นิโคโล ปากานินี

นิกโกเลาะ ปากานีนี (อิตาลี: Niccolò Paganini; 27 สิงหาคม ค.ศ. 1782 - 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1840) เป็นนักไวโอลิน วิโอลา กีตาร์ในยุคโรแมนติกชาวอิตาลีที่มีชื่อเสียง ได้รับการยอมรับถึงฝีมือการเล่นว่าเป็นที่หนึ่งในยุคนั้น ทั้งยังได้พัฒนาเทคนิคการสีไวโอลินแบบใหม่ เขายังมีผลงานประพันธ์โซนาตา คอนแชร์โต และสำหรับการเดี่ยวไวโอลินจำนวนหลายชิ้น ที่มีชื่อเสียงที่สุด คือ นอกจากนี้ปากานีนียังเป็นแรงบันดาลใจให้กับคีตกวีสำคัญในยุคต่อมา เช่น โยฮันเนิส บรามส์ และ เซียร์เกย์ รัคมานีนอฟ

นิกโกเลาะ ปากานีนี
เกิด	27 ตุลาคม ค.ศ. 1782(1782-10-27) เจโนวา อิตาลี
เสียชีวิต	27 พฤษภาคม ค.ศ. 1840(1840-05-27) (57 ปี) นิส ซาร์เดญญา (ปัจจุบันอยู่ในฝรั่งเศส)
อาชีพ	คีตกวี นักไวโอลิน
ปีปฏิบัติงาน	ค.ศ. 1793-1840

ปากานีนีหัดเล่นดนตรีตั้งแต่อายุ 5 ปี โดยเล่นแมนโดลินของบิดา เริ่มเล่นไวโอลินเมื่ออายุ 7 ปี และเริ่มแสดงพรสวรรค์ออกมาจนได้รับทุนการศึกษาด้านดนตรี เมื่อโตขึ้นได้ย้ายไปเรียนไวโอลินที่ปาร์มา ก่อนจะย้ายไปฟลอเรนซ์ โดยมีชื่อเสียงในระดับท้องถิ่น

ปากานีนีเริ่มมีชื่อเสียงในวงกว้างจากการเล่นคอนเสิร์ตที่ เมืองมิลาน ในปี ค.ศ. 1813 ต่อมาได้เดินทางไปเล่นในต่างเมือง เช่นที่ เวียนนา ในปี ค.ศ. 1828 ลอนดอน ในปี ค.ศ. 1831 และปารีส ในปี ค.ศ. 1831 และ 1833

ช่วงบั้นปลายชีวิต ปากานีนีป่วยด้วยโรคจากพิษของสารปรอทที่ใช้ในการรักษาโรคซิฟิลิส จนต้องเลิกเล่นดนตรีในปี ค.ศ. 1834 และเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งคอหอยในปี ค.ศ. 1840

นิกโกเลาะ ปากานีนี มีเครื่องดนตรีที่ใช้ประจำตัวอยู่หลายชิ้น ทั้งที่ผลิตโดย แต่ชิ้นที่สำคัญที่สุด คือไวโอลินที่ผลิตโดย ที่มีชื่อว่า "Il Cannone Guarnerius" (ปืนใหญ่ ผลิตในปี ค.ศ. 1743) ปากานีนีได้รับไวโอลินคันนี้เป็นของขวัญจากเพื่อน หลังจากสูญเสียไวโอลินคันเดิมไปจากการพนัน และใช้ไวโอลินคันนี้ในการเล่นมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1803 ตลอดมาจนกระทั่งเสียชีวิต ปากานีนีได้อุทิศไวโอลิน Il Cannonne ให้เป็นสมบัติของเมืองเจนัว ปัจจุบันจัดแสดงอยู่ที่ศาลากลางเมืองเจนัวพร้อมกับไวโอลินคันจำลอง และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติแห่งชาติของอิตาลี

อ้างอิง

1. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-11-12. สืบค้นเมื่อ 2009-01-19.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Niccolo Paganini