พระอ บาล ค ณ ปมาจารย นามเด ม ป ญญา ท พย มณฑา ฉายา อ นทปญ โญ 8 ต ลาคม พ ศ 2465 13 ก มภาพ นธ พ ศ 2551 อด ตเจ าอาวาสว ดไร ข

พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ นามเดิม ปัญญา ทิพย์มณฑา ฉายา อินทปญฺโญ (8 ตุลาคม พ.ศ. 2465 - 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551) อดีตเจ้าอาวาส วัดไร่ขิง และผู้สร้างโรงพยาบาลเมตตาประชารักษ์

พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินทปญฺโญ)
ส่วนบุคคล
เกิด	8 ตุลาคม พ.ศ. 2465 (85 ปี)
มรณภาพ	13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551
นิกาย	มหานิกาย
การศึกษา	เปรียญธรรม 6 ประโยค
ตำแหน่งชั้นสูง
ที่อยู่	วัดไร่ขิง นครปฐม
อุปสมบท	8 มิถุนายน พ.ศ. 2485
พรรษา	65
ตำแหน่ง	เจ้าอาวาส วัดไร่ขิง ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค 14

ประวัติ

พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ เดิมชื่อ ปัญญา ทิพย์มณฑา เป็นบุตรของนายไป๋และนางแช่ม ทิพย์มณฑา อาชีพกสิกรรม เกิดเมื่อวันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2465 ที่อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ได้บรรพชาเป็นสามเณรเมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2477 ขณะมีอายุได้ 12 ปี ณ วัดกลางบางแก้ว อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม พระครูปัจฉิมทิศบริหาร (เกิด) วัดงิ้วลาย ตำบลงิ้วลาย อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม เป็นพระอุปัชฌาย์ ต่อมาเมื่ออายุได้ 20 ปี จึงได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุที่วัดเดิม เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2485 โดยมีพระพุทธวิถีนายก (เพิ่ม ปุญฺญวสโน) เป็นพระอุปัชฌาย์ และได้รับฉายาว่า "อินทฺปญฺโญ"

พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ ดำรงตำแหน่งในทางปกครองคณะสงฆ์ อาทิ เจ้าอาวาสวัดไร่ขิง อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม และที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค 14 เป็นต้น สำหรับสมณศักดิ์ชั้นสุดท้ายเป็นที่พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ พระราชาคณะเจ้าคณะรอง ชั้นหิรัญบัฏ เมื่อ พ.ศ. 2539 ตลอดชีวิตของท่าน ได้ทุ่มเทเวลาให้กับการพัฒนาด้านบริการชุมชนและสาธารณสุข โดยเฉพาะการสร้างโรงพยาบาลเมตตาประชารักษ์ (วัดไร่ขิง) ซึ่งมีชื่อเสียงในด้านการรักษาดวงตา

พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินทปญฺโญ) มีโรคประจำตัวคือโรคเบาหวาน โรคหัวใจ และความดันโลหิตสูง และป่วยเรื้อรังมานานนับสิบปี ท่านได้เข้ารักษาตัวครั้งสุดท้ายที่โรงพยาบาลธนบุรี เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551 และมรณภาพเมื่อกลางดึกวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551 ด้วยอาการสงบจากอาการติดเชื้อที่ปอดและกระแสโลหิต สิริรวมอายุได้ 85 ปี 4 เดือน 5 วัน พรรษา 65 พรรษา พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตรทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานน้ำสรงศพและพระราชทานโกศแปดเหลี่ยม ตามสมณศักดิ์

สมณศักดิ์

5 ธันวาคม พ.ศ. 2500 เป็นพระครูสัญญาบัตรที่ พระครูทักษิณานุกิจ
5 ธันวาคม พ.ศ. 2504 เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญที่ พระปัญญาวิมลมุนี
5 ธันวาคม พ.ศ. 2511 เป็นพระราชาคณะชั้นราชที่ พระราชปัญญาภรณ์ สุนทรธรรมวาที ศรีปริยัติกิจ ยติคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี
5 ธันวาคม พ.ศ. 2524 เป็นพระราชาคณะชั้นเทพที่ พระเทพวรเวที นรสีห์ธรรมานุนายก ตรีปิฎกวิภูษิต ยติคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี
5 ธันวาคม พ.ศ. 2533 เป็นพระราชาคณะชั้นธรรมที่ พระธรรมมหาวีรานุวัตร พิพัฒนกิจโกศล โสภณธรรมสุธี ศรีปริยัติกิจจานุกิจ มหาคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี
5 ธันวาคม พ.ศ. 2539 รับสถาปนาสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะเจ้าคณะรอง ชั้นหิรัญบัฏ ที่ พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ ญาณวิสุทธจริยาปริณายก ดิลกศีลาทิขันธสุนทร บวรธรรมภาณ สาธุการีธรรมากร มหาคณิสสร บวรสังฆาราม คามวาสี

อ้างอิง

ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 74, ตอนที่ 107 ง, 17 ธันวาคม พ.ศ. 2500, หน้า 2959
ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 78, ตอนที่ 104 ง ฉบับพิเศษ, 31 ธันวาคม พ.ศ. 2504, หน้า 6
ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 85, ตอนที่ 122 ง ฉบับพิเศษ, 31 ธันวาคม พ.ศ. 2511, หน้า 2
ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 98, ตอนที่ 206 ง ฉบับพิเศษ, 17 ธันวาคม พ.ศ. 2524, หน้า 1
ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 107, ตอนที่ 242 ง ฉบับพิเศษ, 5 ธันวาคม พ.ศ. 2533, หน้า 2
ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศพระบรมราชโองการ ประกาศสถาปนาสมณศักดิ์ (พระธรรมโสภณ และพระธรรมมหาวีรานุวัตร ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง), เล่ม 113, ตอนที่ 23 ข, 5 ธันวาคม พ.ศ. 2539, หน้า 6-10

วัดไร่ขิงจะเปิดให้พุทธศาสนิกชนสรงน้ำศพเจ้าอาวาสวันพรุ่งนี้^[] (หนังสือพิมพ์เสียงใต้ วันพฤหัสบดีที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551)

ก่อนหน้า		พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินฺทปญฺโญ)		ถัดไป
		(พ.ศ. 2544-2545)		พระพรหมดิลก (เอื้อน หาสธมฺโม)
		เจ้าคณะจังหวัดนครปฐม (พ.ศ. 2507-2517)		พระธรรมเสนานี (ชุณห์ กิตฺติวณฺโณ)

บทความชีวประวัตินี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 74, ตอนที่ 107 ง, 17 ธันวาคม พ.ศ. 2500, หน้า 2959

[2] ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 78, ตอนที่ 104 ง ฉบับพิเศษ, 31 ธันวาคม พ.ศ. 2504, หน้า 6

[3] ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 85, ตอนที่ 122 ง ฉบับพิเศษ, 31 ธันวาคม พ.ศ. 2511, หน้า 2

[4] ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 98, ตอนที่ 206 ง ฉบับพิเศษ, 17 ธันวาคม พ.ศ. 2524, หน้า 1

[5] ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานสัญญาบัตรตั้งสมณศักดิ์, เล่ม 107, ตอนที่ 242 ง ฉบับพิเศษ, 5 ธันวาคม พ.ศ. 2533, หน้า 2

[6] ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศพระบรมราชโองการ ประกาศสถาปนาสมณศักดิ์ (พระธรรมโสภณ และพระธรรมมหาวีรานุวัตร ขึ้นเป็น พระราชาคณะเจ้าคณะรอง), เล่ม 113, ตอนที่ 23 ข, 5 ธันวาคม พ.ศ. 2539, หน้า 6-10