ข้าวแรมฟืน

ข้าวแรมฟืน หรือ ข้าวแรมคืน สันนิษฐานว่าเพี้ยนมาจากคำว่า เหลียงเฝิ่น (จีน: 凉粉) เป็นอาหารที่เป็นที่นิยมในหมู่ชาวจีนยูนนาน ไทลื้อ ไทเขิน และไทใหญ่ และได้แพร่หลายมาจนถึงภาคเหนือของประเทศไทย ทำจากข้าวโม่ละเอียด นำไปกวนกับน้ำปูนใสจนสุก ตักใส่ภาชนะให้แข็งตัว แล้วจึงตัดแบ่งรับประทาน ถ้าใส่แต่ข้าวอย่างเดียวมีสีขาวเรียกข้าวฟืนข้าว ใส่ถั่วลันเตาโม่พร้อมกับข้าวจะได้สีเหลืองเรียกข้าวฟืนถั่ว ถ้าใส่ถั่วลิสงโม่พร้อมข้าวจะได้สีม่วงอ่อน เรียกข้าวฟืนถั่วดิน และหากเป็นลักษณะคล้ายโจ๊กหรือซุปข้นสีเหลือง ราดบนเส้นสีเหลืองคล้ายเส้นหมี่ เรียกว่าข้าวแรมฟืนอุ่นหรือชีโต้วเฝิ่น (稀豆粉) ในบางพื้นที่เรียกว่าโถ่พูอุ่น การรับประทานมีได้หลายแบบ ถ้ารับประทานเป็นอาหารคาว จะผสมกับถั่วลิสงคั่ว งา พริก ซีอิ๊วและผักต่างๆ ถ้ารับประทานเป็นอาหารหวาน จะกินกับน้ำกะทิ ถ้ารับประทานเป็นอาหารว่างจะนำไปทอดแล้วจิ้มกับน้ำจิ้มรสเปรี้ยวหวาน ข้าวแรมฟืน ถือเป็นอาหารขึ้นชื่อของจังหวัดเชียงราย

ข้าวแรมฟืน

ข้าวแรมฟืนแบบซุปข้น (ข้าวฟืนอุ่น หรือ โถ่พูอุ่น)
ชื่ออื่น	ข้าวแรมคืน
แหล่งกำเนิด	ประเทศไทย (ภาคเหนือ), ประเทศพม่า (รัฐฉาน), ประเทศจีน (มณฑลยูนนาน)
ภูมิภาค	เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ส่วนผสมหลัก	ข้าว, น้ำปูนใส, ถั่ว
รูปแบบอื่น	ข้าวฟืนอุ่น (โถ่พูอุ่น) ข้าวแรมฟืนน้ำ ข้าวแรมฟืนยำ ข้าวแรมฟืนทอด
ตำราอาหาร: ข้าวแรมฟืน   สื่อ: ข้าวแรมฟืน

อ้างอิง

• สิริรักษ์ บางสุด และพลวัฒน์ อารมณ์. โอชะล้านนา. กรุงเทพฯ : แสงแดด, 2558, หน้า 191.