พรรคเพ อเสร ภาพ ด ตช Partij voor de Vrijheid หร อย อเป น PVV เป นพรรคการเม องฝ ายชาต น ยมขวาจ ดในประเทศเนเธอร แลนด ก อต

พรรคเพื่อเสรีภาพ (ดัตช์: Partij voor de Vrijheid หรือย่อเป็น PVV) เป็นพรรคการเมืองฝ่ายชาตินิยมขวาจัดในประเทศเนเธอร์แลนด์ ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี ค.ศ. 2006 โดยเคร์ต วิลเดิร์ส สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และคว้าได้ 9 ที่นั่งในสภาเมื่อการเลือกตั้ง ค.ศ. 2006 ก่อนจะได้มา 24 ที่นั่งในการเลือกตั้งทั่วไปเมื่อ ค.ศ. 2010 จึงได้ตอบรับคำเชิญของนายกรัฐมนตรี มาร์ก รึตเตอในการจัดตั้งรัฐบาล อย่างไรก็ตาม พรรคเพื่อเสรีภาพไม่เห็นด้วยกับมาตรการรัดเข็มขัดของรัฐบาลจึงได้ถอนตัวออกจากแนวร่วมรัฐบาลเมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2012 นำไปสู่การเลือกตั้งอีกครั้งในปีเดียวกัน โดยพรรคเพื่อเสรีภาพได้มาเพียง 15 ที่นั่ง และได้เข้าร่วมกับฝ่ายค้าน ต่อมาในการเลือกตั้ง ค.ศ. 2017 พรรคเสรีภาพได้ที่นั่ง 20 ที่นั่ง โดยได้คะแนนเสียงเป็นอันดับสอง แต่ไม่ได้เข้าร่วมรัฐบาลผสมของมาร์ก รึตเตอเนื่องจากอุดมการณ์ทางการเมืองที่ต่างกับพรรคร่วมรัฐบาลพรรคอื่น

พรรคเพื่อเสรีภาพ Partij voor de Vrijheid
หัวหน้าพรรค	เคร์ต วิลเดิร์ส
ผู้นำในสภาผู้แทนราษฏร	เคร์ต วิลเดิร์ส
ผู้นำในวุฒิสภา	มาร์โยไลน์ ฟาเบอร์
ผู้นำในรัฐสภายุโรป	มาร์เซ็ล เดอ คราฟฟ์
ก่อตั้ง	22 กุมภาพันธ์ 2006; 18 ปีก่อน (2006-02-22)
แยกจาก	พรรคประชาชนเพื่อเสรีภาพและประชาธิปไตย
ที่ทำการ	เดอะเฮก
สมาชิกภาพ	1 คน (with parliamentary representatives)
อุดมการณ์	ชาตินิยม เสรีชาตินิยม ต่อต้านอิสลาม ต่อต้านผู้อพยพ ต่อต้านสหภาพยุโรป
จุดยืน	ขวา ถึง ขวาจัด
สี	แดง ขาว น้ำเงิน (ธงชาติเนเธอร์แลนด์)
สภาผู้แทนราษฏร	20 / 150
วุฒิสภา	5 / 75
สภาจังหวัด	41 / 570
รัฐสภายุโรป	1 / 29
ข้าหลวงในพระมหากษัตริย์	0 / 12
เว็บไซต์
www.pvv.nl
การเมืองเนเธอร์แลนด์

อ้างอิง

"Partij voor de Vrijheid (PVV)" (in Dutch), Parlement & Politiek. Retrieved 5 March 2017.
"Contact" (ภาษาดัตช์). Party for Freedom. สืบค้นเมื่อ 7 May 2018.
"Favorita en de duistere financiering van partijen" (in Dutch), , 2008. Retrieved 20 February 2017.
"Ondemocratische PVV" (in Dutch), , 2010. Retrieved 20 February 2017.
Pauwels, Teun (2014). Populism in Western Europe: Comparing Belgium, Germany and The Netherlands. Routledge. pp. 117–118. ISBN .
"Partij voor de Vrijheid (PVV) — Europe Politique". www.europe-politique.eu. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
Moreau, Patrick. The Victorious Parties - Unity in Diversity?. The Extreme Right in Europe: Current Trends and Perspectives. Vandenhoeck & Ruprecht. p. 106.
Merijn Oudenampsen (2013). "Explaining the Swing to the Right: The Dutch Debate on the Rise of Right-Wing Populism". In Ruth Wodak, Majid KhosraviNik, Brigitte Mral. Right-Wing Populism in Europe: Politics and Discourse. A&C Black. p. 191.
Nordsieck, Wolfram (2017). "Netherlands". Parties and Elections in Europe. สืบค้นเมื่อ 4 August 2018.
Subramanian, Samanth (9 March 2017). "Could the anti-Islam Party for Freedom come out on top in upcoming Netherlands election?". The National. สืบค้นเมื่อ 16 April 2017.
Thompson, Wayne C. (2014). Western Europe 2014. Rowman & Littlefield. p. 185. ISBN .
Rita C-K Chin (2009). After the Nazi racial state: difference and democracy in Germany and Europe. University of Michigan Press. p. 239.
Are Dutch voters really turning to populist Geert Wilders?
verslaggevers, Van onze (10 December 2008). "'PVV is extreem-rechts'". Trouw. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
https://www.rug.nl/research/portal/files/20875483/JB07LucardieDEF_1_.pdf
Kleinpaste, Thijs. "The New Face of the Dutch Far-Right". สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
"Geert Wilders, 'Dutch Donald Trump,' Takes Second Place In Closely Watched Election". NPR.org. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
Meeus, Tom-Jan (22 October 2018). "Mark Rutte's leaden touch". POLITICO. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.
Daugherty, Owen (6 February 2019). "Far-right former Dutch lawmaker who said the Quran is 'poison' converts to Islam". TheHill. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.

[parlementparty-1] "Partij voor de Vrijheid (PVV)" (in Dutch), Parlement & Politiek. Retrieved 5 March 2017.

[2] "Contact" (ภาษาดัตช์). Party for Freedom. สืบค้นเมื่อ 7 May 2018.

[3] "Favorita en de duistere financiering van partijen" (in Dutch), , 2008. Retrieved 20 February 2017.

[4] "Ondemocratische PVV" (in Dutch), , 2010. Retrieved 20 February 2017.

[Pauwels-5] Pauwels, Teun (2014). Populism in Western Europe: Comparing Belgium, Germany and The Netherlands. Routledge. pp. 117–118. ISBN .

[europepolitique-6] "Partij voor de Vrijheid (PVV) — Europe Politique". www.europe-politique.eu. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.

[7] Moreau, Patrick. The Victorious Parties - Unity in Diversity?. The Extreme Right in Europe: Current Trends and Perspectives. Vandenhoeck & Ruprecht. p. 106.

[Oudenampsen-8] Merijn Oudenampsen (2013). "Explaining the Swing to the Right: The Dutch Debate on the Rise of Right-Wing Populism". In Ruth Wodak, Majid KhosraviNik, Brigitte Mral. Right-Wing Populism in Europe: Politics and Discourse. A&C Black. p. 191.

[9] Nordsieck, Wolfram (2017). "Netherlands". Parties and Elections in Europe. สืบค้นเมื่อ 4 August 2018.

[10] Subramanian, Samanth (9 March 2017). "Could the anti-Islam Party for Freedom come out on top in upcoming Netherlands election?". The National. สืบค้นเมื่อ 16 April 2017.

[Thompson-11] Thompson, Wayne C. (2014). Western Europe 2014. Rowman & Littlefield. p. 185. ISBN .

[12] Rita C-K Chin (2009). After the Nazi racial state: difference and democracy in Germany and Europe. University of Michigan Press. p. 239.

[13] Are Dutch voters really turning to populist Geert Wilders?

[14] verslaggevers, Van onze (10 December 2008). "'PVV is extreem-rechts'". Trouw. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.

[15] ttps://www.rug.nl/research/portal/files/20875483/JB07LucardieDEF_1_.pdf

[16] Kleinpaste, Thijs. "The New Face of the Dutch Far-Right". สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.

[17] "Geert Wilders, 'Dutch Donald Trump,' Takes Second Place In Closely Watched Election". NPR.org. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.

[18] Meeus, Tom-Jan (22 October 2018). "Mark Rutte's leaden touch". POLITICO. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.

[19] Daugherty, Owen (6 February 2019). "Far-right former Dutch lawmaker who said the Quran is 'poison' converts to Islam". TheHill. สืบค้นเมื่อ 13 August 2019.