สงครามพร่ากำลัง (อาหรับ–อิสราเอล)

สงครามพร่ากำลัง (อาหรับ: حرب الاستنزاف Ḥarb al-Istinzāf, ฮีบรู: מלחמת ההתשה Milhemet haHatashah) ที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างอิสราเอลกับอียิปต์ จอร์แดน องค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ และพันธมิตรระหว่าง ค.ศ. 1967–1970

สงครามพร่ากำลัง (อาหรับ–อิสราเอล)
กษัตริย์ฮุสเซนเสด็จมาหลังยุทธการคารามา
วันที่ 1 กรกฎาคม 1967 – 7 สิงหาคม 1970 (พักรบ) (3 ปี 1 เดือน 6 วัน) สถานที่ คาบสมุทรไซนาย (ใต้การควบคุมอิสราเอล) ผล อียิปต์: ไม่มีข้อสรุปทั้งสองฝ่ายต่างอ้างชัยชนะ คาบสมุทรไซนายยังอยู่ใต้การควบคุมอิสราเอล การสร้างแนวป้องกันรอบคลองสุเอซ จอร์แดน: อิสราเอลได้ชัยชนะ กันยายนทมิฬในจอร์แดน
คู่สงคราม
อิสราเอล	อียิปต์  สหภาพโซเวียต  คิวบา PLO  จอร์แดน  ซีเรีย
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
เลวี เอชโคล อูซี นาร์คิส	ญะมาล อับดุนนาศิร อันวัร อัสซาดาต  †  †
กำลัง
275,000 นาย (รวมกองกำลังสำรอง)	อียิปต์ian: 200,000 สหภาพโซเวียต: 10,700–15,000 จอร์แดนian: 15,000 PLO: 900-1,000
ความสูญเสีย
เสียชีวิต 694–1,424 นาย ประชาชนถูกฆ่า 227 คน บาดเจ็บ 2,659 นาย ซึ่ง 999 นายอยู่ในอียิปต์ เครื่องบินถูกทำลาย 14–30 ลำ	อียิปต์: เสียชีวิต 2,882 คน (รวมประชาชนที่ถูกฆ่า)–10,000 บาดเจ็บ 6,285 นาย เครื่องบินสูญเสีย 60–114 ลำ PLO: เสียชีวิต 1,828 คน ถูกจับเป็นเชลย 2,500 คน จอร์แดน: เสียชีวิต 40-84 นาย บาดเจ็บ 108-250 นาย ถูกจับเป็นเชลย 4 คน รถถังถูกทำลาย 30 คันสหภาพโซเวียต: เสียชีวิต 58 นาย เครื่องบินถูกทำลาย 4–5 ลำ (ซึ่งหนึ่งในนั้นมีนายพลอากาศNikolai Yurchenko) คิวบา: เสียชีวิต 180 นาย บาดเจ็บ 250 นาย ซีเรีย: บาดเจ็บนับร้อย

หลังจากที่ 1967 สงครามหกวันไม่มีความพยายามทางการทูตอย่างรุนแรงพยายามที่จะแก้ไขปัญหาที่เป็นหัวใจของความขัดแย้งอาหรับอิสราเอล ในเดือนกันยายนปี 1967 รัฐอาหรับไดมีนโยบายปิดกั้นสันติภาพ, การรับรู้หรือการเจรจากับอิสราเอล".ประธานาธิบดีอียิปต์ญะมาล อับดุนนาศิร เชื่อว่ามีเพียงวิธีเดียวที่สามารถทำให้กองกำลังอิสราเอลออกจากคาบสมุทรไซนายได้คือการใช้กำลัง.

การโจมตีช่วงแรกเป็นการใช้ปืนใหญ่ยิงข้ามชายแดน และรุกรานขนาดเล็ก แต่ปี 1969 กองทัพอียิปต์ตัดสินใจจะเข้าโจมตีขนานใหญ่ตามแนวคลองสุเอซตามด้วยการโจมตีทางอากาศอย่างกว้างขวางในวันที่ 8 มีนาคม 1969โดยมีสนับสนุนสหภาพโซเวียต ซึ่งได้เข้ามาสนับสนุนอย่างเต็มกำลังในปฏิบัติการป้องกันน่านฟ้าอียิปต์ Rimon 20 ผลทำให้นายพลอากาศNikolai Yurchenko ผู้นำกองโซเวียตกำลังในอียิปต์เสียชีวิต

การสู้รบดำเนินต่อไปจนถึงสิงหาคม 1970 และจบลงด้วยการรบชายแดนที่เหลือเช่นเดียวกับเมื่อเริ่มสงครามโดยไม่มีการเจรจาสันติภาพอย่างจริงจัง

อ้างอิง

1. Pollack 2002, p. 93–94, 96. sfn error: no target: CITEREFPollack2002 ()
2. . Dover.idf.il. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-03-24. สืบค้นเมื่อ 2013-03-12. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "autogenerated1" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
3. http://mfa.gov.il/MFA/AboutIsrael/History/Pages/The%20War%20of%20Attrition%20-1968-70.aspx
4. Russian Aviation and Air Power in the Twentieth Century, Robin D. S. Higham, John T. Greenwood, Von Hardesty, , 1998, p.227
5. Fruchter-Ronen I, (2008), pp. 244–260
6. Morris (1999), p. 368
7. Wallach, Jedua; Ayalon, Avraham; Yitzhaki, Aryeh (1980). "Operation Inferno". in Evyatar Nur. Carta's Atlas of Israel, Volume 2
8. Schiff, Zeev, A History of the Israeli Army (1870–1974) , (San Francisco, 1974) p. 246,
9. Lorch, Netanel (September 2, 2003). "The Arab-Israeli Wars". Israeli Ministry of Foreign Affairs. สืบค้นเมื่อ March 3, 2007.
10. , Righteous victims: a history of the Zionist-Arab conflict, 1881–2001, (1999), page 362. .
11. Nicolle and Cooper, 32–33
12. , The Crossing of Suez. p. 195. .
13. Uri Bar, The Watchman Fell Asleep: The Surprise Of Yom Kippur And Its Sources. p.15. .
14. Insight Team of the London Sunday Times, Yom Kippur War, Double Day & Company (1974) Page 42
15. Zeev Schiff, History of the Israeli Army 1870–1974, Straight Arrow Books (1974) , page 246
16. A list of known Soviet army losses of manpower during The War of attrition (รัสเซีย)
17. Karsh, Efraim: The cautious bear: Soviet military engagement in Middle East wars in the post-1967 era
18. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ dunstan
19. "Egypt Will Fight, Nasser Shouts". : 2. November 24, 1967.
20. Aloni, Shlomo (2004). Israeli Mirage and Nesher Aces. Osprey. pp. 46–53.