ยุคสัมฤทธิ์

ยุคสัมฤทธิ์ หรือสะกดว่า สำริด (อังกฤษ: Bronze Age) เป็นยุคก่อนประวัติศาสตร์ยุคหนึ่งที่มนุษย์รู้จักใช้โลหะสัมฤทธิ์ ในบางพื้นที่ได้เข้าสู่ช่วงก่อนมีตัวอักษร และบางพื้นที่อารยธรรมเมืองได้เริ่มก่อร่างขึ้น ยุคสัมฤทธิ์เป็นยุคที่สองในระบบสามยุคหิน-สัมฤทธิ์-เหล็ก ซึ่งเสนอโดย Christian Jürgensen Thomsen สำหรับจำแนกและศึกษาสังคมยุคโบราณ ยุคสัมฤทธิ์โดยทั่วไปเกิดขึ้นหลังยุคหินใหม่ โดยมียุคทองแดงเป็นช่วงเปลี่ยนผ่าน

สัมฤทธิ์เป็นโลหะที่เกิดจากทองแดงหลอมกับดีบุก ตะกั่วหรือโลหะอื่น สังคมในยุคดังกล่าวอาจผลิตโดยการหล่อโลหะขึ้นเองหรือค้าขายเแลกเปลี่ยนจากแหล่งผลิตที่อื่น ทั้งนี้ สัมฤทธิ์มีความแข็งและทนทานกว่าโลหะอื่นที่มีอยู่ในเวลานั้น ทำให้อารยธรรมที่รู้จักใช้สัมฤทธิ์มีข้อได้เปรียบทางเทคโนโลยี ส่วนเหล็ก แม้ว่าจะมีอยู่มากในธรรมชาติ แต่ด้วยจุดหลอมเหลวที่สูงทำให้ไม่มีใช้กันแพร่หลายจนปลายสหัสวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล ส่วนเตาเผาภาชนะดินเผาซึ่งมีอายุถึง 6,000 ปีก่อนคริสตกาลสามารถผลิตความร้อนเพื่อหลอมดีบุกกับทองแดงได้แล้ว

วัฒนธรรมยุคสัมฤทธิ์แตกต่างกันในการพัฒนาการเขียนขึ้นครั้งแรก จากหลักฐานดีทางโบราณคดีพบว่าวัฒนธรรมในเมโสโปเตเมีย (อักษรคูนิฟอร์ม) และอียิปต์ (ฮีโรกลิฟ) เป็นผู้พัฒนาระบบการเขียนที่มีใช้แห่งแร

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ยุคสัมฤทธิ์