จง ย เหว ยน จ น 中原 โดยท วไปหมายถ งส วนหน งของท ล อมรอบตอนล างและตอนกลางของแม น ำฮวงโห โดยม ศ นย กลางอย ท พ นท ระหว างล ว

จง-ยฺเหวียน (จีน: 中原) โดยทั่วไปหมายถึงส่วนหนึ่งของที่ล้อมรอบตอนล่างและตอนกลางของแม่น้ำฮวงโห โดยมีศูนย์กลางอยู่ที่พื้นที่ระหว่างลั่วหยางและไคเฟิง ถูกมองว่าเป็นแหล่งกำเนิดของ ในอดีต ชาวหัวเซียถือว่าจง-ยฺเหวียนเป็น 'ศูนย์กลางของโลก' กิจกรรมของมนุษย์ในภูมิภาคจง-ยฺเหวียน สามารถย้อนกลับไปได้ถึงยุคหินเก่า

อ้างอิง

Yeqiu, Wu, Zeyan Huang, Qiuyun Liu (1996). Ciyuan. Shangwu Yinshuguan. pp. 5–11. ISBN . OCLC 475148039.
Duara, Prasenjit (2003). Sovereignty and authenticity : Manchukuo and the East Asian modern. Lanham. p. 7. ISBN . OCLC 50755038.
Zhang, Xin-bin; 张新斌 (2007). . Journal of Huanghe S&T University. no.4, 2007: 17–24. doi:10.19576/j.issn.1008-5424.2007.04.006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-05-19. สืบค้นเมื่อ 2023-07-05.
Bar-Yosef, Ofer; Wang, Youping (2012). "Paleolithic Archaeology in China". Annual Review of Anthropology. 41: 319–335. doi:10.1146/annurev-anthro-092611-145832. ISSN 0084-6570. JSTOR 23270714.

[1] Yeqiu, Wu, Zeyan Huang, Qiuyun Liu (1996). Ciyuan. Shangwu Yinshuguan. pp. 5–11. ISBN . OCLC 475148039.

[2] Duara, Prasenjit (2003). Sovereignty and authenticity : Manchukuo and the East Asian modern. Lanham. p. 7. ISBN . OCLC 50755038.

[3] Zhang, Xin-bin; 张新斌 (2007). . Journal of Huanghe S&T University. no.4, 2007: 17–24. doi:10.19576/j.issn.1008-5424.2007.04.006. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-05-19. สืบค้นเมื่อ 2023-07-05.

[4] Bar-Yosef, Ofer; Wang, Youping (2012). "Paleolithic Archaeology in China". Annual Review of Anthropology. 41: 319–335. doi:10.1146/annurev-anthro-092611-145832. ISSN 0084-6570. JSTOR 23270714.