ภาษาแสก

ภาษาแสก เป็นภาษาตระกูลขร้า-ไทที่ใช้พูดบริเวณสองฝั่งแม่น้ำโขงในประเทศลาวและจังหวัดนครพนม ประเทศไทย ผู้พูดภาษานี้เหลือน้อยเพราะคนรุ่นใหม่หันไปพูดภาษาลาวและภาษาไทยถิ่นอีสานมากขึ้น

แสก
แถร̄ก
ประเทศที่มีการพูด	ลาว, ไทย
จำนวนผู้พูด	ไม่ทราบ (15,000 อ้างถึง1993–2005)
ตระกูลภาษา	ขร้า-ไท ไท แสก
ระบบการเขียน	อักษรไทย
รหัสภาษา
ISO 639-3	skb

ตัวอย่าง

แม้ภาษาแสกจะอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท แต่ก็ได้มีการปะปนกับภาษาเวียดนามบางคำจึงมีลักษณะแตกต่างไปจากภาษาอีสานทั่วไป เช่น

แสก	ไทย	เทียบภาษาอื่น
เกดทุ่ง	ปวดท้อง
เกดเทรา	ปวดหัว
เค้า	สะพาน	เวียดนาม: cầu (เกิ่ว) กวางตุ้ง: 橋 (ขิ่ว)
โคกพลา	ภูเขา
จู้	น้ำนม
ดังกึ๊น	กลางคืน
ดังแง้น	กลางวัน
พา	ภรรยา
ลุ้ย	ลาก	จีนกลาง: 拉 (ล้า) กวางตุ้ง: 拉 (ล้าย)
ลู้	วิง
หง่อน	อร่อย	เวียดนาม: ngon (งอน)
หอก	สามี
ห่อยผลั่ม	หวีผม
เหล่าก๊าว	เหม็นสาบ
ฮุนดี	คนดี

อ้างอิง

1. แสก ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)

แหล่งข้อมูลอื่น

• แนวทางการจัดทำพจนานุกรมภาษาแสกฉบับชาวบ้านเพื่อการอนุรักษ์และฟื้นฟูภาษาและภูมิปัญญาแสกบ้านบะหว้า ต.ท่าเรือ อ.นาหว้า จ.นครพนม 2017-08-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (2013)