ก่อนฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก

บทความนี้กล่าวถึงช่วงก่อนฤดูพายุไต้ฝุ่นที่เกิดขึ้นในช่วงก่อนหน้าศตวรรษที่ยี่สิบ มันจะไม่สมบูรณ์; ข้อมูลเกี่ยวกับช่วงก่อนฤดูพายุไต้ฝุ่นมีเป็นช่วง ๆ ต้องอาศัยการสังเกตของนักท่องเที่ยวและนักเรือ ไม่มีการเก็บข้อมูลที่ครอบคลุมโดยหน่วยงานกลางในช่วงต้นนี้ พายุหมุนเขตร้อนส่วนใหญ่มักจะก่อตัวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงพฤศจิกายน เหล่านี้จะอยู่ภายในอัตภาพขอบเขตระยะเวลาของแต่ละปี ขณะที่พายุหมุนเขตร้อนส่วนใหญ่จะก่อตัวทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิก

ขอบเขตของบทความนี้จะถูกจำกัดอยู่ภายในมหาสมุทรแปซิฟิก, ทางเหนือของเส้นศูนย์สูตร และทางตะวันตกของเส้นแบ่งเขตวันสากล โดยพายุที่ก่อตัวทางตะวันออกของเส้นแบ่งเขตวันสากลและทางเหนือของเส้นศูนย์สูตรจะถูกเรียกว่า "เฮอร์ริเคน" ส่วนพายุที่ก่อตัวทางใต้ของเส้นศูนย์สูตรจะเรียกว่า "ไซโคลน"

พ.ศ. 1824 (ค.ศ. 1281)

คะมิกะเซะ

ในตำนานของญี่ปุ่นกล่าวถึงไต้ฝุ่นคะมิกะเซะ (ลมแห่งพระเจ้า ตามความหมายคือ คะมิ แปลว่า เทพเจ้า และ กะเซะ แปลว่า ลม) ได้ทำลายเรือ 2,200 ลำของจักรพรรดิกุบไลข่านแห่งมองโกล ใน ซึ่งมีความพยายามที่จะบุกญี่ปุ่น จากเหตุการณ์นี้ทำให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บทั้งจากมองโกลเลียและเกาหลีประมาณ 45,000 ถึง 56,000 คน

พ.ศ. 2367-68 (ค.ศ. 1824-25)

มีไต้ฝุ่นสองลูกถูกบันทึกไว้ในช่วงที่อยู่ในโอะกินะวะและเกาะริวกิว

พ.ศ. 2369 (ค.ศ. 1826)

ไต้ฝุ่นที่โอะกินะวะ

ไต้ฝุ่นลูกนี้ทำให้มีผู้เสียชีวิต 30 คนและทำลายบ้านเรือนกว่าพันหลังคาเรือน เรือประมงกว่า 100 ลำสูญหายไป และมีผู้เสียชีวิตหลังจากภาวะอดอยากจำนวน 2,200 คน

พ.ศ. 2371 (ค.ศ. 1828)

ไต้ฝุ่นที่นะงะซะกิ

17 กันยายน

ไต้ฝุ่นได้โจมตีนะงะซะกิทำให้มีผู้เสียชีวิตประมาณ 14,429 คนบนชายฝั่งทะเลอะริอะเกะ และเป็นยอดผู้เสียชีวิตสูงสุดจากการถูกโจมตีโดยไต้ฝุ่นในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น ฟิลลิป แฟรนซ์ โวน เซยโบลด (Philipp Franz von Siebold) แพทย์ชาวเยอรมันเขาได้นำเสนอในช่วงระหว่างที่พายุเข้าและประสบความสำเร็จในการอ่านบารอมิเตอร์ค่าความกดอากาศรอบ ๆ เมืองนะงะซะกิและความเสี่ยงของการจมน้ำ พายุลูกนี้ได้รับการเสนอให้ใช้ชื่อเดิมของเขา

พ.ศ. 2378 (ค.ศ. 1835)

ไต้ฝุ่นที่ยะเอะยะมะ

ไต้ฝุ่นถูกบันทึกไว้ที่ ในริวกิว

พ.ศ. 2387 (ค.ศ. 1844)

ไต้ฝุ่นที่มิยะโกะ

พายุไต้ฝุ่นได้โจมตีในเกาะริวกิว บ้านเรือนกว่า 2,000 หลังคาเรือนถูกทำลาย

พ.ศ. 2395 (ค.ศ. 1852)

ไต้ฝุ่นที่มิยะโกะ

พายุไต้ฝุ่นได้ถูกบันทึกไว้ที่มิยะโกะในเกาะริวกิว มิยะโกะถูกโจมตีโดยคลื่นยักษ์และมีผู้เสียชีวิต 3,000 คน หลังจากนั้นเนื่องจากภาวะอดอยากและโรคระบาด

พ.ศ. 2397 (ค.ศ. 1854)

พายุไต้ฝุ่นได้ถูกบันทึกไว้ที่โอะกินะวะ

พ.ศ. 2396 (ค.ศ. 1853)

พายุไซโคลนในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2396

12 และ 17 กรกฎาคม

ช่วงเที่ยงวันของวันที่ 12 กรกฎาคม 2396 บารอมิเตอร์ขึ้นไปสูงสุดที่ 30.02 นิ้วปรอท (101.7 กิโลปาสกาล) ที่เรือเก็บ จากที่นภา, เกาะลิวเชว 26°12′N 127°43′E / 26.200°N 127.717°E / 26.200; 127.717 และมีลมตะวันออกเข้าไปหล่อเลี้ยงในอีกหลายวันถัดมา

เวลา 08.00 ของวันที่ 17 กรกฎาคม 2396, จากเซี่ยงไฮ้ถิงลิวเซวแล้วเคลื่อนไปทางซ้ายของและลงสู่แม่น้ำแยงซี ในตอนกลางวัน บารอมิเตอร์ขึ้นไปถึง 29.71 นิ้วปรอท (100.6 กิโลปาสกาล) วันนั้นยูเอสเอส ซุสเควฮันนา (2393) และ ยูเอสเอส มิสซิสซิปปี (2384) เคลื่อนออกจากเอะโดะ ตามเส้นทางไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ที่บารอมิเตอร์แสดงค่า 30 นิ้วปรอท (100 กิโลปาสกาล) ซึ่งค่อนข้างสูงกว่าค่าเฉลี่ยตามสภาพฤดูกาลในท้องถื่น แต่พายุไซโคลนได้เข้ามาอย่างรวดเร็ว, ยูเอสเอส ซาราโตกา (2385) ออกจากเอะโดะไปยังเซี่ยงไฮ้ในเวลาเดียวกัน บารอมิเตอร์ก็แสดงค่า 29.84 นิ้วปรอท (101.0 กิโลปาสกาล)

18, 19 และ 20 กรกฎาคม

ยูเอสเอส คาไพรซ์ ได้ทอดสมอในคืนนั้นจากคลื่นที่ขยายตัวจากทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ตอนเที่ยงของวันที่ 18 กรกฎาคม 2396 บารอมิเตอร์ได้หยุดอยุ่ที่ 29.67 นิ้วปรอท (100.5 กิโลปสกาล) ส่วนในเรือยูเอสเอสมิสซิสซิปปีและเรือยูเอสเอส ซุสเควฮันนา ค่าความกดอากาศบารอมิเตอร์เริ่มต่ำลง ขณะที่ยูเอสเอส ซัพพลายรายงานว่ามีลมตะวันออกอย่างรุนแรง และการลดลงอย่างรวดเร็วของค่าในบารอมิเตอร์ในช่วงบ่าย

วันที่ 19 กรกฎาคม 2396 ยูเอสเอส มิสซิสซิปปีและยูเอสเอส ซุสเควฮันนา อยู่ห่างประมาณ 550 ไมล์ (890 กิโลเมตร) จากการติดตามของพายุไซโคลน

อ้างอิง

1. Padgett, Gary; John Wallace; Kevin Boyle; Simon Clarke (2003-08-17). . Typhoon2000.ph. David Michael V. Padua. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-11-30. สืบค้นเมื่อ 2007-01-15.
2. Longshore, page 125
3. Kerr, page 241
4. Longshore, pages 404-405
5. Kerr, page 242