาม (ลูกหาบสำหรับหน่วยระเบิด)
• เป็น สาวสยาม (ลูกหาบสำหรับหน่วยระเบิด)
• เยาวนารถ ปัญญโชติ เป็น สาวสยาม (ลูกหาบสำหรับหน่วยระเบิด)
• กรรณิการ์ ดาวคลี่ เป็น สาวสยาม (ลูกหาบสำหรับหน่วยระเบิด)
• เป็น ร้อยโท จอยซ์

การสร้าง

บทภาพยนตร์

การคัดเลือกนักแสดง

การถ่ายทำ

เพลงและดนตรีประกอบ

ความถูกต้องทางประวัติศาสตร์

การตอบรับ

บ็อกซ์ออฟฟิศ

การตอบรับจากนักวิจารณ์

รางวัล

การออกอากาศทางโทรทัศน์ครั้งแรก

การบูรณะและการวางจำหน่ายโฮมวิดีโอ

ในวัฒนธรรมประชานิยม

อ้างอิง

1. . British Film Institute. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 July 2012. สืบค้นเมื่อ 7 July 2014.
2. Hall, Sheldon (2010). Epics, Spectacles, and Blockbusters: A Hollywood History. Wayne State University Press. p. 161. ISBN .
3. "Remembering the railway: The Bridge on the River Kwai 2017-03-02 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, www.hellfire-pass.commemoration.gov.au. Retrieved 09-24-2015.
4. (16 March 1985). "Oscars Go to Writers of 'Kwai'". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 14 March 2019.
5. "Complete National Film Registry Listing". Library of Congress. สืบค้นเมื่อ 2020-09-18.
6. "New to the National Film Registry (December 1997) - Library of Congress Information Bulletin". www.loc.gov. สืบค้นเมื่อ 2020-09-18.
7. On the lists, in 1998 (#13) and 2007 (#36)
8. . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 January 2013. สืบค้นเมื่อ 25 February 2013.

แหล่งข้อมูลอื่น

• http://www.iseehistory.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=504559&Ntype=2
• ศรีลังกา (11) : The Bridge on the River Kwai !! การไปเยี่ยมชมสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์
• The Bridge on the River Kwai จาก filmsite.org

วิกิคำคม มีคำคมภาษาอังกฤษ ที่กล่าวโดยหรือเกี่ยวกับ: The_Bridge_on_the_River_Kwai