ตถาคต

ตถาคต เป็นพระนามที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าพระนามหนึ่ง เรียกเต็มว่า พระตถาคต

ตถาคต แปลได้หลายนัย คือแปลว่า

• ผู้เสด็จมาอย่างนั้น
• ผู้เสด็จไปอย่างนั้น
• ผู้เสด็จมาสู่ลักษณะที่แท้
• ผู้ตรัสรู้ธรรมที่แท้จริง ตามที่เป็นจริง
• ผู้ทรงรู้เห็นอารมณ์ที่แท้จริง
• ผู้มีพระวาจาที่แท้จริง
• ผู้ตรัสอย่างไรทรงทำอย่างนั้น
• ผู้ทรงครอบงำ

ตถาคต เป็นคำที่พระพุทธเจ้าใช้เรียกแทนตัวพระองค์ เช่นตรัสว่า

“ขอถวายพระพร ตถาคตละได้ทั้งหมดแล้ว เป็นผู้ถึงพร้อมด้วย ”

อ้างอิง

1. ปปัญจสูทนี-อรรถกถา มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ มูลปริยายวรรค มูลปริยายสูตร. อรรถกถาพระไตรปิฎกฉบับมกุฏราชวิทยาลัย. [ออน-ไลน์]. แหล่งข้อมูล: http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=1&p=5
2. พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง.