รางวัลตำนานแกรมมี

รางวัลตำนานแกรมมี (อังกฤษ: Grammy Legend Award) เป็นรางวัลพิเศษที่มอบให้แก่ศิลปินที่ได้รับรางวัลแกรมมี ซึ่งเป็นพิธีมอบรางวัลทางดนตรีที่ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1958 พิธีมอบเกียรติคุณในหลายประเภทจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีโดยสถาบันการบันทึกเสียงของสหรัฐอเมริกา สำหรับความสำเร็จอันโดดเด่นในอุตสาหกรรมดนตรี

รางวัลตำนานแกรมมี
รางวัลสำหรับ	ผลงานและอิทธิพลอย่างต่อเนื่องในอุตสาหกรรมดนตรี
ประเทศ	สหรัฐอเมริกา
จัดโดย	สถาบันการทึกเสียง
รางวัลแรก
เว็บไซต์	grammy.com

รางวัลตำนานแกรมมีมอบครั้งแรกออกในปี ค.ศ. 1990 ให้แก่ สโมกีย์ โรบินสัน, วิลลี เนลสัน, แอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์ และไลซา มินเนลลิ เป็นการเปิดตัวเพื่อเป็นเกียรติของ "การมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องและอิทธิพลในด้านการบันทึกเพลง" ในปีถัดไปมีนักดนตรีอีกสี่คน (อารีทา แฟรงคลิน, บิลลี โจเอล, จอห์นนี แคช และควินซี โจนส์) ได้รับรางวัลตำนานแกรมมี รางวัลนี้มอบให้กับบาร์บรา สไตรแซนด์ ในปี ค.ศ. 1992 และไมเคิล แจ็กสัน ในปี ค.ศ. 1993

หลังจากปี ค.ศ. 1994 เมื่อนักดนตรีชาวอเมริกันเคอร์ทิส เมย์ฟิลด์ และแฟรงก์ ซินาตรา ต่างก็ได้รับรางวัลตำนานแกรมมี เป็นการให้เกียรติแก่ศิลปินที่บันทึกเสียงเป็นระยะ ๆ ลูชาโน ปาวารอตตี นักร้องโอเปราเทเนอร์ชาวอิตาลีเป็นผู้รับรางวัลในปี ค.ศ. 1998 ในปีต่อมา เอลตัน จอห์นนักร้องนักแต่งเพลงชาวอังกฤษได้รับการยกย่อง ส่วนบีจีส์กลายเป็นผู้รับรางวัลกลุ่มแรกในศตวรรษที่ 21 เมื่อสองพี่น้องได้รับการยอมรับจากแกรมมีในปี ค.ศ. 2003 โดยรวมแล้ว นักดนตรีเดี่ยว 14 คน และวงดนตรีหนึ่งวงได้รับรางวัลตำนานแกรมมี

ผู้รับ

ปี			อ้างอิง
1990		แอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์
		ไลซา มินเนลลิ
		สโมกีย์ โรบินสัน
		วิลลี เนลสัน
1991		อารีทา แฟรงคลิน
		บิลลี โจเอล
		จอห์นนี แคช
		ควินซี โจนส์
1992		บาร์บรา สไตรแซนด์
1993		ไมเคิล แจ็กสัน
1994		เคอร์ทิส เมย์ฟิลด์
		แฟรงก์ ซินาตรา
1998		ลูชาโน ปาวารอตตี
1999		เอลตัน จอห์น
2003		บีจีส์

อ้างอิง

1. (March 12, 2004). "Liza: Life in the limelight". . สืบค้นเมื่อ December 31, 2009.
2. . . MTV. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 27, 2009. สืบค้นเมื่อ December 31, 2009.
3. "Seen and heard at the 50th Grammy Awards". USA Today. . February 11, 2008. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
4. Henken, John (February 18, 2001). "The 2001 Grammys". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
5. Hilburn, Richard (March 13, 1970). . Los Angeles Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-24. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
6. "The Prem Rawat Foundation Presents Its Initiatives at the Grammy Awards". . February 9, 2007. สืบค้นเมื่อ December 21, 2009.
7. "Grammy Legend Award". Grammy Awards. สืบค้นเมื่อ March 19, 2023.
8. 2001 People Entertainment Almanac. People, Cader Books. 2000. p. 545. ISBN .
9. Kalte, Pamela M. (2005). Contemporary Black Biography. Gale Group. p. 117. ISBN .
10. Barrera, Sandra (September 6, 2005). "Franklin not ready to rest on another laurel". . . สืบค้นเมื่อ December 31, 2009.^[]
11. Gunderson, Edna (March 16, 1999). . USA Today. Gannett Company. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-10-24. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
12. "Critic's choice". . . February 15, 1991. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
13. "The 1992 Grammys an 'unforgettable' night for Natalie Cole, Bonnie Raitt and R.E.M". . . February 26, 1992. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
14. McShane, Larry (February 25, 1993). "Grammy moments – memorable and forgettable". . สืบค้นเมื่อ December 31, 2009 – โดยทาง .
15. "Curtis Mayfield, 57, entertainer, songwriter". . The New York Times Company. December 27, 1999. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
16. Harrington, Richard (March 2, 1994). . The Washington Post. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
17. (September 7, 2007). "Prince among tenors, undisputed king of high C's". . . สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.
18. "The 45th Annual Annual Grammy Awards". . Philadelphia Media Holdings. February 24, 2003. สืบค้นเมื่อ December 20, 2009.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Official website of the Grammy Awards