พีระมิดแห่งดเจดเอฟเร

พีระมิดแห่งเจดเอฟเร เป็นพีระมิดที่ตั้งอยู่เหนือสุดของอียิปต์ เชื่อกันว่าโปรดให้สร้างขึ้นโดยฟาโรห์เจดเอฟเร ซึ่งเป็นพระราชโอรสและผู้สืบทอดพระราชบัลลังก์ต่อจากฟาโรห์คูฟู ปัจจุบันประกอบด้วยซากปรักหักพังส่วนใหญ่ที่อะบู เราะวัชในอียิปต์ รายงานการขุดค้นบริเวณพีระมิดถูกตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 2011

พีระมิดแห่งเจดเอฟเร
ฐานพีระมิดแห่งเจดเอฟเรที่ถูกทำลาย
เจดเอฟเร
พิกัดทางภูมิศาสตร์	30°01′56″N 31°04′29″E / 30.03222°N 31.07472°E / 30.03222; 31.07472
นามร่วมสมัย	Sḥdu Ḏd-f-Rˀ เซเฮดู เจด-เอฟ-เร "ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวแห่งเจดเอฟเร" "เจดเอฟเร พระองค์ทรงเป็นดาว "เซเฮด"
การก่อสร้าง	ราชวงศ์ที่สี่
ประเภท	มาตรฐาน (เดิม) ถูกทำลาย (ปัจจุบัน)
ความสูง	67 m (220 ft; 128 cu) (เดิม) 11.4 m (37 ft; 21.8 cu) (ปัจจุบัน)
ฐาน	106 m (348 ft; 202 cu)
ปริมาณ	131,043 m^3 (171,398 cu yd)
ความชัน	51° ถึง 52°
ที่ตั้งของพีระมิดในประเทศประเทศอียิปต์

ด้านทฤษฎี

แม้ว่านักไอยคุปต์วิทยาบางคนในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาจะนำเสนอในประเด็นอื่น ๆ แต่การขุดค้นที่อะบู เราะวัชเมื่อเร็ว ๆ นี้ดำเนินการโดย ดร. จากพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ในปารีส เสนอความเห็นที่ว่าจริง ๆ แล้วพีระมิดดังกล่าวสร้างเสร็จไปแล้วกว่าครึ่งแล้ว อย่างไรก็ตาม หากสร้างเสร็จ คาดว่าน่าจะมีขนาดพอ ๆ กับพีระมิดแห่งเมนคาอูเร ซึ่งเป็นพีระมิดที่ใหญ่เป็นอันดับสามของกลุ่มพีระมิดแห่งกิซา เชื่อกันว่าเดิมทีเป็นพีระมิดที่สวยงามที่สุด โดยมีภายนอกเป็นหินแกรนิตนำเข้าขัดเงา หินปูน และสวมยอดด้วยขนาดใหญ่ เชื่อกันว่าด้วยเหตุนี้พีระมิดที่สร้างแล้วเสร็จจึงถูกรื้อถอนออกส่วนใหญ่ในช่วงจักรวรรดิโรมัน เพื่อสร้างโครงการก่อสร้างของตนเองหลังจากการพิชิตอียิปต์โดยจักรพรรดิโรมันออกุสตุส ชื่อโบราณของพีระมิดคือ "ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาวแห่งเจดเอฟเร" การทำลายพีระมิดเริ่มต้นเมื่อสิ้นสุดช่วงสมัยราชอาณาจักรใหม่อย่างช้าที่สุด และทำลายมากเป็นพิเศษในช่วงยุคโรมันและช่วงต้นของช่วงคริสตศาสนาในอียิปต์เมื่อมีการสร้างในที่อยู่ใกล้เคียง ยิ่งไปกว่านั้น ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าในช่วงปลายคริสตศตวรรษที่ 19 ยังมีการลากหินออกไปในอัตราอูฐสามร้อยตัวต่อวัน

คำอธิบาย

พีระมิดแห่งเจดเอฟเรมีรูปแบบทางสถาปัตยกรรมที่แตกต่างจากพีระมิดรุ่นก่อน ๆ ตรงที่ห้องต่าง ๆ จะอยู่ใต้พีระมิดแทนที่จะเป็นด้านใน พีระมิดถูกสร้างขึ้นเหนือเนินดินธรรมชาติ และห้องต่าง ๆ ถูกสร้างขึ้นโดยใช้วิธี "" ซึ่งก่อนหน้านี้เคยใช้กับสุสานมาสตาบาบางแห่ง โดยที่ขุดหลุมขนาด 21 ม. x 9 ม. และลึก 20 ม. ในเนินธรรมชาติ ทางลาดถูกสร้างขึ้นที่มุม 22°35' และห้องและทางเข้าถูกสร้างขึ้นภายในหลุมและบนทางลาด เมื่อ 'ห้องด้านใน' เสร็จสิ้น หลุมและทางลาดก็ถูกถมให้เต็ม และสร้างพีระมิดไว้ด้านบน ซึ่งช่วยให้สามารถสร้างห้องต่าง ๆ ได้โดยไม่ต้องขุดอุโมงค์ และหลีกเลี่ยงความยุ่งยากทางโครงสร้างของการสร้างห้องต่าง ๆ ภายในตัวพีระมิดเอง นอกจากนี้ยังหวนกลับไปใช้รูปแบบการก่อสร้างแบบเดิมด้วยการสร้างกำแพงล้อมรอบสี่เหลี่ยมโดยวางแนวเหนือ-ใต้ คล้ายกับพีระมิดแห่งดโจเซอร์และเซเคมเคต

พีระมิดและวิหารพระอาทิตย์หลายแห่งถูกสร้างขึ้นเหนือเนินดินธรรมชาติ การใช้วิธีนี้อาจเป็นวิธีหนึ่งในการลดระยะเวลาการทำงานจริงที่ต้องการ ถึงแม้ว่าเนินดินอาจจะเป็นสัญลักษณ์ของเนินดึกดำบรรพ์แห่งก็ตาม

ดูเพิ่ม

• รายชื่อพีระมิดอียิปต์

อ้างอิง

1. Budge 1920, pp. 684b–685a. sfn error: no target: CITEREFBudge1920 ()
2. Verner 2001d, p. 217. sfn error: no target: CITEREFVerner2001d ()
3. Edwards 1975, p. 297. sfn error: no target: CITEREFEdwards1975 ()
4. Lehner 2008, p. 17. sfn error: no target: CITEREFLehner2008 ()
5. Verner 2001d, p. 462. sfn error: no target: CITEREFVerner2001d ()
6. Bárta 2005, p. 180. sfn error: no target: CITEREFBárta2005 ()
7. Valloggia, Michel (2011). Abou Rawash. I, Le complexe funéraire royal de Rêdjedef : étude historique et architecturale. Le Caire. ISBN . OCLC 731043888.
8. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-19. สืบค้นเมื่อ 2024-05-16.
9. "CyberScribe 178" (PDF). www.fitzmuseum.cam.ac.uk. 2010. สืบค้นเมื่อ 2020-07-15.
10. Vallogia, Michel (1997). Études sur l'Ancien Empire et la nécropole de Saqqara. 418
11. Vallogia, Michel (); Rowlands, Joanne (University of Oxford); (Secretary General, , Egypt) (2008-06-23). . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-03-20. สืบค้นเมื่อ 2008-12-12.
12. (2001). The Pyramids. London: Atlantic Books. p. 144. ISBN .