บทความน อาจต องการตรวจสอบต นฉบ บ ในด านไวยากรณ ร ปแบบการเข ยน การเร ยบเร ยง ค ณภาพ หร อการสะกด ค ณสามารถช วยพ ฒนาบทความไ

ถุงลมนิรภัย เป็นของยานพาหนะ ทำหน้าที่เสมือนเป็นหมอนรองผู้โดยสารที่ประกอบด้วยวัสดุห่อหุ้มที่มีความยืดหยุ่นที่ออกแบบมาเพื่อการขยายตัวอย่างรวดเร็วในช่วงการชนกันของรถยนต์ เพื่อป้องกันผู้โดยสารจากการกระแทกกับวัตถุภายใน เช่น พวงมาลัย หน้าต่าง ยานพาหนะปัจจุบันอาจจะมีถุงลมนิรภัยอยู่ในหลายตำแหน่ง และเซ็นเซอร์อาจถูกนำมาปรับใช้อย่างใดอย่างหนึ่งหรือมากกว่ากับถุงลมนิรภัยในบริเวณการชนที่อัตราตัวแปรขึ้นอยู่กับชนิดและความรุนแรงของการชน; ถุงลมนิรภัยถูกออกแบบมาเพื่อให้ทำงานโดยการขยายตัวเฉพาะการชนในระดับปานกลางถึงรุนแรงขึ้นที่ด้านหน้าหรือด้านอื่นที่ติดตั้งตัวตรวจจับการชน ถุงลมนิรภัยได้รับการออกแบบโดยปกติจะต้องทำงานร่วมกับ ส่วนใหญ่จะทำให้ขยายตัวด้วยวิธีการจุดระเบิดและสามารถดำเนินการได้ครั้งเดียว

คำศัพท์

ผู้ผลิตหลายรายเมื่อเวลาผ่านไปได้ใช้ข้อตกลงที่แตกต่างกันสำหรับการผลิตถุงลมนิรภัย บริษัทเจเนรัลมอเตอร์ ได้ผลิตโมดูลถุงลมนิรภัยเป็นครั้งแรกขึ้น ในปี 1970 ได้ทำการวางตลาดด้วยระบบเบาะอากาศนิรภัย (Air Cushion Restraint System, ACRS)

ประวัติ

รถยนต์ (Buick Electra) ในปี 1975 กับระบบเบาะอากาศนิรภัย ACRS

ต้นกำเนิด

ถุงลมนิรภัยที่กำหนดให้ใช้ในรถยนต์นั้นเมื่อมีการย้อนรอยเพื่อค้นหาจุดกำเนิดเริ่มต้นของมัน ต้นกำเนิดครั้งแรกที่ผลิตออกมามีลักษณะเป็นถุงที่เต็มไปด้วยอากาศ ซึ่งถูกผลิตขึ้นอย่างช้าที่สุดในช่วงต้นปี 1941

จากรายงานในปี 1951, วอลเตอร์ ลินเดอเรอ วิศวกรชาวเยอรมัน ได้ทำการออกแบบถุงลมนิรภัยขึ้น ลินดอเรอ ได้ยื่นขอจดสิทธิบัตรของเยอรมันหมายเลขที่ # 896312 เมื่อ 6 ตุลาคม 1951 ซึ่งออกเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 1953 ประมาณสามเดือนหลังจากที่ชาวอเมริกัน จอห์น แฮทริค (John Hetrick) ได้มีการออกสิทธิบัตรของสหรัฐอเมริกา หมายเลขที่ # 2649311 ก่อนหน้านี้เมื่อ 18 สิงหาคม 1953 ถุงลมนิรภัยของลินเดอเรออยู่บนพื้นฐานของระบบอัดอากาศที่จะปล่อยอากาศออกมาสู่ภายในถุงลมโดยการสัมผัสกับ (bumper) หรือโดยการควบคุมของคนขับอย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากการวิจัยในช่วงปี 1960 แสดงให้เห็นว่าการบีบอัดอากาศไม่สามารถขยายถุงลมนิรภัยของลินเดอเรอให้พองตัวออกได้เร็วพอสำหรับความปลอดภัยสูงสุดจึงทำให้ระบบไม่ได้ผลจริงตามที่ควร

แฮทริค เป็นและสมาชิกของ (United States Navy) ถุงลมนิรภัยของเขาได้รับการออกแบบบนพื้นฐานของประสบการณ์ของเขาเองด้วยการบีบอัดอากาศจากตอร์ปิโด (torpedo) ระหว่างการให้บริการของเขาในกองทัพเรือ, บวกกับความปรารถนาที่จะให้ความคุ้มครองแก่ครอบครัวของเขาเองในรถยนต์ของพวกเขาในระหว่างที่มีการเกิดอุบัติเหตุ แฮทริค ทำงานร่วมกับบริษัทรถยนต์รายใหญ่ของอเมริกันในช่วงเวลานั้น แต่พวกเขาเลือกที่จะไม่ลงทุนในสิ่งนี้ แม้ว่าถุงลมนิรภัยจะไม่จำเป็นต้องใช้ในรถยนต์ที่ขายในสหรัฐอเมริกาทุกคัน, แฮทริคได้ยื่นขอจดสิทธิบัตรในปี 1951 โดยทำหน้าที่เป็นตัวอย่างของสิ่งประดิษฐ์ "ที่มีคุณค่า" ที่มีมูลค่าทางเศรษฐกิจเพียงเล็กน้อยเท่านั้นสำหรับผู้ที่ประดิษฐ์คิดค้นผลิตภัณฑ์สิ่งนี้ขึ้นมาเพราะนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์เป็นครั้งแรกไม่ได้ จนกระทั่งหลังจากสิทธิบัตรหมดอายุลงในปี 1971 มันได้ถูกติดตั้งให้ทำการทดลองใช้งานในรถยนต์ยี่ห้อ ฟอร์ด (Ford) เพียงไม่กี่คันเท่านั้น

ในประเทศญี่ปุ่น (Yasuzaburou Kobori) (小堀保三郎) เริ่มพัฒนาถุงลมนิรภัยระบบ "ความปลอดภัยสุทธิ" (safety net) ขึ้นในปี 1964 ซึ่งทำให้เขาได้รับรางวัลสิทธิบัตรใน 14 ประเทศ ในเวลาต่อมาภายหลัง เขาเสียชีวิตในปี 1975 โดยไม่ได้มีชีวิตอยู่ดูเห็นการยอมรับอย่างกว้างขวางของระบบถุงลมนิรภัยที่ตนเองได้สร้างขึ้น

ในปี 1967 มีความก้าวหน้าเกิดขึ้นจากการพัฒนาของเซ็นเซอร์ตรวจจับการชนของถุงลมนิรภัยเมื่อ อัลเลน เค. บรีด (Allen K. Breed) ได้คิดค้นส่วนประกอบของลูกบอลทางกลในท่อ (mechanically-ball-in-tube) สำหรับการตรวจจับการชน, เซ็นเซอร์ระบบ (electromechanical sensor) ที่มีลูกเหล็กติดอยู่กับท่อด้วยแม่เหล็กจะขยายถุงลมนิรภัยให้พองตัวออกภายใน 30 มิลลิวินาที การระเบิดของสาร (sodium azide) ปริมาณเพียงเล็กน้อยจะถูกใช้แทนการอัดอากาศเข้าไปในถุงลมเป็นครั้งแรกในช่วงของการพองตัวของถุงลม จากนั้น บริษัท Breed Corporation ก็ทำการตลาดนวัตกรรมนี้เป็นครั้งแรกให้กับบริษัท

อ้างอิง

ถุงลมนิรภัยทำงานอย่างไรเรียกดูข้อมูลวันที่ 4 เมย.2555
เรื่องของถุงลมนิรภัย
Innovative Materials and Techniques in Concrete Construction: Aces Workshop. Springer.
"Safety Cushion for Automotive Vehicles". United States Patent and Trademark Office.
"The History of Airbags". About.com- New York Times Company. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.^[]
Big Ideas: 100 Modern Inventions That Have Transformed Our World. Sterling Publishing Company.
"Airbag History - When Was The Airbag Invented?". Airbagsolutions.com. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.
"The History of Airbags". Inventors.about.com. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.^[]
; Frank, Peter B.; Kreb, Kevin D., บ.ก. (2009). Litigation services handbook: the role of the financial expert. John Wiley. p. 22.6. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.
(ภาษาญี่ปุ่น). Japan Automotive Hall of Fame. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-02. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014. Source of creative ideas, [he] started the development of the air bag as a starting point to develop a safety net of motor vehicles in 1964.
. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-19. สืบค้นเมื่อ 2016-07-14.
SPA!. "エアバッグ - airbag.jpg - 日刊SPA!". 日刊SPA!.
Ravop, Nick (14 January 2000). "Allen K. Breed, 72, a Developer Of Air Bag Technology for Cars". The New York Times. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 28 March 2015.

แหล่งข้อมูลอื่น

Airbag Information and Airbag Deployment video in slow motion 2009-10-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Chemistry behind airbags
Pictures and details about the 1970s GM Air Cushion Restraint System 2009-04-21 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

บทความรถยนต์หรือยานพาหนะนี้ยังเป็น คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] ถุงลมนิรภัยทำงานอย่างไรเรียกดูข้อมูลวันที่ 4 เมย.2555

[2] เรื่องของถุงลมนิรภัย

[3] Innovative Materials and Techniques in Concrete Construction: Aces Workshop. Springer.

[4] "Safety Cushion for Automotive Vehicles". United States Patent and Trademark Office.

[5] "The History of Airbags". About.com- New York Times Company. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.^[]

[Big_Ideas-6] Big Ideas: 100 Modern Inventions That Have Transformed Our World. Sterling Publishing Company.

[7] "Airbag History - When Was The Airbag Invented?". Airbagsolutions.com. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.

[8] "The History of Airbags". Inventors.about.com. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.^[]

[9] ; Frank, Peter B.; Kreb, Kevin D., บ.ก. (2009). Litigation services handbook: the role of the financial expert. John Wiley. p. 22.6. ISBN . สืบค้นเมื่อ 16 March 2014.

[10] (ภาษาญี่ปุ่น). Japan Automotive Hall of Fame. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-02. สืบค้นเมื่อ 16 March 2014. Source of creative ideas, [he] started the development of the air bag as a starting point to develop a safety net of motor vehicles in 1964.

[11] . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-19. สืบค้นเมื่อ 2016-07-14.

[12] SPA!. "エアバッグ - airbag.jpg - 日刊SPA!". 日刊SPA!.

[13] Ravop, Nick (14 January 2000). "Allen K. Breed, 72, a Developer Of Air Bag Technology for Cars". The New York Times. จากแหล่งเดิมเมื่อ 2 April 2015. สืบค้นเมื่อ 28 March 2015.