ฟลินน์ ไรเดอร์

ยูจีน ฟิตเซอร์เบิร์ต (อังกฤษ: Eugene Fitzherbert; ชื่อเกิด ฮอเรซ) และเป็นที่รู้จักในนาม ฟลินน์ ไรเดอร์ (อังกฤษ: Flynn Rider) เป็นตัวละครที่ปรากฏในภาพยนตร์แอนิเมชันเรื่องที่ 50 ของวอลต์ดิสนีย์แอนิเมชันสตูดิโอส์เรื่อง ราพันเซล เจ้าหญิงผมยาวกับโจรซ่าจอมแสบ (2010), ภาพยนตร์สั้นเรื่อง ในปี ค.ศ. 2012 และละครโทรทัศน์เรื่อง แทงเกิร์ด: เดอะซีรีส์ ในปี ค.ศ. 2017 ตัวละครนี้ให้เสียงโดยนักแสดงชาวอเมริกัน แซคารี ลีวาย ซึ่งตัดสินใจออดิชันในบทบาทนี้เมื่อรู้ว่าเขาจะเป็นผู้ให้เสียงร้องของตัวละครด้วย การแสดงคู่ของลีวายกับนักร้องและนักแสดง แมนดี มัวร์ ในเพลง "I See the Light" เป็นเพลงและละครเพลงที่ได้รับการบันทึกอย่างมืออาชีพเป็นเพลงแรกของเขาด้วย

ฟลินน์ ไรเดอร์
ตัวละครใน
ฟลินน์ ไรเดอร์ในขณะที่ปรากฏตัวในภาพยนตร์ดิสนีย์ ราพันเซล เจ้าหญิงผมยาวกับโจรซ่าจอมแสบ
ปรากฏครั้งแรก	ราพันเซล เจ้าหญิงผมยาวกับโจรซ่าจอมแสบ (2010)
สร้างโดย	แดน โฟเกลแมน นาธาน เกรโน ไบรอน ฮาวเวิร์ด
แสดงโดย	นิก พันคุช (แทงเกิร์ด: เดอดะมิวสิคัล)
ให้เสียงโดย	แซคารี ลีวาย ฌอน จอมโบรน (วัยรุ่น) (ราพันเซลแทงเกิร์ดแอดเวนเจอร์)
เเรงบันดาลใจจาก	เจ้าชายจากเทพนิยายของพี่น้องตระกูลกริมม์
ข้อมูลตัวละครในเรื่อง
นามแฝง	ฟลินน์ ไรเดอร์
ตำแหน่ง	เจ้าชายแห่งโคโรนา กัปตันหน่วยพิทักษ์โคโรนา
อาชีพ	ขโมย (ในตอนต้นของ ราพันเซล เจ้าหญิงผมยาวกับโจรซ่าจอมแสบ)
ครอบครัว	กษัริตย์เอ็ดมันด์ (บิดา)
คู่สมรส	ราพันเซล
ญาติ	กษัตริย์เฟรเดอริก (พ่อของภรรยา) ราชินีอาเรียนนา (แม่ของภรรยา)
สัญชาติ	อาณาจักรโคโรนา
สัตว์เลี้ยง	ปาสกาลและแม็กซิมัส

ฟลินน์มีพื้นฐานมาจากเจ้าชายในเทพนิยายของพี่น้องตระกูลกริมม์เรื่อง "ราพันเซล" เขาเป็นหัวขโมยที่ต้องการหลบภัยในหอคอยของราพันเซลหลังจากที่ขโมยมงกุฎไป ฟลินน์ถูกราพันเซลแบล็กเมล์ให้พาเธอไปดูโคมลอยของอาณาจักรให้ทันวันเกิดปีที่ 18 ของเธอ ฟลินน์เกิดการเปลี่ยนแปลงในใจเมื่อเขาเริ่มตกหลุมรักราพันเซลทีละเล็กทีละน้อย ยูจีน (ในบทฟลินน์) ถูกสร้างขึ้นโดยผู้เขียนบท แดน โฟเกลแมน และผู้กำกับ นาธาน เกรโน และไบรอน ฮาวเวิร์ด เพราะพวกเขารู้สึกว่าราพันเซลที่ถูกจองจำต้องการใครสักคนเพื่อพาเธอออกจากหอคอย เขาถูกมองว่าเป็นหัวขโมยซึ่งตรงข้ามกับเจ้าชายในยุคดั้งเดิมโดยชอบที่จะทำให้เขามีบุคลิกที่สนุกสนานและโฉบเฉี่ยวยิ่งขึ้น เดิมนักเขียนให้เป็นชาวนาอังกฤษ แต่ในที่สุดฟลินน์ก็ได้รับการพัฒนาให้เป็นหัวขโมยจอมเจ้าเล่ห์ ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากตัวละครฮาน โซโล และอินเดียนา โจนส์ และนักแสดงจีน เคลลี และเออร์รอล ฟลิน; ส่วนนามแฝงของยูจีน ฟิตเซอร์เบิร์ต ในชื่อฟลินน์ ไรเดอร์ได้รับการตั้งชื่อในภายหลัง

ตัวละครฟลินน์ได้ถูกนักวิจารณ์ภาพยนตร์แบ่งออกเป็นสองฝั่ง แม้ว่านักวิจารณ์บางคนจะชื่นชอบตัวละครที่มีอารมณ์ขันที่สดชื่น ความดื้อรั้น และการเสียดสีเมื่อเปรียบเทียบกับเจ้าชายดิสนีย์ทั่วไป แต่คนอื่น ๆ พบว่าบุคลิกของเขาน่ารำคาญและน่ารังเกียจ นอกจากนี้ ฟลินน์ยังถูกกล่าวหาอย่างรุนแรงว่าเป็นเครื่องมือทางการตลาดที่ดิสนีย์ใช้ประโยชน์เพื่อดึงดูดผู้ชมที่เป็นผู้ชาย อย่างไรก็ตาม ทั้งความสัมพันธ์ในรูปแบบรักตลกของตัวละครกับราพันเซลและการแสดงเสียงร้องของลีวายได้รับเสียงชื่นชมอย่างกว้างขวาง

การพัฒนา

แนวคิด

ผู้สร้างภาพยนตร์ วอลต์ ดิสนีย์ เองก็ได้พยายามดัดแปลงเทพนิยายของพี่น้องตระกูลกริมม์ในเรื่อง "ราพันเซล" ให้เป็นภาพยนตร์แอนิเมชันเรื่องยาวในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 อย่างไรก็ตามโครงการนี้ได้ถูกยกเลิกไปในที่สุดเพราะเทพนิยายดั้งเดิมถือว่า "เล็กเกินไป" เมื่อพวกเขาได้รับการทาบทามให้มากำกับราพันเซล เจ้าหญิงผมยาวกับโจรซ่าจอมแสบครั้งแรกในปี ค.ศ. 2008 ผู้กำกับ นาธาน เกรโน และไบรอน ฮาวเวิร์ด ตัดสินใจว่าจะเป็นการดีที่สุด "ที่จะขยายขนาดของภาพยนตร์" และเปลี่ยนให้เป็น "งานใหญ่" พร้อมกับอัปเดตและปรับปรุงให้ทันสมัย เป็นเรื่องราวสำหรับผู้ชมหน้าใหม่ ฟลินน์ถูกสร้างขึ้นเพราะผู้กำกับรู้สึกว่า "ราพันเซลจำเป็นต้องออกจาก [หอคอย] ... ดังนั้นเธอจึงต้องพบกับผู้ชายเพื่อพาเธอไปยังที่ที่เธอจะไป" ในเทพนิยายแบบดั้งเดิม ความรักและความสนใจของราพันเซลคือเจ้าชาย อย่างไรก็ตาม เกรโนและฮาวเวิร์ดตัดสินใจทำให้เขาเป็นหัวขโมย ซึ่งหนังสือพิมพ์เดอะนิวยอร์กไทมส์ กล่าวว่า "เป็นจุดหักมุมที่ละเอียดอ่อนแต่น่าตกใจสำหรับดิสนีย์" เพื่อหลีกเลี่ยงการสร้างตัวละครที่ "ปลอดภัย" เกินไป โดยเลือกใช้แอนตีฮีโรที่ตลกและคมกว่าแทน เกรโนอธิบายเพิ่มเติมว่า "เมื่อคุณมองย้อนกลับไปดูเจ้าชายดิสนีย์ในอดีตบางคนนั้น ... เจ้าชายเหล่านั้นส่วนใหญ่อ่อนโยนและไม่ใช่คนที่เราคิดว่าเจ๋งขนาดนั้น" กล่าวต่อ "พวกเขาเป็นคนดี ดังนั้น ฉันเดาว่าเราเอาเรื่องนั้นไปสุดโต่งแล้ว" อย่างไรก็ตาม ทีมผู้สร้างบางคนเองก็กังวลว่าฟลินน์เริ่มมีความหงุดหงิดเกินไป เกรโนเปิดเผยว่า "มีคน... ที่เป็นกังวลเล็กน้อยเพราะพวกเขาได้ยินข่าวลือเหล่านี้ 'ไม่ใช่เจ้าชาย แต่เป็นขโมย เขาเป็นผู้ชายประเภทผู้หญิง และเขาหยิ่งผยองมาก'"

อ้างอิง

1. Lloyd, Christopher (November 24, 2010). "'Tangled': A top-notch princess tale". Harold-Tribune. สืบค้นเมื่อ December 27, 2022.
2. Bonanno, Luke (March 28, 2011). "Interview: Tangled Directors Nathan Greno & Byron Howard". DVDizzy.com. สืบค้นเมื่อ December 5, 2014.
3. Miraudo, Simon (December 28, 2010). "Interview – Nathan Greno and Byron Howard, Tangled". Quickflix. Quickflix Limited. สืบค้นเมื่อ December 6, 2014.
4. Sztypuljak, David (January 26, 2011). "Exclusive Interview – Directors Nathan Greno & Byron Howard Talk Tangled". HeyUGuys. HeyUGuys Ltd. สืบค้นเมื่อ December 12, 2014.
5. Chmielewski, Dawn C; Eller, Claudia (March 9, 2010). "Disney restyles 'Rapunzel' to appeal to boys". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ December 12, 2014.
6. Barnes, Brooks (November 19, 2010). "Disney Ties Lots of Hopes to Lots of Hair". The New York Times. สืบค้นเมื่อ January 8, 2014.
7. Brew, Simon (January 28, 2011). "Byron Howard & Nathan Greno interview: Tangled, Disney, animation and directing Disney royalty". Den of Geek. . สืบค้นเมื่อ December 6, 2014.
8. Amos, Joel D. (November 19, 2010). . SheKnows. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-11-04. สืบค้นเมื่อ December 8, 2014.
9. Carnevale, Rob. "Tangled – Nathan Greno and Byron Howard interview". IndieLondon. IndieLondon.co.uk. สืบค้นเมื่อ December 6, 2014.
10. "Directors proud of 'cool' Tangled star". Yahoo News. Yahoo News Network. January 29, 2011. สืบค้นเมื่อ December 21, 2014.