มุมกล้อง

มุมกล้อง หมายถึงตำแหน่งเฉพาะที่กล้องภาพยนตร์หรือกล้องวิดีโอถูกวางไว้เพื่อถ่ายทำฉากหนึ่ง ๆ ฉากหนึ่งอาจถ่ายทำจากมุมกล้องหลายมุมพร้อมกัน ซึ่งจะทำให้เกิดประสบการณ์และอารมณ์ที่แตกต่างกัน มุมกล้องแต่ละแบบจะส่งผลต่อผู้ชมในวิธีที่ต่างกัน และส่งผลต่อการรับรู้ของผู้ชมต่อฉากที่ถ่ายทำ มีหลายแนวทางที่ผู้ควบคุมกล้องสามารถใช้เพื่อสร้างผลกระทบนี้

มุมกล้องและผลกระทบ

ตัวอย่างการใช้มุมกล้อง

ประเภทของมุมกล้องรวมถึง:

• มุมกว้างมาก
• มุมกลางใกล้
• มุมใกล้มาก
  • หมายเหตุ มุมอาจหมายถึงซ็อตก็ได้เช่นซ็อตกว้าง ซ็อตกลาง ฯลฯ

ตำแหน่งที่กล้องวางอยู่สัมพันธ์กับวัตถุสามารถส่งผลต่อวิธีที่ผู้ชมรับรู้วัตถุนั้น มุมกล้องเหล่านี้รวมถึง และ มุมมองคือระยะทางและมุมที่กล้องมองและบันทึกวัตถุ

นอกจากนี้ยังรวมถึงมุมระดับสายตา และ มุมสูงคือการที่กล้องอยู่สูงกว่าวัตถุและมองลงมาที่วัตถุ มุมสูงสามารถทำให้วัตถุดูเล็ก อ่อนแอ หรือเปราะบาง ขณะที่มุมต่ำคือการที่กล้องอยู่ต่ำกว่าวัตถุและทำให้วัตถุดูทรงพลังหรือคุกคาม มุมกลางหรือมุมระดับสายตาไม่มีผลทางจิตวิทยาต่อผู้ชม มุมนี้คือเมื่อกล้องอยู่ในระดับเดียวกับวัตถุ

มุมกล้องต่ำที่ใช้เทคนิค

มุมมองบุคคลคือการแสดงภาพที่ผู้ชมเห็นผ่านสายตาของวัตถุ มุมมองบุคคลบางแบบใช้ เพื่อสร้างภาพลวงว่าผู้ชมกำลังมองผ่านสายตาของวัตถุ

มุมมองนก คือการถ่ายภาพจากเหนือฉากโดยตรงเพื่อแสดงทิวทัศน์และความสัมพันธ์ของนักแสดงกับ

มุมมองหนอนคือลักษณะที่กล้องมองขึ้นจากพื้นดิน ทำให้ผู้ชมรู้สึกว่ากำลังมองขึ้นไปที่ตัวละครจากตำแหน่งต่ำ และมักแสดงถึงมุมมองที่เด็กหรือสัตว์เลี้ยงจะมี เมื่อต้องพิจารณามุมกล้อง ควรจำไว้ว่าช็อตแต่ละช็อตคือช็อตเดี่ยว และมุมกล้องควรถูกนำมาพิจารณาในบริบทของฉากและภาพยนตร์

มุมเอียง หรือที่เรียกว่ามุมคันเต้ หรือเพียงแค่มุมเอียง คือมุมที่กล้องเอียงไปทางซ้ายหรือขวา มุมที่ผิดธรรมชาตินี้กระตุ้นความรู้สึกว่าภาพกำลังออกนอกสมดุลหรือเกิดความไม่สงบทางจิตใจแก่ผู้ชม

ประเภทของช็อต

มีช็อตหลายประเภทที่สามารถใช้จากมุมเหล่านี้ได้ ช็อตระยะไกลมากคือช็อตที่อยู่ห่างจากวัตถุเป็นอย่างมากและอาจไม่แสดงบุคคลเลย

ช็อตระยะไกลมากมักถ่ายจากมุมสูงเพื่อให้ผู้ชมสามารถมองลงมาที่ฉากหรือทิวทัศน์ ช็อตระยะไกลมากมักถูกใช้เพื่อเริ่มฉากหรือเรื่องราว และแสดงให้ผู้ชมเห็นทิวทัศน์ การถ่ายทำที่เหลือมักทำในมุมระดับสายตาหรือมุมมองบุคคล แม้ว่าจะสามารถถ่ายช็อตด้วยมุมใดก็ได้ มีช็อตระยะไกลที่แสดงวัตถุแม้ทิวทัศน์ยังคงครองกรอบภาพ

จากนั้นมีช็อตระยะกลางไกลที่ให้ความสำคัญเท่าๆ กันระหว่างวัตถุและทิวทัศน์ โดยวัตถุและทิวทัศน์มีสัดส่วนประมาณ 50/50 ในกรอบภาพ ถัดมาคือช็อตกลางที่เน้นไปที่ตัวละคร โดยเป็นช็อตตั้งแต่หัวเข่าถึงเอว จากนั้นมีช็อตกลางใกล้ที่แสดงตั้งแต่เอวถึงอกและขึ้นไป ช็อตใกล้จะแสดงเฉพาะส่วนหัวไหล่หรืออาจแน่นขึ้นไปที่หัวเล็กน้อย

สุดท้ายคือช็อตใกล้มากซึ่งแสดงเพียงส่วนหนึ่งของร่างกาย โดยปกติอาจเป็นตา มือ หรือส่วนอื่นๆ ช็อตเหล่านี้สามารถใช้ร่วมกับมุมกล้องที่กล่าวถึงข้างต้นได้ทุกแบบ

เทคนิคการผลิต

ในระหว่างกระบวนการผลิตและการตัดต่อหลังการถ่ายทำ จำเป็นต้องกำหนดรหัสเฉพาะให้กับแต่ละมุมกล้อง โดยระบุเป็น "ฉาก" ตัวอย่างเช่น: "ฉาก 24C" โดยตัวอักษรของมุมกล้องมักจะถูกออกเสียงในกองถ่ายโดยใช้ ตัวอักษรแบบนาโต หรืออักษรวิทยุแบบเก่าของตำรวจ ตัวอย่างเช่น "ฉาก 24C" จะออกเสียงว่า "ฉาก 24, ชาร์ลี" ตัวอักษรบางตัวจะถูกหลีกเลี่ยงเนื่องจากอาจดูคล้ายตัวเลขหรืออักษรตัวอื่นเมื่อเขียน (เช่น "S" อาจดูคล้ายกับ "5")

อ้างอิง

1. Ascher, Steven; Pincus, Edward (1999). The Filmmaker's Handbook: A Comprehensive Guide for the Digital Age. New York: Plume. p. 214. ISBN .
2. . "Grammar of Television and Film". Visual-memory.co.uk. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-08-23. สืบค้นเมื่อ 2015-12-10.
3. "All About Camera Angles". Videomaker.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-17. สืบค้นเมื่อ 2015-05-04.