ภาวะน่าจะเป็นสูงสุด

การประมาณภาวะน่าจะเป็นสูงสุด หรือ การประมาณค่าควรจะเป็นสูงสุด (maximum likelihood estimation) หรือ วิธีภาวะน่าจะเป็นสูงสุด (method of maximum likelihood) ในทางสถิติศาสตร์ คือวิธีสำหรับของการแจกแจงความน่าจะเป็นของข้อมูล

${\displaystyle {\begin{array}{lcl}X&\thicksim &f(X\mid \theta _{0})\\{\hat {\theta }}&=&\arg \max \limits _{\theta }L(\theta \mid X=x)=\arg \max \limits _{\theta }f(X=x\mid \theta )\end{array}}}$

วิธีการนี้ได้รับการพัฒนาขึ้นโดย ระหว่าง ปี 1912 ถึง 1922

มีการใช้กันอย่างแพร่หลายเมื่อพยายามอธิบายประชากรที่สร้างข้อมูลที่สังเกตได้ ในทางชีววิทยา เมื่อสร้าง ตามแบบจำลองความน่าจะเป็นสำหรับการทดแทนข้อมูลโมเลกุล เช่น แถวลำดับของเบส หรือ กรดอะมิโน ยังใช้เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการเลือกรูปร่างของต้นไม้ที่อธิบายข้อมูลได้อย่างน่าเชื่อถือที่สุด

ในสาขาการเรียนรู้ของเครื่อง การประมาณภาวะน่าจะเป็นสูงสุดได้ถูกนำมาใช้ในการเรียนรู้ของโครงข่ายประสาทเทียม

อ้างอิง

1. "ศัพท์บัญญัติ ๔๐ สาขาวิชา สำนักงานราชบัณฑิตยสภา".{{}}: CS1 maint: url-status ()
2. Pfanzagl, Johann (1994). Parametric Statistical Theory. . pp. 207–208. doi:10.1515/9783110889765. ISBN .  1291393.
3. Hald, Anders (1999). "On the History of Maximum Likelihood in Relation to Inverse Probability and Least Squares". Statistical Science. 14 (2): 214–222. ISSN 0883-4237.