รัฐบาลชั่วคราว

รัฐบาลเฉพาะกาล เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินหรือการเปลี่ยนผ่านการปกครอง อันเป็นคณะผู้มีอำนาจในจัดการการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองโดยทั่วไปในกรณีของประเทศใหม่หรือหลังการล่มสลายของการบริหารการปกครองก่อนหน้านี้ โดยทั่วไปมีการแต่งตั้งรัฐบาลชั่วคราวและมักเกิดขึ้นไม่ว่าในระหว่างหรือหลังสงครามกลางเมืองหรือในต่างประเทศ

รัฐบาลชั่วคราวรักษาอำนาจจนกว่าจะมีรัฐบาลใหม่สามารถได้รับการแต่งตั้งโดยกระบวนการทางการเมืองปกติซึ่งโดยทั่วไปจากการเลือกตั้ง พวกเขาอาจเกี่ยวข้องกับการกำหนดโครงสร้างทางกฎหมายของระบอบการปกครองที่ตามมาแนวทางที่เกี่ยวข้องกับสิทธิมนุษยชนและโครงสร้างของเศรษฐกิจสถาบันของรัฐและการวางแนวระหว่างประเทศ รัฐบาลชั่วคราวแตกต่างจากรัฐบาลรักษาการซึ่งมีหน้าที่ในการปกครองภายในระบบรัฐสภาที่จัดตั้งขึ้นและทำหน้าที่เป็นตัวยึดตำแหน่งหลังจากการเคลื่อนไหวที่ไม่ไว้วางใจหรือหลังจากการยุบรัฐบาลผสม

ในความเห็นของ Yossi Shain และ Juan J. Linz รัฐบาลชั่วคราวสามารถแบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม:

1. รัฐบาลปฏิวัติชั่วคราว (เมื่อระบอบการปกครองเดิมถูกโค่นล้มและอำนาจเป็นของประชาชนที่โค่นล้ม)

2. รัฐบาลแบ่งปันอำนาจชั่วคราว (เมื่อมีการแบ่งปันอำนาจระหว่างระบอบการปกครองเดิมและรัฐบาลที่พยายามเปลี่ยนแปลง)

3. รัฐบาลดำรงตำแหน่งชั่วคราว (เมื่ออำนาจในช่วงเปลี่ยนผ่านเป็นของระบอบการปกครองเดิม)

4. รัฐบาลระหว่างประเทศชั่วคราว (เมื่ออำนาจในช่วงเปลี่ยนผ่านเป็นของประชาคมระหว่างประเทศ)

การจัดตั้งรัฐบาลชั่วคราวถูกมัดอยู่บ่อยครั้งเพื่อดำเนินการตามความยุติธรรมในระยะเปลี่ยนผ่าน การตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับความยุติธรรมในระยะเปลี่ยนผ่านสามารถกำหนดได้ว่าใครได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมในรัฐบาลชั่วคราว

การใช้ "รัฐบาลเฉพาะกาล" เป็นส่วนหนึ่งของชื่อทางการสามารถโยงไปถึงรัฐบาลของตาแลร็องในฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1814 ในปี ค.ศ. 1843 ผู้บุกเบิกชาวอเมริกันในในภูมิภาคแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือของทวีปอเมริกาเหนือได้จัดตั้ง-เนื่องจากรัฐบาลกลางของสหรัฐอเมริกายังไม่ได้ขยายเขตอำนาจศาลเหนือภูมิภาคซึ่งมีอยู่จนถึงเดือนมีนาคม ค.ศ. 1849 รัฐบาลเฉพาะกาลจำนวนมากในช่วงการปฏิวัติ ค.ศ. 1848 ให้ความหมายสมัยใหม่ว่ารัฐบาลเสรีนิยมที่จัดตั้งขึ้นเพื่อเตรียมการเลือกตั้ง