นกกระจอกเทศเอเชีย

นกกระจอกเทศเอเชีย (อังกฤษ: Asian ostrich หรือ Asiatic ostrich; ชื่อวิทยาศาสตร์: Struthio asiaticus) เป็นสปีชีส์หนึ่งที่สูญพันธุ์แล้วของนกกระจอกเทศ ซึ่งมีถิ่นอาศัยตั้งแต่โมร็อกโก, ตะวันออกกลางจนถึงจีน, และมองโกเลีย ซากดึกดำบรรพ์บ่งบอกว่านกชนิดนี้อยู่ในสมัยไพลโอซีนไปจนถึงช่วงต้นสมัยโฮโลซีน (3.6 (MYA) - 8,000 cal yr BP) ลูกปัดทำจากเปลือกไข่ที่เจอในแหล่งขุดค้นทางโบราณคดีในอินเดีย ซึ่งมีอายุมากกว่า 25,000 ปี พบว่ามีร่องรอยของดีเอ็นเอนกกระจอกเทศ และเมื่อวิเคราะห์ลำดับเบส พบว่านกสปีชีส์นี้จัดอยู่ในสกุล Struthio

นกกระจอกเทศเอเชีย ช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่: 3.6–0.008Ma PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N ↓ Early Pliocene to Early Holocene
โครงกระดูกของนกกระจอกเทศเอเชีย
สถานะการอนุรักษ์
สูญพันธุ์  (IUCN 3.1)
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์
โดเมน:	ยูแคริโอต
อาณาจักร:	สัตว์
ไฟลัม:	สัตว์มีแกนสันหลัง
ชั้น:	สัตว์ปีก
ชั้นฐาน:
อันดับ:
วงศ์:	วงศ์นกกระจอกเทศ
สกุล:	, 1871
สปีชีส์:	†Struthio asiaticus
ชื่อทวินาม
†Struthio asiaticus , 1871
ชื่อพ้อง
Struthio indicus Bidwell, 1910 Struthio palaeindicus Falconer 1868 nomen nudum Megaloscelornis sivalensis Lydekker 1879

เปลือกของนกกระจอกเทศเอเชีย

นกกระจอกเทศเอเชียเคยมีอยู่อย่างแพร่หลายในเอเชีย นอกจากนี้ยังเคยอาศัยอยู่ทางตอนเหนือของอนุทวีปอินเดียและทางใต้ของไซบีเรีย สำหรับในจีน เป็นที่ทราบว่านกกระจอกเทศเอเชียสูญพันธุ์ที่จุดสิ้นสุดหรือไม่นานนักหลังสิ้นสุดยุคน้ำแข็ง

ดูเพิ่ม

เชิงอรรถ

1. Sharpe, R. Bowdler (1899)
2. Paleobiology Database (2012)
3. "Ostrich Eggshell from the Far Eastern Steppe: Stable Isotopic Exploration of Range, Commodification, and Extirpation - ProQuest". www.proquest.com (ภาษาอังกฤษ).  2456446032. สืบค้นเมื่อ 2020-11-24.
4. Jain, Sonal; Rai, Niraj; Kumar, Giriraj; Pruthi, Parul Aggarwal; Thangaraj, Kumarasamy; Bajpai, Sunil; Pruthi, Vikas (2017). "Ancient DNA Reveals Late Pleistocene Existence of Ostriches in Indian Sub-Continent". PLOS ONE. 12 (3): e0164823. Bibcode:2017PLoSO..1264823J. doi:10.1371/journal.pone.0164823. PMC 5342186. PMID 28273082.

ผลงานที่อ้างถึง

• (1899). A Handlist of the Genera and Species of Birds. Vol. I. Red Lion Court Fleet Street, London UK: Taylor and Francis. p. 2. สืบค้นเมื่อ 1 February 2010.
• Buffetaut, E. (2022). Feduccia, A. (บ.ก.). "The First-Named Fossil Ostrich: A Revision of Struthio asiaticus, from the Siwaliks of India". Diversity. 14 (10): 860. doi:10.3390/d14100860.
• Jain, Sonal; Rai, Niraj; Kumar, Giriraj; Pruthi, Parul Aggarwal; Thangaraj, Kumarasamy; Bajpai, Sunil; Pruthi, Vikas (2017). "Ancient DNA Reveals Late Pleistocene Existence of Ostriches in Indian Sub-Continent". PLOS ONE. 12 (3): e0164823. Bibcode:2017PLoSO..1264823J. doi:10.1371/journal.pone.0164823. PMC 5342186. PMID 28273082.
• (October 31, 2016). Avian Evolution. The Fossil Record of Birds and Its Paleobiological Significance. Wiley. p. 98. ISBN . สืบค้นเมื่อ 30 September 2022.
• Mourer-Chauviré, Cécile; Geraads, Denis (January 2008). "The Struthionidae and Pelagornithidae (Aves: Struthioniformes, Odontopterygiformes) from the late Pliocene of Ahl Al Oughlam, Morocco". Oryctos. 7: 169–194.

อ่านเพิ่ม

• Paleobiology Database (2012). "Struthio asiaticus". Paleobiology Database. Paleobiology Database. สืบค้นเมื่อ 14 Jun 2012.
• Routledge, Jennifer (2020). "Ostrich Eggshell from the Far Eastern Steppe: Stable Isotopic Exploration of Range, Commodification, and Extirpation". ProQuest Dissertations Publishing, 2020