มาร์วิน เกย์

มาร์วิน เพนต์ซ เกย์ จูเนียร์ (อังกฤษ: Marvin Pentz Gaye, Jr.) (2 เมษายน ค.ศ. 1939 - 1 เมษายน ค.ศ. 1984) เป็นนักร้อง นักแต่งเพลง ชาวอเมริกัน สามารถเล่นดนตรีได้หลายประเภทอย่างเช่น กลอง เปียโน เขามีเสียงร้อง 3 อ็อกเทฟ เริ่มต้นอาชีพจากการเป็นสมาชิกวงแนวดู-ว็อป ที่ชื่อ ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 จากนั้นออกผลงานเดี่ยวหลังจากวงแตกในปี 1960 เขาเซ็นสัญญากับค่ายโมทาวน์ ร่วมกับแทมรา หลังจากนั้น เกย์ติดอันดับศิลปินเดี่ยวขายดีที่สุดของค่ายในช่วงทศวรรษ 1960

มาร์วิน เกย์ Marvin Gaye
ข้อมูลพื้นฐาน
ชื่อเกิด	มาร์วิน เพนต์ซ เกย์ จูเนียร์
รู้จักในชื่อ	"เจ้าชายแห่งโมทาวน์"
เกิด	2 เมษายน ค.ศ. 1939(1939-04-02)
เสียชีวิต	1 เมษายน ค.ศ. 1984(1984-04-01) (44 ปี)
แนวเพลง	ดนตรีโซล, โมทาวน์, ฟังก์, อาร์แอนด์บี, ร็อกแอนด์โรล, ดู-ว็อป, , , ป็อป
อาชีพ	นักร้อง, นักแต่งเพลง, โปรดิวเซอร์
เครื่องดนตรี	เปียโน, กลอง, เครื่องสังเคราะห์เสียง
ช่วงปี	1958–1984
ค่ายเพลง	Motown (Tamla-Motown), Columbia

ในฐานะศิลปินเดี่ยวเขามีเพลงฮิตอย่างเช่น "How Sweet It Is (To Be Loved by You) ", "Ain't That Peculiar", "I Heard It Through the Grapevine" และซิงเกิลร้องคู่กับนักร้องหลายคนอย่าง และ เขาได้รับฉายาว่าเป็น "เจ้าชายแห่งโมทาวน์" และ "เจ้าชายแห่งโซล"

แต่ด้วยกระบวนการ ขั้นตอนของค่ายเพลงโมทาวน์ ที่จะแยกนักร้องและนักเขียนเพลงออกจากกันอย่างชัดเจน แต่เกย์ก็พิสูจน์ในอัลบั้มของเขาที่ชื่อ What's Going On (1971) และ Let's Get It On (1973) ที่เขาแสดงให้เห็นว่าเขาสามารถผลิตผลงานเพลงเองได้โดยปราศจากกระบวนการแบบเดิมของค่าย ซึ่งก็เป็นอิทธิพลให้ศิลปินรุ่นหลังในค่ายอย่าง สตีวี วันเดอร์ และ ไมเคิล แจ็กสัน

ในช่วงกลางยุคทศวรรษ 1970 ผลงานของเขา รวมถึงอัลบั้ม Let's Get It On และ I Want You เป็นอัลบั้มที่สร้างอิทธิพลให้กับเพลงแนว, เพลงเออร์เบิร์นร่วมสมัย และแนวเพลงจำพวกสโลว์แจม หลังจากนั้นเขาเนรเทศตัวเองออกไปสู่ตลาดยุโรปในช่วงปลายยุค 1970 ถึงกระนั้นเขาก็กลับมาอเมริกาในปี 1982 และได้รับรางวัลแกรมมี่กับเพลง "Sexual Healing" และออกผลงานชุด Midnight Love

มาร์วิน เกย์ เสียชีวิตด้วยกระสุนปืนจากน้ำมือของพ่อเขาเอง หลังจากทั้งคู่มีปากเสียงกัน เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1984 เพียงหนึ่งวันก่อนที่เกย์จะมีอายุครบ 45 ปี

ชื่อของมาร์วิน เกย์ ได้รับการจัดอยู่ในร็อกแอนด์โรลฮอลล์ออฟเฟม ในปี 1987 ต่อมาในปี 2008 นิตยสารโรลลิงสโตน จัดอันดับให้ มาวินเกย์ ติดอยู่อันดับที่ 1ของนักร้องที่เยี่ยมที่สุดตลอดกาล และยังติดอันดับ 18 ของการจัดอันดับ 100 ศิลปินที่เยี่ยมที่สุดตลอดกาล

อ้างอิง

1. Simmonds, Jeremy (2008). The Encyclopedia of Dead Rock Stars: Heroin, Handguns, and Ham Sandwiches. Chicago Review Press. p. 190. ISBN .
2. Billboard: Marvin Gaye
3. Edmonds, Ben (2003). What's Going On?: Marvin Gaye and the Last Days of the Motown Sound. Canongate U.S. p. 12. ISBN .
4. Ritz, David (1991). Divided Soul: The Life of Marvin Gaye. Da Capo Press. ISBN .
5. Garofalo, pgs. 261–262
6. "Marvin Gaye - Singer/Songwriter". BBC - h2g2. . สืบค้นเมื่อ 2008-08-23. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= ((help))
7. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-11. สืบค้นเมื่อ 2008-10-28.
8. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-04-29. สืบค้นเมื่อ 2009-01-15.
9. "Rolling Stone: The Immortals, The first 50". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-07-30. สืบค้นเมื่อ 2009-01-15.