มะเร็งผิวหนัง

มะเร็งผิวหนัง (อังกฤษ: Skin cancers) ได้รับการตั้งชื่อตามชนิดของเซลล์ผิวหนังตามที่ได้เกิดขึ้น เกิดจากเซลล์ชั้นฐานของหนังกำพร้า และเป็นโรคมะเร็งผิวหนังที่พบมากที่สุดแต่เป็นอันตรายน้อย ส่วนเกิดขึ้นในผิวหนังชั้นกลาง และพบได้น้อยกว่าโดยทั่วไป แต่มีแนวโน้มที่จะแพร่กระจาย และหากไม่ได้รับการรักษา ก็อาจเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต

มะเร็งผิวหนัง
มะเร็ง ซึ่งมีลักษณะคล้ายไข่มุกและ
บัญชีจำแนกและลิงก์ไปภายนอก
ICD-10	C43-C44
ICD-	172, 173
	8010-8720
	001442
	article/276624, article/870538, article/1100753, article/1965430
MeSH	D012878

สำหรับชนิดเมลาโนมา ที่เกิดจากเซลล์สร้างเม็ดสี () เป็นชนิดที่พบได้น้อยที่สุด แต่เป็นอันตรายมากที่สุด ซึ่งส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะแพร่กระจาย และหากไม่ได้รับการรักษา ก็อาจเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต

โดยส่วนใหญ่แล้วสาเหตุมักมาจากการถูกรังสียูวีมากเกินไปจากดวงอาทิตย์หรือ ซึ่งการรักษาโดยทั่วไปจะใช้การผ่าตัด

เมลาโนมาจัดเป็นหนึ่งในโรคมะเร็งที่มีอัตราการรอดสูงสุด โดยมีกว่า 75 เปอร์เซ็นต์ของคนที่ได้รอดชีวิตยืนยาวกว่า 10 ปีในสหราชอาณาจักรระหว่างปี ค.ศ. 2005–2007 ทั้งนี้ ในสหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 2010 ผู้คนจำนวน 12,818 รายได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนมา และประมาณ 100,000 คนได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคมะเร็งผิวหนังชนิดไม่ใช่เมลาโนมา โดยมีผู้เสียชีวิตจากโรคมะเร็งผิวหนัง 2,746 ราย จากชนิดเมลาโนมา 2,203 ราย และจากโรคมะเร็งผิวหนังชนิดไม่ใช่เมลาโนมา 546 ราย ส่วนในสหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 2008 ผู้คนจำนวน 59,695 รายได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคมะเร็งผิวหนังชนิดเมลาโนมา และมี 8,623 รายเสียชีวิตจากสาเหตุดังกล่าว

การจำแนกประเภท

มีสามประเภทหลักของโรคมะเร็งผิวหนัง: (บีซีซี), (เอสซีซี) และเมลาโนมา

โรคมะเร็ง	ลักษณะ	ภาพประกอบ
	ให้สังเกตลักษณะฝ้าคล้ายไข่มุกสีเนื้อ, เส้นเลือดเล็ก ๆ บนพื้นผิว และบางครั้งอาจมีลักษณะเป็นแผล โดยมีระยะที่สำคัญคือความฝ้ามัว
	โดยทั่วไปจะเป็นสีแดง, เกรอะกรัง หรือเป็นรอยสะเก็ดหรือต่อม ซึ่งมักจะเป็นเนื้องอกที่โตเร็วอย่างมาก
เมลาโนมา	ลักษณะโดยทั่วไปจะกินพื้นที่แบบไม่สมดุล ซึ่งมีความผิดปกติของขอบ, รูปแบบสี และมักจะมีขนาดใหญ่กว่า 6 มม.

การป้องกัน

สารกันแดดที่มีประสิทธิภาพได้รับการแนะนำใช้ป้องกันเมลาโนมา และสะแควมัสเซลล์คาร์ซิโนมา ในขณะที่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่จะใช้ป้องกันมะเร็งผิวหนังชนิดเบซาลเซลล์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ส่วนคำแนะนำอื่นที่จะลดอัตราการเกิดโรคมะเร็งผิวหนัง ประกอบด้วย หลีกเลี่ยงการถูกแดดมากเกินไป, การสวมใส่เสื้อ, แว่นกันแดด และหมวกป้องกัน ตลอดจนพยายามที่จะหลีกเลี่ยงการถูกแสงอาทิตย์ของช่วงเวลาแดดส่องสูงสุด นอกจากนี้ ยังได้แนะนำว่าผู้ที่มีอายุระหว่าง 9 ปีและ 25 ปีให้หลีกเลี่ยงรังสีอัลตราไวโอเลตด้วยเช่นกัน

ความเสี่ยงของการเป็นมะเร็งผิวหนังสามารถลดจำนวนลงได้ด้วยการ: ลดในที่ร่ม และการถูกแสงแดดตอนกลางวัน รวมถึงการเพิ่มการใช้สารกันแดด และหลีกเลี่ยงการใช้

ในประเด็นนี้ ยังมีหลักฐานไม่เพียงพอสำหรับการสู้กับโรคมะเร็งผิวหนัง ซึ่ง และสารต้านอนุมูลอิสระยังไม่ได้รับการพบว่ามีผลในการป้องกัน ส่วนหลักฐานจากการรับประทานอาหารนั้นยังไม่เป็นที่แน่ชัด

อ้างอิง

1. Merck Manual of Diagnosis and Therapy
2. Kasper, Dennis L; Braunwald, Eugene; Fauci, Anthony; และคณะ (2005). Harrison's Principles of Internal Medicine, 16th ed. New York: McGraw-Hill. ISBN .{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
3. Marks, R (Jan 15, 1995). "An overview of skin cancers. Incidence and causation". Cancer. 75 (2 Suppl): 607–12. PMID 7804986.
4. CancerStats—Skin cancer survival 2012-08-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Cancer Research UK
5. CancerStats—Skin cancer survival 2012-08-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Cancer Research UK
6. CDC - Skin Cancer Statistics
7. "Malignant Melanoma: eMedicine Dermatology".
8. Kanavy HE, Gerstenblith MR (December 2011). "Ultraviolet radiation and melanoma". Semin Cutan Med Surg. 30 (4): 222–8. doi:10.1016/j.sder.2011.08.003. PMID 22123420.
9. Burnett ME, Wang SQ (April 2011). "Current sunscreen controversies: a critical review". Photodermatol Photoimmunol Photomed. 27 (2): 58–67. doi:10.1111/j.1600-0781.2011.00557.x. PMID 21392107.
10. Kütting B, Drexler H (December 2010). "UV-induced skin cancer at workplace and evidence-based prevention". Int Arch Occup Environ Health. 83 (8): 843–54. doi:10.1007/s00420-010-0532-4. PMID 20414668.
11. Council on Environmental H, Section on, Dermatology, Balk, SJ (Mar 2011). "Ultraviolet radiation: a hazard to children and adolescents". Pediatrics. 127 (3): 588–97. doi:10.1542/peds.2010-3501. PMID 21357336.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
12. Lin JS, Eder, M, Weinmann, S (Feb 2011). "Behavioral counseling to prevent skin cancer: a systematic review for the U.S. Preventive Services Task Force". Annals of internal medicine. 154 (3): 190–201. doi:10.1059/0003-4819-154-3-201102010-00009. PMID 21282699.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
13. Lin JS, Eder, M, Weinmann, S (2011). "Behavioral counseling to prevent skin cancer: a systematic review for the U.S. Preventive Services Task Force". Annals of internal medicine. 154 (3): 190–201. doi:10.1059/0003-4819-154-3-201102010-00009. PMID 21282699.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
14. . . 2009. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-01-08. สืบค้นเมื่อ 2014-05-14.
15. Chang YJ, Myung, SK, Chung, ST, Kim, Y, Lee, EH, Jeon, YJ, Park, CH, Seo, HG, Huh, BY (2011). "Effects of vitamin treatment or supplements with purported antioxidant properties on skin cancer prevention: a meta-analysis of randomized controlled trials". Dermatology (Basel, Switzerland). 223 (1): 36–44. doi:10.1159/000329439. PMID 21846961.{{}}: CS1 maint: multiple names: authors list ()
16. Jensen, JD; Wing, GJ; Dellavalle, RP (Nov–Dec 2010). "Nutrition and melanoma prevention". Clinics in dermatology. 28 (6): 644–9. doi:10.1016/j.clindermatol.2010.03.026. PMID 21034988.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ มะเร็งผิวหนัง

• มะเร็งผิวหนัง ที่เว็บไซต์ Curlie
• Skin cancer procedures: text, images and videos 2013-12-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน