มิโคยัน มิก-27

มิโคยัน มิก-27 (อังกฤษ: Mikoyan MiG-27 Flogger-D/J, รัสเซีย: Микоян и Гуревич МиГ-27) (นาโต้ ใช้ชื่อรหัสว่าฟลอกเกอร์-ดี/เจ) เป็นที่สร้างโดยสำนักงานออกแบบมิโคยันของสหภาพโซเวียตและต่อมาถูกผลิตใต้ใบอนุญาตโดยอินเดียใช้ชื่อว่า บาฮาดูร (Bahadur) แปลว่าผู้กล้า อย่างไรก็ตามมันไม่เหมือนมิก-23 มิก-27 นั้นไม่ถูกใช้อย่างแพร่หลายนักนอกจากรัสเซีย ประเทศส่วนมากใช้กลับใช้มิก-23บีเอ็นและ แทน ในปัจจุบันมันประจำการอยู่ในอินเดียและศรีลังกาเท่านั้น ส่วนของรัสเซียและยูเครนนั้นได้ปลดประจำการแล้ว

มิก-27

บทบาท
ชาติกำเนิด	สหภาพโซเวียต
บริษัทผู้ผลิต	มิโคยัน
บินครั้งแรก	20 สิงหาคม พ.ศ. 2513
เริ่มใช้	พ.ศ. 2518
ปลดประจำการ	พ.ศ. 2533 (รัสเซีย)
สถานะ	ประจำการในผู้ใช้ต่างชาติ
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพอากาศรัสเซีย
ช่วงการผลิต	พ.ศ. 2513-2529
จำนวนที่ผลิต	1,075 ลำ
พัฒนามาจาก	มิโคยัน-กูเรวิชค์ มิก-23

รายละเอียด มิก-27

• ผู้สร้าง (โรงงานสร้างอากาศยานแห่งสหภาพโซเวียต) ปัจจุบันคือสำนักงานมิโคยัน-กูเรวิชค์
• ประเภท เจ๊ตขับไล่โจมตีทางยุทธวิธี ที่นั่งเดียว เปลี่ยนมุมลู่ปีกได้
• เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน ตูมันสกาย ให้แรงขับสถิต 7,025 กิโลกรัม และ 9,300 กิโลกรัม เมื่อใช้สันดาปท้าย 1 เครื่อง
• กางปีก 14.25 เมตร เมื่อกางปีกเต็มที่
  • 8.38 เมตร เมื่อลู่ปีกเต็มที่
• พื้นที่ปีก 27.26 ตารางเมตร
• น้ำหนักเปล่า ประมาณ 8,165 กิโลกรัม
• น้ำหนักวิ่งขึ้นปกติ 16,000 กิโลกรัม
• อัตราเร็ว 1.5 มัค ที่ระยะสูง 12,000 เมตร
  • 1.2 มัค ที่ระยะสูง 305 เมตร
• รัศมีทำการรบ 1,000 กิโลเมตร เมื่อบิน สูง-ต่ำ-สูง
  • 350 กิโลเมตร เมื่อบิน ต่ำ-ต่ำ-ต่ำ
• พิสัยบินปกติ 2,500 กิโลเมตร
• พิสัยบินไกลสุด 4,200 กิโลเมตร เมื่อติดตั้งถังเชื้อเพลิงปลดทิ้งได้
• อาวุธ ปืนใหญ่อากาศ ชนิดลำกล้องหมุนได้ 6 ลำกล้อง ขนาด 30 มม. 1 กระบอก
  • อาวุธปล่อยอากาศสู่พื้น เอเอส-7 เคอร์รี่ 4 นัด หรือ ลูกระเบิด
• รวม น้ำหนัก 3,000 กิโลกรัม ที่ใต้ลำตัว 3 แห่ง และ ใต้ปีก 2 แห่ง

อ้างอิง

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มิโคยัน มิก-27

1. มิก-27
2. อภิวัตน์ โควินทรานนท์,อากาศยาน1979ฉบับเครื่องบิน,เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์,กรุงเทพ,2522