บริเวณขับเพลงสวด

บริเวณร้องเพลงสวด (อังกฤษ: Choir หรือ quire) ในทางสถาปัตยกรรม “บริเวณร้องเพลงสวด” เป็นบริเวณภายใน คริสต์ศาสนสถาน หรือมหาวิหารที่มักจะตั้งอยู่ทางด้านตะวันตกของบริเวณพิธี (chancel) ระหว่างทางเดินกลาง (nave) และ (sanctuary) (ที่เป็นที่ตั้งแท่นบูชา) แต่บางครั้ง “บริเวณร้องเพลงสวด” ก็อาจจะตั้งอยู่ทางด้านตะวันออกของทางเดินกลาง ในวัดของสำนักสงฆ์บางแห่งบริเวณนี้ก็จะตั้งอยู่ทางตะวันตกของทางเดินกลางซึ่งเป็นการสมดุลกับบริเวณพิธีและ

“บริเวณร้องเพลงสวด” ของในประเทศสเปน

ภาพแสดงให้เห็นที่นั่งของนักบวชสองข้างหน้าแท่นบูชาเอกที่ทำด้วยไม้ที่สลักเสลาอย่างงดงามที่วัดในเมืองบาดชูสเซนรีด ที่เดิมเป็นสำนักสงฆ์ในประเทศเยอรมนี

ประวัติ

ในวัดคริสต์ศาสนายุคแรกจะสร้างติดกับทางเดินกลาง ส่วน “บริเวณร้องเพลงสวด” ก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของทางเดินกลางและแยกจากกันโดยระเบียงเตี้ย ๆ ที่เรียกว่า “cancelli” ที่มาเพี้ยนเป็น “chancel” (บริเวณพิธี) ในภาษาอังกฤษ การวิวัฒนาการของ “บริเวณร้องเพลงสวด” เป็นผลของความเปลี่ยนแปลงทางศาสนาหลังจากการหยุดยั้งการไล่ประหัตประหารผู้นับถือคริสต์ศาสนาในรัชสมัยของจักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 1 และการขยายตัวระบบสำนักสงฆ์ คำว่า “choir” ใช้เป็นครั้งแรกโดยนักเขียนของ (Western Church) และ กล่าวว่าเป็นคำที่มาจากคำว่า “corona” (มงกุฎ) ซึ่งหมายถึงวงนักบวชหรือนักร้องเพลงสวดที่ล้อมรอบแท่นบูชาเหมือนมงกุฎ

เมื่อคำนี้เริ่มใช้กันก็มักจะใช้กับคำว่า (bema) ที่ยกสูงขึ้นมาตรงกลางทางเดินกลางซึ่งใช้เป็นที่นั่งของนักบวชผู้มีบรรดาศักดิ์สูงกว่าผู้อื่นและเป็นที่ตั้งของ (lectern) สำหรับการอ่านพระคัมภีร์ การจัดลักษณะนี้ยังคงพบที่มหาวิหารซานตามาเรียมายอเรในกรุงโรม ต่อมาบริเวณร้องเพลงสวดก็ค่อย ๆ เลื่อนออกไปด้านทางตะวันออกของวัดจนกระทั่งถึงที่ตั้งที่ใช้อยู่โดยทั่วไปในปัจจุบัน ในบางวัดบริเวณนี้ก็จะอยู่ในบริเวณมุขตะวันออก (apse) ทางด้านหลังของแท่นบูชา

ในมหาวิหารบางแห่งในยุโรป บริเวณร้องเพลงสวดหลังแท่นบูชาเอกเปิดออกไปทางตะวันออกไปสู่คูหาชาเปลที่อยู่ด้านหลังสุดของวัด (หมายเลข 10 บนผัง) การออกแบบก็เพื่อเป็นการใช้สอยในการขับเพลงสวดของภราดรนักบวชของสำนักสงฆ์หรือคณะนักบวชแคนนอน

แท่นเทศน์และก็มักจะเป็นสิ่งประกอบอีกอย่างหนึ่งของบริเวณนี้ และอาจจะมีที่วางโดดอยู่กลางบริเวณอีกแท่นหนึ่งที่หันไปทาง นอกจากนั้นแล้วก็อาจจะมีออร์แกน แต่บางครั้งออร์แกนก็จะตั้งอยู่ในส่วนอื่นของวัดเช่นเหนือประตูทางด้านตะวันตกหรือด้านข้างของทางเดินกลางเป็นต้น

ที่นั่ง

บริเวณร้องเพลงสวดก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 17 มักจะมีเก้าอี้สำหรับนักบวชหรือผู้ร้องเพลงสวดสองข้างที่อาจจะแกะสลักจากไม้อย่างสวยงามที่เรียกว่า “Choir stall” (เก้าอี้สำหรับนักร้อง) ซึ่งเป็นเก้าอี้สำหรับนั่ง, คุกเข่า หรือยืนระหว่างพิธีศาสนา เก้าอี้อาจจะเป็นเพียงม้ายาวหรือเป็นเก้าอี้สำหรับเฉพาะคน ถ้าเป็นวัดใหญ่ ๆ ก็อาจจะมีหลายแถว ถ้าเป็นวัดระดับมหาวิหาร บริเวณนี้ก็จะเป็นที่ตั้งของอาสนะสังฆราชด้วย

การใช้เก้าอี้มักจะเป็นการใช้ในสำนักสงฆ์และวัดระดับคอลเลจิเอท (collegiate church) เก้าอี้สำหรับนักบวชของสำนักสงฆ์มักจะเป็นเก้าอี้แบบที่พับขึ้นลงได้สำหรับแต่ละบุคคล เมื่อพับขึ้นมาทางด้านหลังหรือด้านใต้ของบานพับก็จะมีคันแคบ ๆ ยื่นออกมาที่เรียกกันว่า “เก้าอี้อิง” คันนี้ใช้เป็นอิงเมื่อต้องยืนสวดมนต์นาน ๆ ตำแหน่งของเก้าอี้ของผู้ใดก็ขึ้นอยู่กับความสำคัญของผู้นั้น การจะนั่งหรือจะยืนก็เป็นตามกฎต่างของพิธีที่ระบุไว้

ส่วนม้านั่งยาวสำหรับนักบวชมักจะใช้กันในวัดประจำท้องถิ่น (parish church) และมักจะมีเบาะให้ใช้ในการหนุนเมื่อต้องคุกเข่าด้วย

อ้างอิง

1. Herbermann, Charles, บ.ก. (1913). "Stalls" . สารานุกรมคาทอลิก. New York: Robert Appleton Company.

ดูเพิ่ม

• คริสต์ศาสนสถาน
• เก้าอี้อิง
• สถาปัตยกรรมการก่อสร้างมหาวิหารในยุโรปตะวันตก
• แผนผังวัดคริสต์ศาสนา (ผังแสดงส่วนประกอบต่างๆ ของวัด)

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ บริเวณร้องเพลงสวด

• พจนานุกรมศัพท์สถาปัตยกรรมคริสต์ศาสนา
• "Choir" article from The Catholic Encyclopedia
• "Stalls" article from The Catholic Encyclopedia
• Choir and Retro-Choir 2007-06-30 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน at Southwark Cathedral

ระเบียงภาพ

• บริเวณร้องเพลงสวดที่
  มหาวิหารยอร์คใน
  สหราชอาณาจักร
  ที่มีออร์แกน, อาสนะสังฆราช, ที่นั่งสองข้าง และแท่นอ่านตรงกลางบริเวณ
• บริเวณร้องเพลงสวดที่
  มหาวิหารแคนเตอร์บรีใน
  สหราชอาณาจักร
• บริเวณร้องเพลงสวดที่
  สำนักสงฆ์อ็อคเซ็นเฮาเซ็น
  ในประเทศเยอรมนี
  ที่ขนาบอยู่ระหว่างแท่นบูชารองด้านหน้าและแท่นบูชาเอกด้านในสุด
• ที่นั่งภายใน
  ใน
  ประเทศสเปน
• เพดานโค้งและหน้าต่างชั้นบนเหนือบริเวณร้องเพลงสวดที่ในประเทศฝรั่งเศส