ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 1

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 1 (อังกฤษ: U.S. Route 1 หรือ US 1) เป็นทางหลวงสหรัฐแนวเหนือ-ใต้สายหลัก มีเส้นทางใกล้แนวฝั่งทะเลด้านตะวันออกของสหรัฐอเมริกา มีระยะทาง 2,369 ไมล์ (3,813 กิโลเมตร) ปลายทางทิศเหนือจากเมือง รัฐเมน บริเวณ ลงไปยังทิศใต้ถึงเมือง รัฐฟลอริดา เป็นถนนแนวเหนือ-ใต้ที่ยาวที่สุดในสหรัฐอเมริกา โดยปกติทางหลวงหมายเลข 1 จะมีเส้นทางขนานใกล้ ๆ ไปกับอินเตอร์สเตต 95 แต่จะมีช่วงหนึ่งที่ทางหลวงหมายเลข 1 ออกห่างจากอินเตอร์สเตต 95 ไปทางทิศตะวันตกในช่วงระหว่างแจ็กสันวิลล์ รัฐฟลอริดา ถึงปีเตอร์สเบิร์ก รัฐเวอร์จิเนีย ทางหลวงสายนี้เชื่อมต่อเมืองสำคัญทางชายฝั่งทะเลตะวันออกเข้าด้วยกัน ได้แก่ ไมอามี วอชิงตัน ดี.ซี. บอลทิมอร์ ฟิลาเดลเฟีย นครนิวยอร์ก และบอสตัน ผ่านจากเขตถึงนิวอิงแลนด์

ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 1
ข้อมูลของเส้นทาง
ความยาว	2,369.49 ไมล์ (3,813.32 กิโลเมตร)
มีขึ้นเมื่อ	1926–ปัจจุบัน
ทางแยกที่สำคัญ
ปลายทางทิศใต้	ถนนไวต์เฮด / ถนนเฟลมมิง ใน คีย์เวสต์ รัฐฟลอริดา
	I-10 ใน แจ็กสันวิลล์ รัฐฟลอริดา ใกล้ รัฐจอร์เจีย ใน โคลัมเบีย รัฐเซาท์แคโรไลนา I-40 ใน รัฐนอร์ทแคโรไลนา ใน ริชมอนด์ รัฐเวอร์จิเนีย ใน บอลทิมอร์ รัฐแมริแลนด์ ใน ฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย ใน นครนิวยอร์ก รัฐนิวยอร์ก I-90 / ใน บอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ I-95 ใน รัฐเมน
ปลายทางทิศเหนือ	ใน รัฐนิวบรันสวิก แคนาดา
ตำแหน่งที่ตั้ง
ประเทศ	สหรัฐ
ระบบทางหลวง
ระบบทางหลวงสหรัฐ

ขณะที่ทางหลวงหมายเลข 1 มีเส้นทางพาดผ่านในแนวเหนือใต้ทางทิศตะวันออกของสหรัฐอเมริกานั้น บางส่วนของทางหลวงสายอื่น ๆ ได้แก่ 9, 13, 15, 17, 21 ซึ่งทางหลวงสายดังกล่าวมีเส้นทางใกล้ชิดกับชายฝั่งทะเลมากกว่า เมื่อได้มีการวางระบบถนนในยุค 1920 เดิมเป็นทางหลวงแอตแลนติก ต่อมาก็ได้ถูกกำหนดให้เป็นทางหลวงหมายเลข 1 ซึ่งไปตามเส้นแนวระหว่างตีนเขากับ ทางทิศเหนือของ รัฐจอร์เจีย โดยทางหลวงที่ห่างไกลไปทางฝั่งตะวันออกจะมีคุณภาพต่ำและเข้าถึงประชากรไม่มาก

รายละเอียดของเส้นทาง

รัฐฟลอริดา

หลักไมล์ที่ศูนย์ในคีย์เวสต์

ทางหลวงหมายเลข 1 วิ่งไปตามชายฝั่งตะวันออกของรัฐฟลอริดา เริ่มต้นที่ 490 ถนนไวต์เฮด ในคีย์เวสต์ และผ่านเมืองไมแอมี ฟอร์ตลอเดอร์เดล และแจ็กสันวิลล์ ช่วงของเส้นทางที่อยู่ทางใต้สุดที่เป็นช่วงที่ผ่าน ระยะทางประมาณ 100 ไมล์ (160 กิโลเมตร) เป็น มีขนาด 2 ช่องจราจร สร้างขึ้นในยุค 1930 หลังจากที่ของได้ถูกทำลายโดยในปี พ.ศ. 2478 ส่วนช่วงต่อ ๆ มาของทางหลวงหมายเลข 1 ในรัฐฟลอริดา มักจะเป็นทางคู่ 4 ช่องจราจร และมี ตั้งอยู่ไม่ห่าง และมี เป็นถนนริมชายหาดต่อเนื่อง ที่เป็นเส้นทางเลือกของทางหลวงหมายเลข 1 ซึ่งเป็นเส้นทางขาดตอน เพราะหลีกเลี่ยงการสร้างสะพานข้ามทางน้ำเข้า และหลีกเลี่ยงการตัดผ่านศูนย์อวกาศเคนเนดี เมื่อทางหลวงหมายเลข 1 ถึงทางตอนเหนือของแจ็กสันวิลล์ เส้นทางจะออกไปทางตะวันตกเฉียงเหนือไปยังเมือง รัฐจอร์เจีย โดยมีทางหลวงสหรัฐหมายเลข 17 เป็นเส้นทางชายฝั่งแทนไปจนถึง และมีทางหลวงสหรัฐหมายเลข 13 รับช่วงต่อ ในรัฐฟลอริดา จนถึงยุค 1990 ทางหลวงหมายเลข 1 จะใช้ป้ายเครื่องหมายที่คมชัดสูง (ตัวอักษรสีขาวบนพื้นหลังสีแดง)

รัฐจอร์เจีย

Downtown Augusta skyline as seen from US 1 in North Augusta near I-520 exit #17

รัฐนอร์ทแคโรไลนาและรัฐเซาท์แคโรไลนา

ภูมิภาคแอตแลนติกกลาง

นิวอิงแลนด์

อ้างอิง

1. , United States Numbered Highways 2007-02-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, 1989 Edition
2. "America's longest north-south highways". magicvalley.com. Times-News. สืบค้นเมื่อ 13 October 2014.
3. "E. W. James on designating the Federal-aid system and developing the U.S. numbered highway plan". Fhwa.dot.gov. สืบค้นเมื่อ 2012-08-09.
4. Auto Road Atlas, 1926, accessed via the Broer Map Library
5. 490 Whitehead St (1970-01-01). "490 Whitehead St, Key West, FL 33040 – Google Maps". Maps.google.com. สืบค้นเมื่อ 2012-08-09.
6. Google Maps street maps and , accessed via ACME Mapper
7. John Gordon, , US Highway 17 to Florida: Scenic, Historic and Very Slow, December 29, 1993: "Drivers know they're in Florida when they notice the U.S. Highway signs are color-coded for easy recognition. The US 17 signs, for example, are yellow, while those of US 1 are red, US 90 blue. and US 27 green."

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ทางหลวงสหรัฐหมายเลข 1

• คู่มือการท่องเที่ยว U.S. Highway 1 จากวิกิท่องเที่ยว (ในภาษาอังกฤษ)
• Weingroff, Richard F. "U.S. 1: Fort Kent, Maine to Key West, Florida". . สืบค้นเมื่อ August 29, 2014.
• End of U.S. Highway 1 2013-08-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน