พราหมณ ก มพ สวย มภ วะ เขมร កម វ ស វយម ភ វ อ กษรโรม น Kambu Svyambhuva หร อ Kambusvyambhuva พราหมณ ก มพ สวย มภ วะ หร อกาม

พราหมณ์กัมพูสวยัมภูวะ (เขมร: កម្វុស្វយម្ភុវ อักษรโรมัน: Kambu Svyambhuva หรือ Kambusvyambhuva) พราหมณ์กัมพูสวยัมภูวะ หรือกามพู สวายัมภูวะ

พราหมณ์กัมพู สวยัมภูวะ
พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรเจนละ
ครองราชย์	ราวคริสต์ศตวรรษที่ 1
ถัดไป	พระเจ้าศรุตวรมัน

ประสูติ	กลิงคะ , อินเดีย
คู่อภิเษก
ราชวงศ์	ราชวงศ์วรมัน (ราชสกุลกัมพุช)
ราชวงศ์	สุริยวงศ์
ศาสนา	ศาสนาพราหมณ์ฮินดู

ประวัติ

พราหมณ์กัมพูสวยัมภูวะเป็นบรรพบุรุษของเผ่ากัมพุชและกษัตริย์แห่งอริยะเทศ พระองค์ได้รับการยกย่องและมีรายชื่ออยู่ท่ามกลางปราชญ์ นักรบ และผู้พิชิตชาวฮินดู ร่วมกับพระพรหม, , , พระเจ้าอโศกมหาราช, พระเจ้าปุษยมิตรศุงคะ และคนอื่นๆในโศฺลก (สันสกฤต: श्लोक โรมัน: śloka หรือ shloka) ที่ 22 ของเพลงสวดจากวรรณคดีเอกัตมตาสโตตระ (สันสกฤต: स्तोत्र โรมัน: stotra) ในคัมภีร์พระเวท

นักวิชาการอย่างศาสตราจารย์ยอร์ช เซเดส์ได้อ้างถึงคำจารึกของตำนานราชวงศ์กัมพูชาในศตวรรษที่ 10 ซึ่งพราหมณ์ฤาษีกัมพูสวยัมภูวะและนางอัปสร (สันสกฤต: अप्सराः อปฺสราะ, พหูพจน์ अप्सरसः อปฺสรสะ; บาลี: อจฺฉรา) ชื่อเมราร่วมกันก่อตั้งราชวงศ์สุริยะของกัมพูชา (กัมพู-เมรา) ซึ่งเริ่มต้นด้วยพระเจ้าศรุตวรมันผู้ปกครองอาณาจักรเจนละและพระเจ้าเศรษฐวรมันพระโอรส ศาสตราจารย์ยอร์ช เซเดส์ เสนออีกว่าตำนานกัมพูสวยัมภูวะมีต้นกำเนิดใน โดยเป็นรุ่นหนึ่งของตำนานการสร้างราชวงศ์กาญจีปัลลวะ มีการอ้างว่าชื่อ กัมพูสวยัมภูวะ เป็นชื่อพ้องของ กัมโพช เป็นหัวหน้าพราหมณ์ที่ได้แต่งงานกับพระนางเมราซึ่งได้รับจากพระศิวะ คำว่า กัมพู ถูกระบุว่ากร่อนเสียงมาจากภาษาสันสกฤตมาตรฐานคำว่า กัมโพช นักวิชาการชาวอังกฤษอย่าง C. Lassen, S. Levi, Michael Witzel, J. Charpentier, A. Hoffman, A. B. Keith, A. A. Macdonell, H. W. Bailey และอีกหลายคนได้ย้อนรอยชื่อชาติพันธุ์คำว่า กัมโพชา พบอยู่ในชื่อราชวงศ์คำว่า กัมพูชาเดชาห์ (สันสกฤต: कम्बुजदेशः โรมัน: Kambujadeshah) ในจารึกภาษาเปอร์เซียโบราณ (Parskar Gryhamsutram) สะกดคำว่า กัมโพชา โดยทั่วไปเป็น กัมพุชา (8.1-6) เช่นเดียวกับใน (5.28.1-12) ฯลฯ กล่าวถึง กัมโพชา ว่าเป็นเผ่ากัมพู จารึกของพระเจ้าอโศกที่ 5 และ 13 ตั้งอยู่ที่เปศวาร์ เขียนคำว่า กัมโพช เป็น กัมโพย หรือ กัมโพ งานเขียนของชาวมุสลิมจำนวนมากในยุคกลางสะกดชื่อเผ่า กัมโพช เป็น กัมพู หรือไม่ก็ กัมโพ ในตำราและจารึกภาษาสันสกฤตและบาลีโบราณจะเห็นได้ชัดว่าศัพท์ กัมพู/กัมโพ เป็นรูปแบบที่กร่อนเสียงของ กัมพุช/กัมโพช และเกี่ยวข้องกับคำว่า กัมโพชา

อ้างอิง

Sailendra Nath Sen (1999). Ancient Indian History and Civilization. ISBN . สืบค้นเมื่อ January 14, 2018.
(PDF). HSS Canada. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-01-16. สืบค้นเมื่อ January 15, 2018.
Kenneth T. So. (PDF). Cambosastra. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-07-08. สืบค้นเมื่อ March 2, 2017.
George Coedès (1968). The Indianized States of South-East Asia. ISBN . สืบค้นเมื่อ January 14, 2018.
(2006). (PDF). University of Hawaii. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ September 23, 2015. สืบค้นเมื่อ January 14, 2018.
Indianised States of Southeast Asia, 1968, p 66, 47, George Coedes
Ancient Kamboja, People and the Country, 1981, pp 359-60, Dr J. L. Kamboj.
Parskar Gryhamsutram 2.1.23

ก่อนหน้า		พราหมณ์กัมพูสวยัมภูวะ		ถัดไป
ก่อตั้งรัฐใหม่		พระมหากษัตริย์แห่งอาณาจักรเจนละ) (ราวคริสต์ศตวรรษที่ 1)		พระเจ้าศรุตวรมัน

[1] Sailendra Nath Sen (1999). Ancient Indian History and Civilization. ISBN . สืบค้นเมื่อ January 14, 2018.

[2] (PDF). HSS Canada. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-01-16. สืบค้นเมื่อ January 15, 2018.

[3] Kenneth T. So. (PDF). Cambosastra. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2021-07-08. สืบค้นเมื่อ March 2, 2017.

[4] George Coedès (1968). The Indianized States of South-East Asia. ISBN . สืบค้นเมื่อ January 14, 2018.

[5] (2006). (PDF). University of Hawaii. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ September 23, 2015. สืบค้นเมื่อ January 14, 2018.

[6] Indianised States of Southeast Asia, 1968, p 66, 47, George Coedes

[7] Ancient Kamboja, People and the Country, 1981, pp 359-60, Dr J. L. Kamboj.

[8] Parskar Gryhamsutram 2.1.23