จปุจีสาหิบ

ชปุชีสาหิบ หรือ จปุจีซาฮิบ (ปัญจาบ: ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ; Japji Sahib) เป็นบทสวดตอนเริ่มต้นในคุรุกรันตสาหิบ คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของศาสนาซิกข์ซึ่งแต่งขึ้นโดยคุรุนานักเทพจี คุรุศาสดาคนแรกในศาสนาซิกข์ บทสวดของจัปจินั้นเริ่มต้นด้วย "" ตามด้วย 38 "เปาฑี" (1 เปาฑี = กลอน 1 บท) และปิดด้วย

เชื่อกันว่าจปุจีสาหิบนั้นเป็นงานเขียนแรกของคุรุนานัก และมีเนื้อความที่ครอบคลุมแก่นของศาสนาซิกข์ และยังเป็น (บทกลอนในวรรณกรรมซิกข์) ที่สำคัญที่สุดอีกด้วย และเป็นคุรบานีแรกในนิตนีม

ส่วนที่เป็นที่จดจำมากคือวาทกรรมของคุรุนานักเรื่อง "อะไรคือการเคารพบูชาที่แท้จริง" และ "อะไรคือธรรมชาติของพระเป็นเจ้า" ซึ่งในจปุจีสาหิบได้ระบุไว้ว่า ลักษณะของพระเป็นเจ้านั้นไม่สามารถอธิบายได้ และการเคารพบูชาที่แท้จริงคือการบูชา "นาม" คือเสียง คำ และพลังภายใน การรับรู้ถึงการมีอยู่ของพระเป็นเจ้า และให้ชีวิตเป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์

บทสวดอีกบทที่เกี่ยวข้องกับจปุจีสาหิบ คือ "จปุสาหิบ" ซึ่งอยู่ในตอนต้นของ ซึ่งแต่งโดยคุรุโควินทสิงห์

อ้างอิง

1. HS Singha (2009), The Encyclopedia of Sikhism, Hemkunt Press, ISBN , page 110
2. B Singh and GP Singh (2007), Japji, Hemkunt Press, ISBN , pages 17–42