ฝูซู

ฝูซู ตามภาษาจีนมาตรฐาน หรือ ฮูโซ ตามภาษาจีนฮกเกี้ยน (จีนตัวย่อ: 扶苏; จีนตัวเต็ม: 扶蘇; พินอิน: Fúsū; สิ้นพระชนม์ 210 ปีก่อนคริสตกาล) เป็นพระโอรสองค์หัวปีและรัชทายาทของฉินฉื่อหฺวังตี้ (秦始皇帝) ปฐมกษัตริย์แห่งราชวงศ์ฉินของจักรวรรดิจีน

พระชนมชีพ

หลังจากถูกนักเล่นแร่แปรธาตุสองคนหลอกลวงว่า จะแสวงหายาอายุวัฒนะมาถวาย ฉินฉื่อหฺวังตี้รับสั่งให้จับราชบัณฑิตกว่า 460 คน หรือเอกสารบางฉบับว่ากว่า 1,160 คน ในพระนครเสียนหยาง ไปฝังทั้งเป็น ฝูซูจึงทูลพระบิดาว่า บ้านเมืองเพิ่งเป็นปึกแผ่น ศัตรูยังไม่ราบคาบ มาตรการรุนแรงที่กระทำต่อผู้นับถือลัทธิขงจื๊อเช่นนี้มีแต่จะสร้างความร้าวฉานให้แก่แผ่นดิน แต่ฉินฉื่อหฺวังตี้ไม่ทรงฟัง กลับส่งฝูซูไปรักษาด่านชายแดน เท่ากับเนรเทศโดยพฤตินัย

เมื่อฉินฉื่อหฺวังตี้สิ้นพระชนม์แล้ว (胡亥) พระโอรสพระองค์รอง พร้อมด้วยข้าราชการสองคน คือ (趙高) กับหลี่ ซือ (李斯) ปลอมแปลงราชโองการโดยเปลี่ยนชื่อผู้สืบทอดราชบัลลังก์จากฝูซูเป็นหูไฮ่ และให้ฝูซูปลงพระชนม์พระองค์เอง

ผู้ติดตามบางคนของฝูซูตั้งข้อสงสัยเกี่ยวกับราชโองการ แต่ฝูซูเชื่อว่า เป็นราชโองการจริง จึงยอมปลงพระชนม์พระองค์เองตามนั้น

เหตุการณ์ภายหลัง

ต่อมา จ้าว เกา บีบให้หูไฮ่ปลงพระชนม์พระองค์เองตามไปด้วยเมื่อ 207 ปีก่อนคริสตกาล และพระโอรสของฝูซู คือ จื่ออิง (子嬰) ได้ขึ้นครองราชย์ จื่ออิงจึงแก้แค้นโดยประหารจ้าว เกา ส่วนหลี่ ซือ ถูกจ้าว เกา กำจัดไปก่อนแล้ว

มีผู้โต้แย้งว่า จื่ออิงมิใช่พระโอรสของฝูซู เพราะบันทึกประวัติศาสตร์ระบุว่า พระโอรสสองพระองค์ของจื่ออิงก็เข้าร่วมในแผนการกำจัดจ้าว เกา ด้วย แต่ถ้าจื่ออิงเป็นพระโอรสของฝูซูจริง ตามลำดับเวลาแล้ว ไม่น่าจะมีพระชนม์มากถึงขนาดมีพระโอรสได้ถึงสองพระองค์เช่นนั้น

อ้างอิง

1. (於是使御史悉案问诸生，诸生传相告引，乃自除犯禁者四百六十馀人，皆阬之咸阳，使天下知之，以惩後。益发谪徙边。始皇长子扶苏谏曰：「天下初定，远方黔首未集，诸生皆诵法孔子，今上皆重法绳之，臣恐天下不安。唯上察之。」) Shiji vol. 6.
2. Sima Qian. Dawson, Raymond Stanley. Brashier, K. E. [2007] (2007). The First Emperor: Selections from the Historical Records. Oxford University Press. ISBN , ISBN . pg 15 - 20, pg 82, pg 99.
3. Tung, Douglas S. Tung, Kenneth. [2003] (2003). More Than 36 Stratagems: A Systematic Classification Based On Basic Behaviours. Trafford Publishing. ISBN , ISBN .^[]