ประธานศาลส งส ดสหร ฐ อ งกฤษ Chief Justice of the United States เป นประม ขแห ง และเป นประม ขของศาลส งส ดสหร ฐ Supreme Cou

ประธานศาลสูงสุดสหรัฐ (อังกฤษ: Chief Justice of the United States) เป็นประมุขแห่ง และเป็นประมุขของศาลสูงสุดสหรัฐ (Supreme Court of the United States) โดยเป็นหนึ่งในตุลาการศาลสูงสุดเก้าคน แปดคนที่เหลือเรียก ตุลาการสมทบในศาลสูงสุดสหรัฐ (Associate Justice of the Supreme Court of the United States)

ประธานศาลสูงสุดสหรัฐ

ผู้ดำรงตำแหน่งคนปัจจุบัน จอห์น รอเบิตส์ ตั้งแต่ 29 กันยายน ค.ศ. 2005
การเรียกขาน	ใต้เท้า
ผู้แต่งตั้ง	ประธานาธิบดีเสนอชื่อให้วุฒิสภาให้ความเห็นชอบ
วาระ	ตลอดอายุขัย
ผู้ประเดิมตำแหน่ง	(26 กันยายน ค.ศ. 1789)
สถาปนา	รัฐธรรมนูญสหรัฐ (4 มีนาคม ค.ศ. 1789)
เว็บไซต์	Supremecourt.gov

ประธานศาลสูงสุดเป็นข้าราชการตุลาการชั้นสูงที่สุดในประเทศ กับทั้งปฏิบัติหน้าที่เป็น (chief administrative officer) และแต่งตั้ง (director of the Administrative Office of the United States Courts) ประธานศาลสูงสุดยังเป็นโฆษกสำหรับองค์กรตุลาการของประเทศอีกด้วย

ประธานศาลสูงสุดอำนวยกิจการทั้งปวงของศาลสูงสุด เขาจะนั่งเป็นประธานในการพิจารณาคดีทั้งมวลของศาลสูงสุด โดยเฉพาะใน และเมื่อศาลสูงสุดจะทำความเห็นในการวินิจฉัยคดี ถ้าเขาอยู่เสียงข้างมาก เขาสามารถกำหนดให้ตุลาการคนใดทำคำพิพากษากลางขึ้น เขายังกำหนดระเบียบวาระอันสำคัญในการประชุมของศาลสูงสุดด้วย นอกจากนี้ เมื่อวุฒิสภาดำเนินคดีอาญาต่อประธานาธิบดี ซึ่งเคยมีมาแล้วสองคราในหน้าประวัติศาสตร์ เขาจะเป็นประธานในการพิจารณาคดี ปัจจุบัน เขายังมีหน้าที่อันตกผลึกมาทางประเพณีอีก คือ เป็นประธานในพิธีให้สัตย์ปฏิญาณเข้ารับตำแหน่งของประธานาธิบดี

(John Jay) เป็นประธานศาลสูงสุดคนแรก และ (John G. Roberts, Jr.) เป็นประธานศาลสูงสุดคนปัจจุบัน ซึ่งเป็นลำดับที่สิบเจ็ด

ภูมิหลัง

รัฐธรรมนูญสหรัฐมิได้สถาปนาตำแหน่งประธานศาลสูงสุดไว้โดยชัดแจ้ง ทว่า กล่าวเป็นนัยถึงการมีอยู่ของตำแหน่งนี้ไว้ในบทบัญญัติเพียงมาตราเดียว คือ ซึ่งว่า "ในการพิจารณาคดีเกี่ยวกับประธานาธิบดีสหรัฐนั้น ให้ประธานศาลสูงสุดนั่งเป็นประธาน" และไม่มีกล่าวถึงอีกเลย แม้แต่ความต่างระหว่างประธานศาลสูงสุดกับตุลาการสมทบในศาลสูงสุดก็มิได้เอ่ย

แต่เดิมในภาษาอังกฤษ ชื่อตำแหน่งนี้ใช้ว่า "Chief Justice of the Supreme Court of the United States" ต่อมา มาตรา 1 ใน เปลี่ยนไปใช้ว่า "Chief Justice of the United States" ตามข้อเสนอของ (Salmon P. Chase) ประธานศาลสูงสุดคนที่หก ผู้ต้องการเน้นย้ำบทบาทฝ่ายตุลาการให้เสมอกับฝ่ายบริหาร ที่ตำแหน่งประธานาธิบดีใช้ว่า "President of the United States" อย่างไรก็ดี ตำแหน่งตุลาการสมทบในศาลสูงสุด ในภาษาอังกฤษยังคงใช้ว่า "Associate Justices of the Supreme Court of the United States" มิใช่ "Associate Justices of the United States" และอันที่จริงแล้ว ประธานศาลสูงสุดเป็นตำแหน่งในฝ่ายตุลาการตำแหน่งเดียวที่รัฐธรรมนูญสหรัฐอ้างถึงโดยใช้คำว่า "Justice" (คำว่า "justice" ย่อมาจาก arbiter of justice มีความหมายไปในทางยกย่อง) ส่วนตุลาการคนอื่น ใช้คำว่า "Judge" (คำว่า "justice" และ "judge" ในภาษาไทย ไม่มีความต่าง แปลอย่างเดียวกัน คือ ผู้พิพากษา หรือตุลาการ)

เช่นเดียวกับตุลาการศาลสหรัฐทั้งมวล ประธานศาลสูงสุดได้มาโดยวิธีที่ประธานาธิบดีสหรัฐเสนอชื่อให้วุฒิสภาให้ความเห็นชอบ รัฐธรรมนูญสหรัฐว่า "บรรดาตุลาการศาลสูงสุดทุกคน ให้อยู่ในตำแหน่งตราบที่มีสภาวการณ์อันดี" หมายความว่า ตุลาการเหล่านั้นจะพ้นจากตำแหน่งเมื่อตาย เมื่อลาออก หรือเมื่อฝ่ายนิติบัญญัติไต่สวนและลงโทษ ส่วนเงินเดือนของประธานศาลสูงสุดนั้น รัฐสภาสหรัฐกำหนด ซึ่งจะสูงกว่าของตุลาการสมทบในศาลสูงสุดเพียงเล็กน้อย โดยนับแต่ ค.ศ. 2010 สืบมา ประธานศาลสูงสุดได้รับเงินปีละ 223,500 ดอลลาร์สหรัฐ

ว่ากันทางประเพณีแล้ว อำนาจแต่งตั้งประธานศาลสูงสุดเป็นของประธานาธิบดี แต่ก็รัฐธรรมนูญก็มิได้ห้ามใช้กระบวนการเลือกสรรอย่างอื่นนอกจากการที่ประธานาธิบดีเสนอชื่อให้ฝ่ายนิติบัญญัติรับรอง ดังนั้น จึงมีนักวิชาการบางคนเสนอว่า ควรให้ฝ่ายตุลาการเลือกประธานศาลสูงสุดกันเอง แล้วเสนอชื่อให้ประธานาธิบดีแต่งตั้ง ไม่ต้องให้ผู้ใดรับรองอีก

มีประธานศาลสูงสุดบางคน เช่น (William Rehnquist) เลื่อนมาจากตำแหน่งตุลาการสมทบในศาลสูงสุด ในกรณีเช่นนี้ จำต้องได้รับความเห็นชอบจากวุฒิสภา ถ้าวุฒิสภาไม่เห็นชอบ ก็จะกลับไปดำรงตำแหน่งตุลาการสมทบดังเดิม ประธานศาลสูงสุดส่วนใหญ่ ซึ่งรวมถึง (John Roberts) ได้รับแต่งตั้งมาโดยยังไม่เคยปฏิบัติหน้าที่ในศาลสูงสุดมาก่อน ขณะที่บางคน เช่น (Earl Warren) ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านตุลาการเลย

ในประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา มีบุคคลสิบแปดคนได้รับการเสนอชื่อให้ดำรงตำแหน่งนี้ และได้รับความเห็นชอบ แต่มีเพียงหนึ่งคนที่ไม่ได้ดำรงตำแหน่งจริง คือ (William Cushing) ซึ่งได้รับเลือกในเดือนมกราคม ค.ศ. 1796 แต่ปฏิเสธไม่รับตำแหน่ง (Oliver Ellsworth) จึงเข้าสู่ตำแหน่งแทน ทว่า วุฒิสภาไม่รับรองเขา และเห็นชอบให้ (John Jay) กลับมารับตำแหน่งประธานศาลสูงสุดอีกครั้ง และจอห์น เจย์ ก็บอกปัดตำแหน่งอีกคน ให้เหตุผลว่า สุขภาพเขากำลังย่ำแย่ และตำแหน่งในศาลสูงสุดนั้นไร้เกียรติยศตามความคิดเห็นของเขา ที่สุด (John Marshall) จึงได้รับการเสนอชื่อและความเห็นชอบต่อมา

เมื่อประธานศาลสูงสุดอสัญกรรมในตำแหน่ง หรือไม่อาจปฏิบัติหน้าที่ได้ หรือไม่สมัครใจปฏิบัติหน้าที่ ตุลาการสมทบในศาลสูงสุดคนที่มีอาวุโสมากที่สุดจะปฏิบัติหน้าที่แทนไปพลางก่อน จนกว่าจะได้ประธานศาลสูงสุดคนใหม่

อำนาจและหน้าที่

ประธานศาลสูงสุดคนที่สี่ และอยู่ในตำแหน่งนานที่สุด

นอกจากอำนาจและหน้าที่อย่างตุลาการสมทบในศาลสูงสุดแล้ว ประธานศาลสูงสุดยังมีอำนาจหน้าที่อันพิเศษบางประการอีก คือ

การดำเนินคดีอาญาต่อผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง

รัฐธรรมนูญสหรัฐ หมวด 1 มาตรา 3 ว่า ในคดีอาญาต่อประธานาธิบดีสหรัฐ ซึ่งดำเนินโดยวุฒิสภานั้น ให้ประธานศาลสูงสุดนั่งเป็นประธาน

ในประวัติศาสตร์ มีการดำเนินคดีอาญาต่อประธานาธิบดีมาแล้วสองครั้ง ประธานศาลสูงสุดที่ได้นั่งเป็นประธาน คือ (Salmon P. Chase) และ (William Rehnquist) โดยเชสออกนั่งบังลังก์ใน ค.ศ. 1868 สำหรับคดีของประธานาธิบดี (Andrew Johnson) และเรห์นควิสต์ออกนั่งบัลลังก์ใน ค.ศ. 1999 สำหรับคดีของประธานาธิบดี บิล คลินตัน (Bill Clinton)

ความอาวุโส

ประธานศาลสูงสุดถือว่าเป็นตุลาการที่อาวุโสสูงสุดในประเทศ ไม่ว่าอันที่จริงแล้วจะเคยดำรงตำแหน่งทางตุลาการมามากน้อยเพียงไรก็ตาม เพราะฉะนั้น ในการประชุมปรึกษาคดีทั้งปวง เขาจึงนั่งเป็นประธาน และโดยที่ปรกติ เขามีสิทธิแสดงความคิดเห็นก่อนเพื่อน เขาจึงมีบทบาทในการกำหนดกรอบการประชุมปรึกษาคดี

ประธานศาลสูงสุดยังกำหนดระเบียบวาระการประชุมของทุกสัปดาห์ ซึ่งมีการพิจารณาคำร้องขอให้มี เพื่อวินิจฉัยว่าจะรับหรือจะยกคดีใด ๆ

แม้ว่ามีความอาวุโสและเกียรติภูมิที่เพิ่มเข้ามาแล้ว คะแนนเสียงของประธานศาลสูงสุดไม่มีค่ามากกว่าของตุลาการสมทบในศาลสูงสุดคนอื่น ๆ เขาไม่มีอำนาจกลับคำพิพากษาหรือการตีความของตุลาการสมทบในศาลสูงสุดคนอื่น ๆ กับทั้งไม่มีสิทธิยุ่งเหยิงกับ (tamper with) ตุลาการทั้งหลายเลย อย่างไรก็ดี ในฐานะที่มีอาวุโสสูงสุด ถ้าเขาอยู่ฝ่ายเสียงข้างมาก เขาจึงชอบจะกำหนดให้ตุลาการคนใดรับผิดชอบเขียนคำพิพากษากลางของศาล และเขาอาจกำหนดให้ตนรับหน้าที่นั้นเองก็ได้ ในหลาย ๆ กรณี ตุลาการสองคนอาจเขียนคำพิพากษาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงได้ แม้ว่าอยู่ฝ่ายเสียงข้างมากเหมือนกัน และคำพิพากษากลางนี้จะกลายเป็นบรรทัดฐานสำหรับศาลล่างในการวินิจฉัยคดีสืบไปในอนาคต

คำสัตย์ปฏิญาณเข้ารับตำแหน่ง

(สองจากซ้าย) ให้สัตย์ปฏิญาณเข้ารับตำแหน่งประธานศาลสูงสุดสูง ณ ทำเนียบขาว ใน ค.ศ. 2005 ต่อหน้า (ขวาสุด) ตุลาการอาวุโสสูงสุด โดยเจน ภริยาของจอห์น (ชุดแดง) ถือไบเบิล และประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู. บุช (ซ้ายสุด) ร่วมเป็นสักขีพยาน

ประธานศาลสูงสุดเป็นประธานในพิธีให้สัตย์ปฏิญาณเข้ารับตำแหน่งของประธานาธิบดี โดยเขาจะถามให้ประธานาธิบดียืนยันสัตย์ปฏิญาณ นี้เป็นประเพณี มากกว่าเป็นข้อกำหนดของรัฐธรรมนูญ รัฐธรรมนูญมิได้บัญญัติให้ประธานาธิบดีต้องกล่าวคำสัตย์ปฏิญาณตนต่อหน้าผู้ใดโดยเฉพาะ เพียงระบุว่าให้ประธานาธิบดีสาบานตนเมื่อเข้ารับตำแหน่งเท่านั้น

ถ้าประธานศาลสูงสุดไม่อาจเป็นประธานในพิธีดังกล่าวได้ ตุลาการศาลสูงสุดคนที่มีอาวุโสถัดลงมาจะปฏิบัติหน้าที่แทน ซึ่งเคยมีมาแล้วเจ็ดครั้ง คือ

(Robert Livingston) ประธานแห่งรัฐนิวยอร์ก (Court of Chancery of New York) เป็นประธานในพิธีให้สัตย์ปฏิญาณของ จอร์จ วอชิงตัน (George Washington) เมื่อเข้ารับตำแหน่งครั้งแรก เนื่องจากสมัยนั้นยังไม่มีศาลสูงสุดระดับประเทศ และก็ไม่มีศาลระดับสหรัฐด้วย
(William Cushing) ตุลาการสมทบในศาลสูงสุด เป็นประธานในพิธีเข้ารับตำแหน่งครั้งที่สองของประธานาธิบดี จอร์จ วอชิงตัน ใน ค.ศ. 1793.
ซึ่งเป็นบิดาของประธานาธิบดี (Calvin Coolidge) เป็นประธานในพิธีเข้ารับตำแหน่งของคาลวิน หลังจาก ประธานาธิบดี ถึงแก่อสัญกรรม พิธีให้สัตย์ปฏิญาณนี้ได้รับการโต้แย้งเป็นอันมาก เพราะเจ้าพนักงานรับรองเอกสารมิใช่เจ้าพนักงานฝ่ายตุลาการ เมื่อคาลวินกลับถึงกรุงวอชิงตันแล้ว จึงประกอบพิธีอีกครั้ง โดยมี (Adolph A. Hoehling, Jr.) ตุลาการ เป็นประธาน.
(Sarah T. Hughes) ตุลาการ เป็นประธานพิธีให้สัตย์ปฏิญาณเข้ารับตำแหน่งของประธานาธิบดี ลินดอน จอห์นซัน (Lyndon Johnson) หลังจาก จอห์น เอฟ. เคนเนดี (John F. Kennedy) ถูกลอบฆ่า
ครั้งอื่น ๆ คือ พิธีของประธานาธิบดี (John Tyler), (Millard Fillmore), (Chester A. Arthur) และ ธีโอดอร์ รูสเวลต์ (Theodore Roosevelt)

นอกจากนี้ ประธานศาลสูงสูดยังเป็นประธานในพิธีให้สัตย์ปฏิญาณเข้ารับตำแหน่งของตุลาการสมทบในศาลสูงสุดที่ได้รับแต่งตั้งใหม่ด้วย ส่วนประธานศาลสูงสุดเอง โดยปรกติ จะให้สัตย์ปฏิญาณต่อหน้าตุลาการสมทบในศาลสูงสุดที่มีอาวุโสมากที่สุด

อำนาจและหน้าที่อย่างอื่น

ประธานศาลสูงสุดยัง

เป็นประมุของค์กรตุลาการศาลสหรัฐของสหรัฐอเมริกา
เป็นประธาน และประธานกรรมการ โดยที่ประชุมใหญ่ฯ นั้นมีอำนาจหน้าที่วางระเบียบทั้งหลายของศาลสูงสุดโดยได้รับความเห็นชอบของรัฐสภาสหรัฐ เพื่ออำนวยการปฏิบัติงานของศาลสหรัฐ ระเบียบที่สำคัญ ได้แก่ (Federal Rules of Civil Procedure) และ (Federal Rules of Evidence)
แต่งตั้งตุลาการสหรัฐเไปนั่งพิจารณาคดีใน (United States Foreign Intelligence Surveillance Court) ทำคดีเกี่ยวกับหน่วยงานราชการลับของต่างประเทศในสหรัฐอเมริกา
แต่งตั้ง (Judicial Panel on Multidistrict Litigation) ประกอบด้วย ตุลาการเจ็ดคน รับผิดชอบดำเนินกระบวนการก่อนพิจารณา สำหรับคดีหลายเรื่องซึ่งเกี่ยวพันกันอย่างซับซ้อนและฟ้องในเขตศาลหลายศาลต่างกัน
เป็นกรรมการสภาสถาบันสมิธโซเนียนโดยตำแหน่ง และเป็นอธิการบดีสถาบันสมิธโซเนียนตามประเพณี
ควบคุมการได้มาซึ่งหนังสือในห้องสมุดกฎหมายของหอสมุดรัฐสภาอเมริกัน

ประธานศาลสูงสุด และตุลาการทั้งหลายในองค์กรตุลาการของสหรัฐอเมริกา ไม่ต้องห้ามดำรงตำแหน่งอื่น ๆ ต่างจากสมาชิกวุฒิสภาและสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ที่รัฐธรรมนูญห้ามดำรงตำแหน่งใด ๆ เพื่อแสวงหาผลกำไรระหว่างดำรงสมาชิกภาพในสภานั้น ๆ ประธานศาลสูงสุดจอห์น เจย์ เคยเป็นทูตในการเจรจาสนธิสัญญาเจย์ (Jay Treaty) หรือ "สนธิสัญญาแห่งลอนดอน ค.ศ. 1794" (Treaty of London, 1794) และเอิร์ล วาร์เรน เคยเป็นประธาน

ผู้ปฏิบัติหน้าที่แทน

มาตรา 3 ใน ว่า ถ้าประธานศาลสูงสุดไม่อาจปฏิบัติหน้าที่ได้ หรือเมื่อตำแหน่งประธานศาลสูงสุดหากว่างลง ให้ตุลาการสมทบในศาลสูงสุด ผู้ที่มีอาวุโสสูงสุด และสามารถปฏิบัติกิจได้ ทำหน้าที่ของประธานศาลสูงสุดไปพลางก่อน

ทำเนียบประธานศาลสูงสุด

**หมายเหตุ**
[ก] - ประธานาธิบดีแต่งตั้งขณะวุฒิสภายังไม่เปิดสมัยประชุม และต่อมาวุฒิสภาลงมติเมื่อวันที่ 15 ธันวาคม ค.ศ. 1795 ไม่รับรองการแต่งตั้ง
[ข] - *เป็นตุลาการสมทบในศาลสูงสุดสหรัฐ แต่ต่อมาลาออกมารับตำแหน่ง*
[ค] - *เลื่อนมาจากตำแหน่งตุลาการสมทบในศาลสูงสุดสหรัฐ*
[ง] - *เคยเป็นประธานาธิบดีสหรัฐ*
[จ] - *อสัญกรรมในตำแหน่ง*
ลำดับ	ชื่อ	ระยะเวลาที่อยู่ในตำแหน่ง	ความยาวนานที่อยู่ในตำแหน่ง	ประธานาธิบดีผู้เสนอชื่อ
1	(John Jay)	26 กันยายน 1789–29 กรกฎาคม 1795	5 ปี 276 วัน	จอร์จ วอชิงตัน (George Washington)
2	(John Rutledge)^{[ก], [ข]}	1 กรกฎาคม 1795–28 ธันวาคม 1795	0 ปี 180 วัน
3	(Oliver Ellsworth)	March 4, 1796–September 30, 1800	4 ปี 210 วัน
4	(John Marshall)	January 31, 1801–July 6, 1835^[จ]	34 ปี 156 วัน	จอห์น แอดัมส์ (John Adams) ()
5	(Roger B. Taney)	March 15, 1836–October 12, 1864^[จ]	28 ปี 211 วัน	แอนดริว แจ็กซัน (Andrew Jackson) (พรรคแดโมแครต)
6	(Salmon P. Chase)	December 6, 1864–May 7, 1873^[จ]	8 ปี 91 วัน	แอบราฮัม ลินคอล์น (Abraham Lincoln) (พรรครีพับลิกัน)
7	(Morrison Waite)	March 4, 1874–March 23, 1888^[จ]	14 ปี 19 วัน	(Ulysses S. Grant) (พรรครีพับลิกัน)
8	(Melville Fuller)	October 8, 1888–July 4, 1910^[จ]	21 ปี 239 วัน	(Grover Cleveland) (พรรคเดโมแครต)
9	(Edward Douglass White)^[ค]	December 19, 1910–May 19, 1921^[จ]	10 ปี 158 วัน	(William Howard Taft) (พรรครีพับลิกัน)
10	(William Howard Taft)^[ง]	July 11, 1921–February 3, 1930	8 ปี 207 วัน	(Warren G. Harding) (พรรครีพับลิกัน)
11	(Charles Evans Hughes)^[ข]	February 24, 1930–June 30, 1941	11 ปี 126 วัน	เฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์ (Herbert Hoover) (พรรครีพับลิกัน)
12	(Harlan Fiske Stone)^[ค]	July 3, 1941–April 22, 1946^[จ]	4 ปี 293 วัน	แฟรงคลิน ดี. รูสเวลต์ (Franklin D. Roosevelt) (พรรคเดโมแครต)
13	(Fred M. Vinson)	June 24, 1946–September 8, 1953^[จ]	7 ปี 76 วัน	แฮร์รี เอส. ทรูแมน (Harry S. Truman) (พรรคเดโมแครต)
14	(Earl Warren)	October 5, 1953–June 23, 1969	15 ปี 261 วัน	ดไวต์ ดี. ไอเซนเฮาว์ (Dwight D. Eisenhower) (พรรครีพับลิกัน)
15	(Warren E. Burger)	June 23, 1969–September 26, 1986	17 ปี 95 วัน	ริชาร์ด นิกซัน (Richard Nixon) (พรรครีพับลิกัน)
16	(William Rehnquist)^[ค]	September 26, 1986–September 3, 2005^[จ]	18 ปี 342 วัน	โรนัลด์ เรแกน (Ronald Reagan) (พรรครีพับลิกัน)
17	(John G. Roberts)	September 29, 2005–present	6842 วัน (นับถึงปัจจุบัน)	จอร์จ ดับเบิลยู. บุช (George W. Bush) (พรรครีพับลิกัน)

ดูเพิ่ม

เชิงอรรถ

""Justice"". Dictionary.com. 2010-01-27. สืบค้นเมื่อ 2011-01-11.
"About.com". Usgovinfo.about.com. 2010-01-27. สืบค้นเมื่อ 2010-05-15.
Pettys, Todd E. (2006). "Choosing a Chief Justice: Presidential Prerogative or a Job for the Court?". Journal of Law & Politicis. 22: 231.
Library of Congress. "Presidential Inaugurations: Presidential Oaths of Office."
. Historicvermont.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-31. สืบค้นเมื่อ 2010-05-15.
"Prologue: Selected Articles". Archives.gov. สืบค้นเมื่อ 2010-05-15.
"Jefferson's Legacy: A Brief History of the Library of Congress". Library of Congress. 2006-03-06. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.

อ่านเพิ่ม

Abraham, Henry J. (1992). Justices and Presidents: A Political History of Appointments to the Supreme Court (3rd ed.). New York: . ISBN .
Cushman, Clare (2001). The Supreme Court Justices: Illustrated Biographies, 1789–1995 (2nd ed.). (Supreme Court Historical Society, Books). ISBN .
Flanders, Henry. The Lives and Times of the Chief Justices of the United States Supreme Court. Philadelphia: , 1874 at .
Frank, John P. (1995). Friedman, Leon; Israel, Fred L. (บ.ก.). The Justices of the United States Supreme Court: Their Lives and Major Opinions. . ISBN .
Hall, Kermit L., บ.ก. (1992). The Oxford Companion to the Supreme Court of the United States. New York: Oxford University Press. ISBN .
Martin, Fenton S. (1990). The U.S. Supreme Court: A Bibliography. Washington, D.C.: Congressional Quarterly Books. ISBN . {{}}: ไม่รู้จักพารามิเตอร์ |coauthor= ถูกละเว้น แนะนำ (|author=) ((help))
Urofsky, Melvin I. (1994). The Supreme Court Justices: A Biographical Dictionary. New York: . p. 590. ISBN .

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ประธานศาลสูงสุดสหรัฐ

[1] ""Justice"". Dictionary.com. 2010-01-27. สืบค้นเมื่อ 2011-01-11.

[2] "About.com". Usgovinfo.about.com. 2010-01-27. สืบค้นเมื่อ 2010-05-15.

[Pettys-3] Pettys, Todd E. (2006). "Choosing a Chief Justice: Presidential Prerogative or a Job for the Court?". Journal of Law & Politicis. 22: 231.

[LoC-4] Library of Congress. "Presidential Inaugurations: Presidential Oaths of Office."

[5] . Historicvermont.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-12-31. สืบค้นเมื่อ 2010-05-15.

[6] "Prologue: Selected Articles". Archives.gov. สืบค้นเมื่อ 2010-05-15.

[loc_history-7] "Jefferson's Legacy: A Brief History of the Library of Congress". Library of Congress. 2006-03-06. สืบค้นเมื่อ 2008-01-14.