ทุนนิยมยุคปลาย

ทุนนิยมยุคปลาย (อังกฤษ: late-stage capitalism) เป็นคำที่ปรากฏช้ในงานพิมพ์ครั้งแรกโดยนักเศรษฐศาสตร์ชาวเยอรมัน ในสหรัฐและแคนาดาปัจจุบันนิยมใช้คำนี้เพื่อเรึยกความไร้สาระ, ความย้อนแย้ง, วิกฤต, ความอยุติธรรม และความไม่เท่าเทียมที่สามารถรับรู้ได้ อันเกิดจากการพัฒนาธุรกิจในยุคใหม่

ทุนนิยมยุคปลายเป็นคำใช้เรียกยุคสมัยทางประวัติศาสตร์นับตั้งแต่ปี 1940 ซึ่งรวมถึงที่เรียกว่า "ยุคทองของทุนนิยม" คำนี้ปรากฏใช้ในยุโรปภาคพื้นทวีปมาก่อน และเป็นที่รู้จักในโลกภาษาอังกฤษจากการแปลของ ในหนังสือเรื่อง Late Capitalism ตีพิมพ์ในปี 1975 ที่ซึ่งแมนเดลพยายามจะให้คำอธิบายแบบเกี่ยวกับ "ยุคทองของทุนนิยม"

เออร์เนสต์ แมนเดล

นักเศรษฐศาสตร์สาย ระบุว่า "ทุนนิยมยุคปลาย" จะเต็มไปด้วยเล่ห์กล (machinations) หรือ ความไม่แน่นอน (fluidities) ของ และผ่านการ (commodification) และ ที่สูงชึ้นมาก ที่ครอบคลุมไปถึงแง่มุมต่าง ๆ ของชีวิตมนุษย์มากขึ้น แมนเดลเชื่อว่า "ภาพของ[ทุนนิยมยุคปลาย]นั้นไม่ใกล้เคียงกับการเป็นภาพแทนของ 'สังคมยุคหลังอุตสาหกรรม' เลย" และทุนนิยมยุคปลาย "ประกอบสร้างการกลายเป็นอุตสาหกรรมไปทั่ว (generalized universal industrialization) เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์"

แมนเดลเลือกใช้คำว่า "neo-capitalism" มากกว่าจนถึงปลายทศวรรษ 1960s คำนี้ปรากฏใช้โดยนักวิชาการชาวเบลเยียมและฝรั่งเศสมากในเวลานั้น

เฟรดดริก เจมซัน

หยิบยืมมุมมองแบบแมนเดลมาเป็นพื้นฐานในงานเขียนชิ้นสำคัญของเขา ของเจมซันรวมถึงรูปแบบ (mode) ใหม่ของการผลิตวัฒนธรรม (การพัฒนาของวรรณกรรม, ภาพยนตร์, วิจิตรศิลป์, วิดีโอ, ทฤษฎีทางสังคม ฯลฯ) ซึ่งแตกต่างอย่างชัดเจนจากยุคสมัยใหม่

เจมซันระบุว่ายุคของทุนนิยมยุคปลายเป็นยุคใหม่และเป็นการพัฒนาที่เคยไม่คู่ขนานไปกับความต้องการของโลกมาก่อน อย่างไรก็ตาม ทุนนิยมยุคปลายแตกต่างจากการทำนายของมาร์กซ์เกี่ยวกับระยะทชนุดท้ายของทุนนิยมึงระยะนุดท้ายขอบทุนนิยม

การใช้ในบริบทสมัยใหม่

บทความปี 2017 บน ระบุว่า "ทุนนิยมยุคปลาย" เป็นคำกว้าง ๆ ใช้เรียกวัฒนธรรมธุรกิจยุคใหม่ และกลายเป็นคำที่ใช้อธิบายปรากฏการณ์ของทุนนิยมที่มีผลบิดเบือนชีวิตมนุษย์ มักใช้เป็นคำประชดประชันหรือวิจารณ์ นอกจากนี้ยังใบ้ในแง่ที่ว่า ทุนนิยมลักษณะนี้จะไม่คงอยู่ตลอดไป อะนเป็นผลจากปัญหาที่สร้างขึ้นโดยธุรกิจนั้นเริ่มมีมากขึ้นและควบคุมยากขึ้น

อ้างอิง

1. . เมื่อโลกซึมเศร้า : Mark Fisher, โลกสัจนิยมแบบทุน และลัดดาแลนด์. กรุงเทพมหานคร: Illuminations Edition; 2021.
2. Lowrey, Annie (May 1, 2017). "Why the Phrase 'Late Capitalism' Is Suddenly Everywhere: An investigation into a term that seems to perfectly capture the indignities and absurdities of the modern economy". The Atlantic. สืบค้นเมื่อ November 29, 2019.
3. Desmond, Matthew (2019-08-14). "American Capitalism Is Brutal. You Can Trace That to the Plantation". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2020-06-24.
4. "Late capitalism isn't killing us". theweek.com (ภาษาอังกฤษ). 2020-01-31. สืบค้นเมื่อ 2020-06-24.
5. The Jameson Reader p. 268–269
6. Ernest Mandel, Late Capitalism (London: Humanities Press, 1975) p. 387
7. Ernest Mandel, The economics of neocapitalism. Socialist Register 1964, pp. 56–67.
8. . Durham, NC: Duke University Press. 1991. pp. 438. ISBN . OCLC 948832273.
9. The Jameson Reader p. 164–171
10. Kimberley Amadeo, “Late Stage Capitalism, Its Characteristics, and Why the Term's Trending”. The Balance, 24 August 2018.[1]; Youtube late capitalism video [2].

บรรณานุกรม

• Fredric Jameson, "Culture and Finance Capitalism" Critical Inquiry 24 (1997) pp. 246–65
• Immanuel Wallerstein. The Essential Wallerstein (New York: The New Press, 2000), World-Systems Analysis: An Introduction (Durham: Duke University Press, 2004).
• Jacques Derrida, (1994)
• Paul Mattick : Ernest Mandel’s Late Capitalism (1972)
• Chris Harman : Mandel’s Late Capitalism (July 1978)