การเจ็บป่วยโดยไม่มีอาการ

ไร้อาการ หรือ การเจ็บป่วยโดยไม่มีอาการ (อังกฤษ: asymptomatic) เกิดขึ้นเมื่อบุคคลมีโรคดำเนินอยู่ในร่างกาย เช่น มีการเจริญของมะเร็ง มีการติดเชื้อ ฯลฯ แต่ไม่มีอาการปรากฏให้ผู้ป่วยรู้สึก บางครั้งอาจมีความผิดปกติที่สามารถตรวจพบได้แต่ไม่ได้ตรวจจึงไม่พบและไม่รู้ว่ามีก็ได้

ภาวะการเจ็บป่วยโดยไม่มีอาการนั้นมีความสำคัญ เพราะมีการดำเนินโรคหลายแบบ และอาจจำเป็นต้องได้รับการดูแลรักษาต่างๆ กัน เช่น อาจมีอาการมากขึ้นในภายหลัง จึงต้องเฝ้าระวัง, อาจหายได้เอง หรือเป็นภาวะที่ไม่มีอันตราย จึงไม่ต้องทำอะไร, อาจต้องรับการรักษาภาวะนั้น เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนอันจะเกิดขึ้นในภายหลัง (เช่นในภาวะความดันเลือดสูง หรือไขมันในเลือดสูง เป็นต้น), อาจต้องตรวจหาภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นในภายหลังหรือพบร่วมกันในตอนนั้น, อาจเป็นการติดเชื้อที่สามารถแพร่ไปยังคนอื่นได้ เป็นต้น

อ้างอิง

1. ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน 2017-07-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ข้อมูลปรับปรุงวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2544 เรียกดูเมื่อ 11 เมษายน พ.ศ. 2552