ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน

ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน (อังกฤษ: Memories of Murder, เกาหลี: 살인의 추억) เป็นภาพยนตร์อาชญากรรม-ระทึกขวัญ ในปี ค.ศ. 2003 ของประเทศเกาหลีใต้ เป็นผลงานการกำกับการแสดงเรื่องที่ 2 ของพง จุน-โฮ ถัดจากเรื่อง ซึ่งเขาได้เขียนบทภาพยนตร์ด้วยตนเองร่วมกับ ชิม ซ็อง-โพ โดยอาศัยเค้าโครงเรื่องจากบทละครที่สร้างจากเหตุการณ์จริงของคดีฆาตกรรมต่อเนื่องในเมืองฮวาซ็อง ที่เขียนไว้ในปี 1996 โดย คิม ควัง-ริม นำแสดงโดย , , , และ ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ พัก ทู-มัน ตำรวจสืบสวนเมืองฮวาซ็อง และ ซอ แท-ยุน ตำรวจสืบสวนจากกรุงโซล ที่ต้องร่วมมือกันสืบหาฆาตกรต่อเนื่องผู้ก่อเหตุฆ่าและข่มขืนหญิงสาวหลายรายในเมืองฮวาซ็อง จังหวัดคย็องกี ในยุคคริสต์ทศวรรษ 1980

ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน
กำกับ	พง จุน-โฮ
บทภาพยนตร์	พง จุน-โฮ ชิม ซ็อง-โพ
สร้างจาก	Come to See Me โดย คิม ควัง-ริม
อำนวยการสร้าง	ชา ซึง-แจ
นักแสดงนำ
กำกับภาพ	คิม ฮย็อง-คู
ตัดต่อ	คิม ซุน-มิน
ดนตรีประกอบ	ทาโร อิวาชิโร
บริษัทผู้สร้าง	ซีเจ เอนเตอร์เทนเมนต์ ไซดัส พิกเจอส์
ผู้จัดจำหน่าย	ซีเจ เอนเตอร์เทนเมนต์
วันฉาย	2 พฤษภาคม ค.ศ. 2003 (2003-05-02)
ความยาว	131 นาที
ประเทศ	เกาหลีใต้
ภาษา	เกาหลี
ทุนสร้าง	2.8 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
ทำเงิน	1.2 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

ภาพยนตร์เริ่มสร้างและเข้าสู่กระบวนการผลิตในช่วงเดือนกันยายน ค.ศ. 2002 หลังจากที่ซีเจ เอนเตอร์เทนเมนต์ซื้อลิขสิทธิ์บทละครของ คิม ควัง-ริม โดยบทละครดังกล่าวสร้างมาจากเหตุการณ์จริงของคดีฆาตกรรมต่อเนื่องที่เมืองฮวาซ็อง และถือเป็นครั้งแรกที่มีฆาตกรต่อเนื่องเกิดขึ้นในประเทศเกาหลีใต้ ต่อมาบทละครได้ถูกนำมาพัฒนาและเขียนขึ้นเป็นบทภาพยนตร์แนวสืบสวน โดยการถ่ายภาพยนตร์ฉากสำคัญเกิดขึ้นที่อำเภอชังซ็อง, อำเภอแฮนัม จังหวัดช็อลลาใต้ และ อำเภอชินจู, จังหวัดคย็องซังใต้

ฆาตกรรม ความตาย และสายฝน ถูกนำออกฉายในโรงภาพยนตร์เป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม ค.ศ. 2003 และได้รับคำชื่นชมอย่างล้นหลามทั้งด้านการกำกับภาพยนตร์ของพง จุน-โฮ, บทภาพยนตร์, การแสดงของซง คัง-โฮ และการตัดต่อภาพยนตร์ โดยได้รับรางวัลภาพยนตร์เกาหลีถึง 6 สาขา ได้แก่ สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, ผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม, บทภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, ถ่ายภาพยอดเยี่ยม และ ตัดต่อภาพยอดเยี่ยม นอกจากนี้ยังได้รับการยอมรับให้เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของเอเชียตะวันออก

เนื้อเรื่อง

เดือน ธันวาคม ปี 1986 ยุคที่ประเทศเกาหลีใต้ยังปกครองด้วยระบบใช้อำนาจเด็ดขาด มีการพบศพผู้หญิงสองคนถูกข่มขืนและฆาตกรรมที่ชานเมืองเล็กๆ ในชนบทแห่งหนึ่ง โดยเหยื่อถูกฆ่าด้วยวิธีการรัดคอและถูกครอบศรีษะด้วยกางกางชั้นในของเหยื่อเอง เจ้าหน้าที่ตำรวจฝ่ายสืบสวน พัก ทู-มัน และ โช ย็อง-กู ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้สืบสวนคดีดังกล่าว พวกเขาต้องทำงานด้วยสภาวะความเครียดและกดดันเพราะไม่เคยสืบสวนคดีร้ายแรงเช่นนี้มาก่อน ประกอบกับคดีดังกล่าวถือเป็นครั้งแรกของประเทศที่มีฆาตกรต่อเนื่อง จึงได้รับความสนใจจากสื่อต่างๆ ที่คอยกดดันให้ตำรวจจับคนร้ายให้ได้ พวกเขาต้องทำงานโดยปราศจากเทคโนโลยีทางนิติวิทยาศาสตร์ และใช้วิธีการสืบสวนแบบโบราณที่ล้าสมัย ทำให้การแสวงหาพยานหลักฐานต่างๆเป็นไปอย่างทุลักทุเลและผิดปกติ โดย พัก ทู-มัน สุ่มหาผู้ต้องสงสัยด้วยการมองลักษณะภายนอกของบุคคลด้วยสายตาและใช้สัญชาตญาณของตัวเอง เขาได้ควบคุมตัว แพ็ก ควัง-โฮ ชายปัญญาอ่อน ที่ใบหน้ามีแผลเป็นและนิ้วมือติดกันแทบทุกนิ้ว ในฐานะผู้ต้องสงสัยคนสำคัญเพราะเคยเดินตามเหยื่อคนหนึ่งไปทั่วเมือง และพาไปสอบปากคำที่สถานีตำรวจ ซึ่งในขั้นตอนการสอบปากคำ โช ย็อง-กู ตำรวจฝ่ายสืบสวนซึ่งเป็นคู่หูของ พัก ทู-มัน ได้เข้าทำร้ายร่างกาย แพ็ก ควัง-โฮ ที่มีอาการทางจิตเพื่อบีบบังคับให้เขารับสารภาพ

หลังจากที่วิธีการซ้อมทรมานผู้ต้องหาเพื่อให้รับสารภาพของ โช ย็อง-กู ไม่เป็นผล และคดีไม่มีทีท่าว่าจะจับตัวฆาตกรได้โดยง่าย สำนักงานความมั่นคงแห่งชาติเกาหลีใต้ จึงได้ส่ง ซอ แท-ยุน จนท.ตำรวจสืบสวน จากกรุงโซล ผู้ผ่านการอบรมด้านพยานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์รวมถึงมีประสบการณ์ทางด้านการตรวจวิเคราะห์สถานที่เกิดเหตุ และอาสามาช่วยทำคดีให้มาช่วยสืบหาคนร้ายร่วมกับตำรวจท้องที่ ถึงแม้เขาจะอาสามาช่วยสืบคดีที่สถานีตำรวจอันห่างไกลแห่งนี้ แต่ความคิดและวิธีการสืบสวนของเขากับ พัก ทู-มัน และ โช ย็อง-กู ซึ่งเป็นตำรวจพื้นที่เจ้าของคดีมีความขัดแย้งกัน ซอ แท-ยุน แสดงให้เห็นถึงความผิดพลาดในการจับกุมและการสอบสวนคดีของสถานีตำรวจพื้นที่ โดยเขาชี้ให้เห็นถึงสภาพร่างกายรวมถึงสภาพจิตใจที่ไม่ปกติของผู้ต้องหาอย่าง แพ็ก ควัง-โฮ ว่าไม่สามารถก่อเหตุฆาตกรรมที่มีความซับซ้อนได้ เพราะนิ้วมือของผู้ต้องหาติดกันแทบทุกนิ้ว ยากที่จะจับวัตถุใดๆอย่างคล่องแคล่วเหมือนคนปกติ จึงแทบเป็นไปไม่ได้ที่จะผูกเงื่อนเพื่อรัดคอเหยื่อแต่ละราย

นอกจากสภาพศพของหญิงสาวที่เป็นเหยื่อ 2 รายแล้ว ซอ แท-ยุน ยังได้นำรายงานเหตุหญิงสาวรายอื่นๆ ที่หายตัวไปก่อนหน้านี้มาพิจารณาอย่างละเอียด โดยเมื่อดูจากสภาพอากาศและการแต่งกายของหญิงสาวเหล่านั้นในวันที่พวกเธอหายตัวไปมาประกอบ เขาจึงพบว่าหญิงสาวรายอื่นๆที่หายตัวไปก่อนหน้านี้โดยยังไม่ทราบเบาะแส และหญิงสาว 2 คนที่ถูกพบเป็นศพมีลักษณะการแต่งกายและเหตุการณ์บางอย่างที่เหมือนกัน เขาจึงสรุปพฤติกรรมของฆาตกรต่อเนื่องรายนี้ได้ว่า ฆาตกรจะลงมือก่อเหตุเฉพาะเวลากลางคืนที่ฝนตก และจะก่อเหตุเฉพาะกับผู้หญิงที่ใส่ชุดสีแดง ซึ่งจากการวิเคราะห์ของ ซอ แท-ยุน นำไปสู่การค้นพบศพของหญิงสาวรายอื่นๆที่หายตัวไปก่อนหน้านี้ โดยสภาพศพมีลักษณะการตายคล้ายกัน ต่อมา จนท.คว็อน ควี-อ๊ก ตำรวจหญิงประจำสถานีตำรวจท้องที่ ได้สืบพบว่าในวันที่มีเหตุฆาตกรรมแต่ละครั้ง มักจะมีผู้ขอให้สถานีวิทยุกระจายเสียงเปิดเพลง "Gloomy Letter" ของ ยู แจ-ฮา นักร้องชื่อดังในสมัยนั้นอยู่เสมอ ซึ่งทุกครั้งที่นักจัดรายการเปิดเพลงนี้ให้ตามคำขอ ก็จะมีเหตุฆาตกรรมหญิงสาวเกิดขึ้นในเวลาต่อมา

นักแสดง

• แสดงเป็น จนท.สืบสวน พัก ทู-มัน เจ้าของคดี
• แสดงเป็น จนท.สืบสวน โช ย็อง-กู เป็นคู่หูของ พัก ทู-มัน
• แสดงเป็น ซอ แท-ยุน ตำรวจฝ่ายสืบสวนจากกรุงโซล ที่อาสามาช่วยทำคดี
• โก ซอ-ฮี แสดงเป็น จนท.สืบสวน คว็อน ควี-อ๊ก ตำรวจหญิงฝ่ายสืบสวน
• พัก โน-ชิก แสดงเป็น แพ็ก ควัง-โฮ, ผู้ต้องสงสัยคนแรก
• รยู แท-โฮ แสดงเป็น โช พย็อง-ซุน ผู้ต้องสงสัยคนที่สอง
• แสดงเป็น พัก ฮย็อน-กยู ผู้ต้องสงสัยคนที่สาม
• แสดงเป็น ควัก ซอล-ย็อง แฟนของ พัก ทู-มัน
• แสดงเป็น ชิน ทง-ชุล ตำรวจระดับนายสิบ
• แสดงเป็น กู ฮี-พง ตำรวจระดับนายสิบ
• ย็อม ฮเย-รัน แสดงเป็น แม่ของ โซ-ฮย็อน
• แสดงเป็น นางพยาบาล
• แสดงเป็น หญิงสาวท้ายเรื่อง

อ้างอิง

1. Cheong, Sung-il; Paquet, Darcy (2004). Korean Cinema 2003, Korean Film Commission. p.92.
2. "Memories of a Murder (2003)". Box Office Mojo. จากแหล่งเดิมเมื่อ April 1, 2023. สืบค้นเมื่อ April 1, 2023.
3. Kim, June (April 1, 2015). "Memories of Murder Makes Cinema Scope's Top Ten Films of the Decade". Korean Film Biz Zone. จากแหล่งเดิมเมื่อ November 24, 2021. สืบค้นเมื่อ April 2, 2015.
4. . May 14, 2015. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 14, 2015. สืบค้นเมื่อ August 27, 2020.