ลิ้มเซียวเอ็ง

ลิ้มเซียวเอ็ง (Lin Chaoying, 林朝英) เป็นบูรพาจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักสุสานโบราณ

เป็นจอมยุทธหญิงที่มีวรยุทธสูงส่งคนหนึ่ง นับตามศักดิ์เป็นอาจารย์ยายของเซียวเหล่งนึ่งกับลี้มกโช้ว

ตอนที่เฮ้งเต็งเอี๊ยงปล่อยวางกับเรื่องภายนอกขังตัวอยู่แต่ในสุสานโบราณไม่ยอมออกมาพบผู้คน จนกระทั่งลิ้มเฉียวเอ็งเป็นคนร้องด่าเฮ้งเต็งเอี้ยงอยู่หน้าสุสานโบราณเจ็ดวันเจ็ดคืน เฮ้งเต็งเอี๊ยงจึงยอมออกมาและยอมท่องยุทธภพอีกครั้งโดยมีลิ้มเฉียวเอ็งติดตามไปด้วย ทั้งสองช่วยเหลือคนดีกำจัดคนชั่ว ต่อต้านศัตรูที่รุกรานประเทศด้วยกันจนเกิดเป็นความรัก แต่เฮ้งเต็งเอี้ยงยึดมั่นในอุดมการณ์ หากบ้านเมืองยังไม่สงบสุขจะไม่คิดเรื่องส่วนตัวเด็ดขาด ทำให้เฮ้งเต็งเอี้ยงไม่ยอมแต่งงานกับลิ้มเฉียวเอ็ง ทำให้ลิ้มเฉียวเอ็งเกิดความคับแค้นในใจจึงท้าประลองกับเฮ้งเต็งเอี้ยงอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่สามารถเอาชนะเฮ้งเต็งเอี้ยงได้ นางจึงเปลี่ยนวิธีการประลองเป็นการเขียนอักษรบนแผ่นศิลา และมีข้อพนันที่ว่าหากนางชนะเฮ้งเต็งเอี๊ยงต้องแต่งงานกับนางหรือไม่ก็บวชเป็นนักพรตอยู่บนเขาจงหนำ การประลองครั้งนี้เฮ้งเต็งเอี้ยงเป็นผู้แพ้ แม้ว่าจะรู้ว่านางเอาชนะด้วยเล่ห์แต่ก็ไม่ถือโกรธ และเลือกที่จะบวขชเป็นนักพรตก่อตั้งสำนักช่วนจินในกาลต่อมา และยกสุสานโบราณให้ลิ้มเฉียวเอ็ง

ลิ้มเฉียวเอ็งเก็บตัวอยู่ในสุสานโบราณคิดค้นยอดวรยุทธที่สามารถสยบวรยุทธของสำนักช่วนจิน วรยุทธที่นางคิดค้นได้ล้วนพิศดารร้ายกาจ เพียงแต่นางไม่ค่อยได้ออกสู่ยุทธภพวรยุทธของสุสานโบราณจึงไม่เป็นที่รู้จักนัก แต่ก็ถือว่าวรยุทธของนางเหนือชั้นเทียบเท่าได้กับห้ายอดฝีมือ ก่อนนางจะตายได้ถ่ายทอดวรยุทธทั้งหมดให้สาวใช้คนหนึ่ง ซึ่งต่อมาสาวใช้คนนี้ก็รับศิษย์ไว้สองคนคือ เซียวเหล่งนึ้งกับลี้มกโชว้

แม้ว่าลิ้มเฉียวเอ็งจะแค้นเคืองเฮ้งเต็งเอี้ยงขนาดไหน แต่ในจิตใจส่วนลึกก็รักมากจนไม่อาจพรรณนา และในวาระสุดท้ายของชีวิตเฮ้งเต็งเอี้ยงก็ได้มาคารวะศพของนางในสุสานโบราณ และได้พบกับวรยุทธที่นางคิดค้นไว้ล้วนสยบวรยุทธของสำนักช่วนจินทั้งสิ้น เฮ้งเต็งเอี้ยงจึงใช้เคล็ดวิชาจากคัมภีร์เก้าอิมจินเก็งส่วนหนึ่ง มาคิดเป็นวิชาที่สามารถสยบวรยุทธที่ลิ้มเฉียวเอ็งคิดค้นขึ้นได้