ภาษาแพ็กเจ

ภาษาแพ็กเจ เป็นภาษาในอาณาจักรแพ็กเจ (คริสต์ศตวรรษที่ 4–7) หนึ่งในสามราชอาณาจักรเกาหลี ซึ่งมีการรับรองน้อย และนักวิชาการมีแนวคิดแตกต่างว่ามีการใช้ภาษาหนึ่งหรือสองภาษา ถึงกระนั้น ก็มีเนื้อหาบางส่วนที่ดูเหมือนจะเป็นภาษาเกาหลีเก่ารูปแบบหนึ่ง

ภาษาแพ็กเจ
Paekche
ประเทศที่มีการพูด	อาณาจักรแพ็กเจ
ภูมิภาค	ประเทศเกาหลี
ยุค	คริสต์ศตวรรษที่ 4–7
ตระกูลภาษา	เกาหลี ภาษาแพ็กเจ
รหัสภาษา
ISO 639-3	อย่างใดอย่างหนึ่ง: pkc – Paekche xpp – Puyo-Paekche
นักภาษาศาสตร์	pkc
	xpp
สามราชอาณาจักรเกาหลี โดยที่แพ็กเจอยู่ในสีเขียว

รายละเอียดเอกสารช่วงต้น

แพ็กเจตั้งอยู่ในเกาหลีฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ติดกับ จดหมายเหตุสามก๊ก (คริสต์ศตวรรษที่ 3) ของจีนระบุว่าภาษาในมาฮันมีความแตกต่างจากโคกูรยอทางเหนือและ และ ('สามฮั่น') อื่น ๆ ทางตะวันออก ที่มีภาษาพูดคล้ายคลึงกัน อย่างไรก็ตาม ในโฮ่วฮั่นชู (คริสต์ศตวรรษที่ 5) ระบุถึงความแตกต่างระหว่างภาษาใน Byeonhan กับ Jinhan

นักประวัติศาสตร์เชื่อว่าแพ็กเจก่อตั้งขึ้นโดยผู้อพยพจากโคกูรยอที่ยึดครอง ส่วน อาณาจักรคายาและชิลลาเป็นอาณาจักรที่สืบทอดจาก Byeonhan กับ Jinhan ตามลำดับ รายงานจาก (635) ภาษาในแพ็กเจมีความคล้ายคลึงกับโคกูรยอตอนที่ 49 (636) กล่าวถึงแพ็กเจว่า:

王姓夫餘氏，號於羅瑕，民呼為鞬吉支，夏言竝王也。
กษัตริย์มาจากตระกูลพูยอ ชนชั้นสูงเรียกพระองค์ว่า 於羅瑕; สามัญชนเรียกพระองค์ว่า 鞬吉支 ในภาษาจีนหมายถึง 'กษัตริย์'

เมื่อดูข้อความนี้กับศัพท์แพ็กเจบางส่วนในนิฮงโชกิ (720) หนังสือประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น ทำให้นักวิชาการหลายคน ตั้งแต่โคโนะ โรกูโรจนถึง โต้แย้งว่าอาณาจักรแพ็กเจใช้สองภาษา โดยชนชั้นสูงพูด และสามัญชนใช้ ใช้รหัสสำหรับภาษานี้สองแบบ ซึ่งนำไปใส่ในทะเบียน ISO 639-3

อ้างอิง

1. Vovin (2010), pp. 240.
2. Lee & Ramsey (2011), pp. 35–36.
3. Lee & Ramsey (2011), p. 44.
4. Vovin (2005), p. 119.
5. Kōno (1987), pp. 84–85.
6. Kim (2009), p. 766.
7. Beckwith (2004), pp. 20–21.
8. Linguist List (2010).

ข้อมูล

• (2004), Koguryo, the Language of Japan's Continental Relatives, BRILL, ISBN .
• Bentley, John R. (2000), "A new look at Paekche and Korean: data from the Nihon shoki", Language Research, 36 (2): 417–443, :10371/86143.
• ——— (2001), A Descriptive Grammar of Early Old Japanese Prose, Leiden: Brill, ISBN .
• Kim, Nam-Kil (2009), "Korean", ใน Comrie, Bernard (บ.ก.), The World's Major Languages (2nd ed.), London: Routledge, pp. 765–779, ISBN .
• Kōno, Rokurō (1987), "The bilingualism of the Paekche language", Memoirs of the Research Department of the Toyo Bunko, 45: 75–86.
• Lee, Ki-Moon; Ramsey, S. Robert (2011), A History of the Korean Language, Cambridge University Press, ISBN .
• Lee, Seungjae (2017), Mokgan-e girokdoen Godae Hangugeo 木簡에 기록된 古代 韓國語 [The Old Korean Language Inscribed on Wooden Tablets] (ภาษาเกาหลี), Seoul: Iljogag, ISBN .
• (2010), , คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010.
• Nam, Pung-hyun (2012), "Old Korean", ใน Tranter, Nicolas (บ.ก.), The Languages of Japan and Korea, Routledge, pp. 41–72, ISBN .
• (2005), "Koguryŏ and Paekche: different languages or dialects of Old Korean?", Journal of Inner and East Asian Studies, 2 (2): 107–140.
• ——— (2010), Korea-Japonica: A Re-Evaluation of a Common Genetic Origin, Honolulu: University of Hawaii Press, ISBN .
• ——— (2013), "From Koguryo to Tamna: Slowly riding to the South with speakers of Proto-Korean", Korean Linguistics, 15 (2): 222–240, doi:10.1075/kl.15.2.03vov.
• ——— (2017), "Origins of the Japanese Language", Oxford Research Encyclopedia of Linguistics, Oxford University Press, doi:10.1093/acrefore/9780199384655.013.277, ISBN .