ลัทธิพาณิชยนิยม

ลัทธิพาณิชย์นิยม (Mercantilism) คือ นโยบายเศรษฐกิจแบบชาตินิยมที่ถูกออกแบบมาเพื่อเพิ่มการส่งออกให้มากที่สุดและลดการนำเข้าให้น้อยที่สุดสำหรับระบบเศรษฐกิจหนึ่งๆ กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันมุ่งที่จะสะสมทรัพยากรภายในประเทศให้มากที่สุดและใช้ทรัพยากรเหล่านั้นเพื่อ

นโยบายนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อลดการขาดดุลที่อาจเกิดขึ้น หรือเพื่อให้เกิดการเกินดุลบัญชีเดินสะพัด และรวมถึงมาตรการต่างๆ ที่มุ่งสะสมโดยการทำให้ดุลการค้าเป็นบวก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในส่วนของ ในทางประวัติศาสตร์ นโยบายเช่นนี้อาจมีส่วนก่อให้เกิดสงครามและกระตุ้น ทฤษฎีลัทธิพาณิชย์นิยมมีความซับซ้อนแตกต่างกันไปตามแต่ละนักเขียน และได้วิวัฒนาการไปตามกาลเวลา

ลัทธิพาณิชย์นิยมส่งเสริมการควบคุมเศรษฐกิจของประเทศโดยรัฐบาล เพื่อจุดประสงค์ในการเพิ่มพูนและเสริมสร้างอำนาจของรัฐ แลกมากับการเสียอำนาจของชาติคู่แข่ง การเก็บในอัตราสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสินค้าอุตสาหกรรม เป็นลักษณะเด่นที่พบได้แทบทุกนโยบายของลัทธิพาณิชย์นิยม

ก่อนที่จะเสื่อมความนิยมลง ลัทธิพาณิชย์นิยมเคยเป็นแนวคิดหลักในส่วนที่พัฒนาแล้วของยุโรปและบางพื้นที่ในแอฟริกา ตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 ถึง 19 ซึ่งเป็น นักวิจารณ์บางคนเห็นว่า ลัทธินี้ยังคงถูกนำมาใช้ในเศรษฐกิจของประเทศที่กำลังพัฒนาอุตสาหกรรม ในรูปแบบของการแทรกแซงทางเศรษฐกิจ

ด้วยความพยายามขององค์กรระหว่างประเทศ เช่น องค์การการค้าโลก (WTO) ในการลดภาษีศุลกากรทั่วโลก จึงมีความสำคัญมากขึ้นใน

ประวัติความเป็นมา

ลัทธิพาณิชย์นิยมเฟื่องฟูในยุโรประหว่างศตวรรษที่ 15 ถึง 18 โดยมีรากฐานจากแนวคิดการควบคุมการค้าโลหะมีค่าในเมืองอิตาลีช่วงต้นสมัยใหม่ นักเศรษฐศาสตร์ชาวอิตาลี เขียนตำราสำคัญเกี่ยวกับแนวคิดนี้ในปี 1613

อังกฤษเริ่มใช้นโยบายพาณิชย์นิยมอย่างจริงจังในสมัย (ค.ศ. 1558-1603) โดยมีนักคิดสำคัญอย่าง และ ส่วนในฝรั่งเศส แนวคิดนี้รุ่งเรืองในสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ภายใต้การนำของฌ็อง-บาติสต์ กอลแบร์

ลัทธิพาณิชย์นิยมเริ่มเสื่อมความนิยมในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 เมื่อแนวคิดการค้าเสรีของอดัม สมิธได้รับการยอมรับมากขึ้น การยกเลิกกฎหมายข้าวโพดของอังกฤษในปี 1846 ถือเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนผ่านสู่ยุคการค้าเสรี

หลักการพื้นฐาน

1. ส่งเสริมการใช้ทรัพยากรภายในประเทศอย่างเต็มที่
2. เน้นการผลิตสินค้าสำเร็จรูปภายในประเทศแทนการส่งออกวัตถุดิบ
3. สนับสนุนการเพิ่มประชากรวัยแรงงาน
4. ห้ามการส่งออกทองคำและเงิน ส่งเสริมการหมุนเวียนเงินภายในประเทศ
5. จำกัดการนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ
6. เน้นการแลกเปลี่ยนสินค้าโดยตรงแทนการใช้เงินตราในการค้าระหว่างประเทศ
7. นำเข้าเฉพาะวัตถุดิบที่จำเป็นเพื่อนำมาผลิตในประเทศ
8. แสวงหาโอกาสในการส่งออกสินค้าส่วนเกินเพื่อแลกกับทองคำและเงิน
9. ไม่อนุญาตให้นำเข้าสินค้าที่สามารถผลิตได้เพียงพอภายในประเทศ

อ้างอิง

• "Mercantilism". Wikipedia. สืบค้นเมื่อ 22 June 2024.