จู่ซือ

จู่ซือ (จีน: 祖師) บางตำราแปลว่า "ปรมาจารย์" หมายถึง ผู้ก่อตั้งหรือเจ้าสำนัก ใช้ในศาสนาพุทธ ลัทธิเต๋า ลัทธิเซียนเทียนเต้า ลัทธิอนุตตรธรรม เป็นต้น

ศาสนาพุทธ

คำว่า จู่ ในศาสนาพุทธในประเทศจีนหมายถึง "สังฆปริณายก" โดยแต่ละนิกายจะมีสายสังฆปริณายกแตกต่างกันไป

นิกายสุขาวดี

พระ ปฐมสังฆปริณายกแห่งนิกายสุขาวดี

นิกายสุขาวดี มีสังฆปริณายก 13 องค์ ดังนี้

ลำดับที่	รายนาม	เกิด	มรณภาพ
1		ค.ศ. 334	ค.ศ. 416
2		ค.ศ. 613	ค.ศ. 681
3		ค.ศ. 712	ค.ศ. 802
4		?	?
5		ค.ศ. 770	ค.ศ. 805
6		ค.ศ. 904	ค.ศ. 975
7		ค.ศ. 959	ค.ศ. 1020
8		ค.ศ. 1532	ค.ศ. 1612
9		ค.ศ. 1598	ค.ศ. 1655
10		ค.ศ. 1627	ค.ศ. 1682
11		ค.ศ. 1686	ค.ศ. 1734
12		ค.ศ. 1741	ค.ศ. 1810
13		ค.ศ. 1861	ค.ศ. 1941

นิกายอวตังสกะ

นิกายหัวเหยียน หรือนิกายอวตังสกะ มีสังฆปริณายก 5 องค์ ดังนี้

ลำดับที่	รายนาม	เกิด	มรณภาพ
1		ค.ศ. 557	ค.ศ. 640
2		ค.ศ. 602	ค.ศ. 668
3		ค.ศ. 643	ค.ศ. 712
4		ค.ศ. 738	ค.ศ. 839
5		ค.ศ. 780	ค.ศ. 841

นิกายฉาน

พระโพธิธรรม ปฐมสังฆปริณายกแห่งนิกายเซน

นิกายฉานในประเทศจีนมีสังฆปริณายก 6 องค์ ซึ่งเชื่อว่าได้รับสืบทอดบาตรและจีวรจากพระโคตมพุทธเจ้า สังฆปริณายกทั้ง 6 มีลำดับดังนี้

ลำดับที่	รายนาม	เกิด	มรณภาพ
1	พระโพธิธรรม	ค.ศ. 440	ค.ศ. 528
2		ค.ศ. 487	ค.ศ. 593
3		ไม่ปรากฏ	ค.ศ. 606
4		ค.ศ. 580	ค.ศ. 651
5		ค.ศ. 601	ค.ศ. 674
6	ฮุ่ยเหนิง	ค.ศ. 638	ค.ศ. 713

ลัทธิเซียนเทียนเต้า

ลัทธิเซียนเทียนเต้าซึ่ง ก่อตั้งขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ได้กำหนดสายจู่ซือโดยถือเอาสังฆปริณายกทั้ง 6 องค์ของนิกายฉานเป็นปรมาจารย์ของเซียนเทียนเต้าด้วย ต่อด้วยนักพรตเต๋าอีก 2 รูป แล้วหวง เต๋อฮุย ถือว่าตนเองเป็นจู่ซือลำดับที่ 9 ต่อจากเต๋อฮุยแล้วยังมีจู่ซือสืบมาอีกดังนี้

ลำดับที่	รายนาม	เกิด	เสียชีวิต
7.	และ	ค.ศ. 1194/1123	ค.ศ. 1229/1183
8.		?	?
9.		ค.ศ. 1684	ค.ศ. 1750
10.		ค.ศ. 1715	ค.ศ. 1784
11.		?	?
12.		ค.ศ. 1760	ค.ศ. 1834
13.	และ	?	?
14.		?	?
15.		?	?

หลังจู่ซือรุ่นที่ 15 แล้ว ลัทธิเซียนเทียนเต้าก็แตกออกเป็นหลายสายย่อย

ลัทธิอนุตตรธรรม

จาง เทียนหรัน พระธรรมาจารย์รุ่นสุดท้ายของลัทธิอนุตตรธรรม

หวัง เจฺว๋อี ต่อตั้งลัทธิอนุตตรธรรมขึ้นในปี พ.ศ. 2420 เดิมเป็นสาวกลัทธิเซียนเทียนเต้า จึงรับแนวคิดสายจู่ซือจากเซียนเทียนเต้ามาด้วย โดยยอมรับสังฆปริณายกทั้ง 6 องค์ในนิกายเซน ต่อด้วยจู่ซือรุ่นที่ 7-11 ของเซียนเทียนเต้า นับอาจารย์รุ่นก่อนตนเป็นรุ่นที่ 12-14 นับตนเองเป็นรุ่นที่ 15 และยังมีจู่ซือต่อมาอีกจนถึงรุ่นที่ 18

ลัทธิอนุตตรธรรมเรียกจู่ซือว่าพระธรรมาจารย์ และถือว่าพระธรรมาจารย์เป็นพระวิสุทธิอาจารย์ (จีน: 明師 หมิงซือ) ผู้มีอาณัติสวรรค์สามารถถ่ายทอดเต๋าได้ หากนับต่อจากเหอ รั่ว (เหลียวขู่) ธรรมาจารย์รุ่นที่ 11 แล้ว มีธรรมาจารย์ต่อมาอีกดังนี้

ลำดับที่	รายนาม	เกิด	เสียชีวิต
12		ค.ศ. 1760	ค.ศ. 1834
13	และ	?	?
14		?	ค.ศ. 1984
15	หวัง เจฺว๋อี	ค.ศ. 1821	ค.ศ. 1884
16		?	ค.ศ. 1886
17	ลู่ จงอี	ค.ศ. 1849	ค.ศ. 1925
18	จาง เทียนหรัน และซุน ฮุ่ยหมิง	ค.ศ. 1889/1895	ค.ศ. 1947/1975

อ้างอิง

1. "Introduction to the Pure Land Patriarchs". THOMÉ H. FANG INSTITUTE. 20 พฤศจิกายน 2552. สืบค้นเมื่อ 11 มิถุนายน 2556. {{}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= ((help))
2. McRae, John (2003), Seeing Through Zen. Encounter, Transformation, and Genealogy in Chinese Chan Buddhism, The University Press Group Ltd, ISBN 
3. Prior Heaven School^[], , เรียกข้อมูลวันที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2556