จุนจิ อิโต

จุนจิ อิโต (ญี่ปุ่น: 伊藤 潤二, โรมาจิ: Itō Junji, เกิด 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2506) เป็นนักเขียนมังงะสยองขวัญชาวญี่ปุ่น ผลงานที่โด่งดังของเขา เช่น เรื่องราวของเด็กสาวผู้เป็นอมตะและมีรูปร่างหน้าตางดงามจนได้นำพาเหล่าผู้คนคลั่งไคล้เธอจนไปสู่ความบ้าคลั่งและหายนะ, มังงะสามเล่มจบ กล่าวถึงเรื่องราวของเมืองที่หลงไหลในก้นหอย และ มังงะสองเล่มจบ เกี่ยวกับเรื่องราวของปลาที่ถูกควบคุมโดยแบคทีเรียสายพันธุ์หนึ่งเรียกว่า "กลิ่นสาบมรณะ" เป็นต้น นอกเหนือจากนั้นยังมี คลังสยองขวัญลงหลุม ชุดเรื่องสั้นของเขา และ เรื่องราวล้อเลียนตัวเขาเองและภรรยาที่อาศัยอยู่ในบ้านกับแมวอีกสองตัว งานของอิโตได้ทำให้เกิดกลุ่มแฟนคลับขึ้นมา โดยมีคนบางกลุ่มเห็นว่า เขาเป็นบุคคลสำคัญในประติมานวิทยาสยองขวัญยุคหลัง

จุนจิ อิโต
伊藤 潤二
อิโตในงานการประชุม Lucca Comics & Games ปี 2018
เกิด	31 กรกฎาคม พ.ศ. 2506 (61 ปี) นากัตสึงาวะ, กิฟุ, ประเทศญี่ปุ่น
สัญชาติ	ญี่ปุ่น
อาชีพ	นักเขียน,
ผลงานเด่น
คู่สมรส	อายาโกะ อิชิกุโระ (สมรส 2006)
บุตร	2

ชีวิตและหน้าที่การงาน

จุนจิ อิโต้ เกิดเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2506 ที่เมืองซากาชิตะ ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของเมืองนากัตสึงาวะ จังหวัดกิฟุ เขาเริ่มเข้าสู่โลกแห่งความสยองขวัญตั้งแต่ยังเด็ก มังงะเรื่องแรกที่เขาอ่านคือ มิอิระเซ็นเซ โดยอุเมซุ คาซึโอะ จากการที่พี่สาวสองคนของเขาได้อ่านมังงะของอุเมซุและชินอิจิ โคกะในนิตยสาร และด้วยเหตุนี้ทำให้เขาได้เริ่มอ่านตามด้วย เขาเติบโตขึ้นมาในแถบชนบท ณ เมืองเล็ก ๆ ข้าง ๆ นากาโนะ ในบ้านที่เขาอาศัยอยู่ ห้องอาบน้ำจะตั้งอยู่ที่ปลายอุโมงค์ใต้ดินของบ้าน ซึ่งมีจิ้งโกร่งถ้ำอาศัยอยู่จำนวนหนึ่ง และมันจะกลายเป็นหนึ่งในแรงบัลดาลใจในผลงานของเขาในเวลาต่อมา

เขาเริ่มวาดมังงะตั้งแต่อายุได้ 4 ขวบ โดยได้รับแรงบัลดาลใจมาจากผลงานในนิตยสาร เขายังคงวาดมาเรื่อย ๆ โดยถือว่าเป็นงานอริเรก จนกระทั่งเขาได้ทำงานเป็นช่างทันตกรรมในปี 2527 ทำให้เขามีความลำบากในการหาความสมดุลระหว่างงานทั้งสอง

ในปี พ.ศ. 2530 เขาส่งผลงานเรื่องสั้นของเขาไปที่ ฮัลโลวีนรายเดือน และได้รับรางวัลชมเชยในรางวัลคาซึโอะ อุเมซุ (โดยมีอุเมซุเป็นหนึ่งในคณะกรรมการ) ผลงานนี้ได้ถูกเผยแพร่มานานกว่า 13 ปี และต่อมาถูกนำมาประติดประต่อกันเป็นเรื่องราวที่มีชื่อว่า

อิโต้ ได้วาดปกอัลบั้ม ปี 2002 ให้แก่วงมุก ในปี 2020 เขาได้เข้ามาร่วมงานกันอีกครั้งในการทำปกซิงเกิล "โชฟุ 2020" อิโตยังได้ร่วมมือกับ ทาคาชิ นางาซากิ และอดีตนักการทูต มาซารุ ซาโต ในการสร้าง ยูโกกุ โนะ รัสปูติน (2010–2012) มีพื้นฐานจากประสบการณ์ส่วนตัวของซาโตในรัสเซีย และส่งให้นิตยสาร

กิเยร์โม เดล โตโร ผู้กำกับภาพยนตร์ ได้กล่าวถึงในบัญชีทวิตเตอร์ทางการของเขาว่า อิโต เดิมทีเป็นผู้ร่วมงานในการสร้างวิดีโอเกม ไซเลนต์ฮิลล์ โดยมีทั้ง เดล โตโร และนักออกแบบเกม ฮิเดโอะ โคจิมะ เป็นผู้กำกับหลัก อย่างไรก็ตาม หลังจากการประกาศนี้ โคนามิ เจ้าของทรัพย์สินทางปัญญา ได้ยกเลิกโครงการนี้ไป แต่หลังจากนั้น ในผลงานต่อไปของโคจิมะอย่าง เดธสแตรนดิง ก็ยังคงปรากฎความคล้ายคลึงกับจุนจิ อิโตและเดล โตโรอยู่ดี

รางวัล

ผลงานของอิโต้ ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลไอส์เนอร์ในปี 2546 และ 2552

ในปี 2562 อิโตได้รับรางวัลไอส์เนอร์เป็นครั้งแรกจากการดัดแปลงเป็นมังงะของภาพยนตร์เรื่อง แมรี่ เชลลีย์ แฟรงเกนสไตน์ โดยได้รับรางวัลในสาขา "การดัดแปลงจากสื่อประเภทอื่นได้ดีที่สุด"

ในปี 2563 อิโตได้รับรางวัลไอส์เนอร์อีกสองรางวัลจากผลงานของเขาเรื่อง กับ วีนัสที่ตาบอด ในสาขา "หนังสือการ์ตูนนานาชาติฉบับสหรัฐที่ดีที่สุด - เอเชีย" และ "นักเขียน/นักวาดยอดเยี่ยม"

ในปี 2565 อิโตได้รับรางวัลไอส์เนอร์อีกหนึ่งรางวัลจากผลงานของเขาเรื่อง "Lovesickness" ในสาขา "หนังสือการ์ตูนนานาชาติฉบับสหรัฐที่ดีที่สุด - เอเชีย"

ชีวิตส่วนตัว

ในปี 2549 อิโตได้แต่งงานกับอายาโกะ อิชิกุโระ (石黒亜矢子) นักวาดหนังสือภาพ ณ ปี 2556 พวกเขามีบุตรสองคน

อ้างอิง

1. "An Interview With Master of Horror Manga Junji Ito (Full Length Version)". Grape Japan (ภาษาอังกฤษ). June 10, 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 30, 2021. สืบค้นเมื่อ April 9, 2020.
2. Chik, Kalai (September 17, 2019). "Interview: Horror Manga Mastermind Junji Ito". Anime News Network (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 2, 2020. สืบค้นเมื่อ April 9, 2020.
3. Iwane, Akiko (October 1998). "The Junji Ito Interview: A conversation with the creator of Uzumaki". Davinch (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 6, 2019. สืบค้นเมื่อ February 20, 2019.
4. no Manben: Itō Junji (S4E2, 2017),
5. "The Horror of an Uncertain Future: An Interview with Revered Manga-ka Junji Ito". B&N Reads (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2019-06-17. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 2, 2022. สืบค้นเมื่อ 2022-06-02.
6. "MUCC、"ムックの日(6/9)"に「娼婦」誕生20周年記念シングルを限定リリース". Barks (ภาษาญี่ปุ่น). June 8, 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 15, 2020. สืบค้นเมื่อ September 17, 2022.
7. "伊藤潤二、佐藤優原作で鈴木宗男事件のドロドロ裏側描く". Natalie (ภาษาญี่ปุ่น). July 27, 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 2, 2022. สืบค้นเมื่อ October 6, 2021.
8. McWhertor, Michael (September 27, 2015). "Silent Hills had another awesome creative talent: horror manga master Junji Ito". . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 2, 2022. สืบค้นเมื่อ September 27, 2015.
9. "Every Death Stranding Cameo in the game and where to find them". (ภาษาอังกฤษ). November 12, 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 27, 2022. สืบค้นเมื่อ November 18, 2019.
10. Sonstige., Angierski, Kristen Sonstige. Barclay, Bridgitte Sonstige. Cortez, Marisol Sonstige. Davis, Chelsea Sonstige. Heumann, Joseph K. Sonstige. Keetley, Dawn Sonstige. Kniss, Ashley Sonstige. Murray, Robin L. Sonstige. Roberts, Brittany R. Sonstige. Sharp, Sharon Sonstige. Soles, Carter Sonstige. Stevenson, Keri Sonstige. Tidwell, Christy (June 2, 2021). Fear and Nature : Ecohorror Studies in the Anthropocene. ISBN . OCLC 1263285920.
11. "Eisner Awards: The Complete Winners List". The Hollywood Reporter (ภาษาอังกฤษ). July 20, 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 11, 2021. สืบค้นเมื่อ July 22, 2019.
12. Topham, Michelle (2021-07-25). "Junji Ito wins 2 Eisner Awards for Remina and Venus in the Blind Spot manga for his second and third wins". Leo Sigh (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 6, 2021. สืบค้นเมื่อ 2022-06-02.
13. Hodgkins, Crystalyn (July 23, 2022). "Junji Ito Wins Eisner Award for Lovesickness Manga". Anime News Network. สืบค้นเมื่อ July 23, 2022.
14. Nomura, Chie (January 9, 2012). "ホラー漫画家・伊藤潤二先生インタビュー / 人気作品『富江』『うずまき』を生んだ奇才" [Horror cartoonist / Professor Junji Ito interview / popular work "Tomie" "Uzumaki"]. RocketNews24.com (ภาษาญี่ปุ่น). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 8, 2013. สืบค้นเมื่อ February 20, 2019.