การประท้วงในประเทศเลบานอน พ.ศ. 2562–2563

การประท้วงในประเทศเลบานอน ค.ศ. 2019–2020 หรือที่เรียกกันในท้องถิ่นว่า การปฏิวัติเดือนตุลาคม (อังกฤษ: October Revolution) เป็นกลุ่มการประท้วงของพลเรือนที่เกินขึ้นในประเทศเลบานอน เริ่มแรกปะทุขึ้นหลังรัฐบาลมีการวางแผนที่จะขึ้นภาษีน้ำมัน ยาสูบ และการโทรแบบ VoIP บนแอปพลิเคชันต่าง ๆ เช่น วอตส์แอปป์ แต่ต่อมาได้กระจายและขยายออกไปเป็นการประท้วงทั่วประเทศเพื่อประนามการปกครองแบบ (sectarian rule),, ที่สูงถึง 46% ในปี 2018,การฉ้อโกงภายในของหน่วยงานรัฐบาล, การออกกฎหมายที่มีเพื่อปกป้องชนชั้นปกครองจากการตรวจสอบได้ (เช่น) และความล้มเหลวของรัฐบาลที่ไม่สามารถจัดสรรบริการพื้นฐานให้ได้ เช่น ไฟฟ้า น้ำ และความสะอาด การประท้วงครั้งแรกเริ่มต้นขึ้นในวันที่ 17 ตุลาคม ค.ศ. 2019 นับเป็นระยะเวลา 1714 วันจนถึงปัจจุบัน

การประท้วงเลบานอน
ส่วนหนึ่งของ
ผู้ประท้วงที่ ในเบรุต เมื่อ 19 ตุลาคม ค.ศ. 2019
วันที่	17 ตุลาคม ค.ศ. 2019 (2019-10-17) – ปัจจุบัน
สถานที่	ประเทศเลบานอน
สาเหตุ	มาตรการรัดเข็มขัด เศรษฐกิจซบเซา (sectarianism)
วิธีการ	กิจกรรมทางอินเทอร์เน็ต
ผล	การลาออกของนายกรัฐมนตรี
คู่ขัดแย้ง
ผู้ประท้วง: (ไม่มีศูนย์กลาง) ประชาชนและองค์กรต่าง ๆ ของพลเรือน ขบวนการ KAFEH! พรรค Sabaa หน่วยงานการเมือง: รัฐบาลเลบานอน ฮิซบุลลอฮ์ Kataeb Party พรรคการเมืองทั้บหมด สนับสนุนโดย:  อิหร่าน  ซีเรีย  ซาอุดีอาระเบีย
ผู้นำ
ไม่มีผู้นำกลาง (since 21 Jan 2020) (17–29 Oct 2019) Fares al-Saad
ความสูญเสีย
อย่างน้อยเสียชีวิต 10 ราย และบาดเจ็บ 540 ราย (28 เมษายน 2020) ตำรวจบาดเจ็บ 142 นาย (19 กรกฎาคม 2020)

ผลจากการประท้วงได้ทำให้ประเทศเลบานอนเข้าสู่ภาวะวิกฤตทางการเมือง นายกรัฐมนตรียินยอมลาออกจากตำแหน่งและตอบรับคำร้องขอของผู้ประท้วงที่ต้องการรัฐบาลอิสระ อย่างไรก็ตาม นักการเมืองรายอื่น ๆ ที่เป็นเป้าโจมตีของการประท้วงยังคงอยู่ในอำนาจ เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม ค.ศ. 2019 อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ ได้ถูกแต่งตั้งให้เป็น และมีหน้าที่ในการจัดตั้งคณะรัฐบาลใหม่ การประท้วงและการดื้อแพ่งจึงดำเนินต่อเพื่อประท้วงการแต่งตั้งนาย Diab ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 2020 นาย Hassan Diab ได้ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีอย่างเป็นทางการ และนำจำนวน 20 คน นับเป็นเวลาสามเดือนจากการเริ่มต้นประท้วงใหญ่ Diab ได้รับแต่งตั้งด้วยการสนับสนุนของฮิซบุลลอฮ์ รวมทั้งเครือข่าย และขบวนการ ซึ่งนำโดย

อ้างอิง

1. . Kafeh.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-07-21. สืบค้นเมื่อ 28 April 2020.
2. "Political and socio-economic program regarding the uprising and the transitional phase". lcparty.org. Lebanese Communist Party. สืบค้นเมื่อ 18 June 2020.
3. "لبنان ينتفض". mmfidawla.com. Citizens in a State. สืบค้นเมื่อ 29 April 2020.
4. "اللبنانيون الجدد". اللبنانيون الجدد.
5. Raidy, Gino. "It's Time to Talk About Sabaa". Gino's Blog. สืบค้นเมื่อ 28 April 2020.
6. "Nasrallah: Lebanon is facing two major menaces; the first is the financial and economic collapse and the second is the Lebanese people's rage at the political elite". MTV Lebanon (ภาษาอังกฤษ). 19 October 2019. สืบค้นเมื่อ 19 October 2019.
7. K, Christie (7 November 2019). . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-28. สืบค้นเมื่อ 28 November 2019.
8. "OHCHR | Press briefing note on Lebanon".
9. . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-13. สืบค้นเมื่อ 12 November 2019.
10. . . 25 November 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-11-27. สืบค้นเมื่อ 26 November 2019.
11. Osseiran, Hashem. "Lebanon officials vow to deter 'infiltrator' attacks after weekend violence". www.timesofisrael.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 21 January 2020.
12. Saleh, Walid (27 April 2020). "Lebanon cities erupt against economic hardship, one protester killed in Tripoli". Reuters. สืบค้นเมื่อ 28 April 2020.{{}}: CS1 maint: url-status ()
13. . . 17 October 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-06-09. สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
14. "Protests erupt in Lebanon over plans to impose new taxes". aljazeera.com. 18 October 2019. สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
15. "Lebanon: WhatsApp tax sparks mass protests". DW (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). Deutsche Welle. 10 October 2019. สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
16. "Lebanon Protesters Found Strength in Unity, Ditched Sectarianism". Report Syndication. 27 October 2019.{{}}: CS1 maint: url-status ()
17. . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-09-15. สืบค้นเมื่อ 2020-07-21.
18. "Protesters march from Al Nour Square to Central Bank in Tripoli". MTV Lebanon (ภาษาอังกฤษ). 22 October 2019. สืบค้นเมื่อ 26 October 2019.
19. "Protesters block Karakoul Druze-Mar Elias road". MTV Lebanon (ภาษาอังกฤษ). 22 October 2019. สืบค้นเมื่อ 26 October 2019.
20. Khraiche, Dana (17 October 2019). "Nationwide Protests Erupt in Lebanon as Economic Crisis Deepens". . สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
21. Fadi Tawil (17 October 2019). . Washington Post (ภาษาอังกฤษ). AP. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-21. สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
22. . . 18 October 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-31. สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
23. "Lebanon scraps WhatsApp tax as protests rage" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 18 October 2019. สืบค้นเมื่อ 18 October 2019.
24. The961, News (1 November 2019). . the961.com (ภาษาอังกฤษ). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-12-31. สืบค้นเมื่อ 24 November 2019. {{}}: |first= มีชื่อเรียกทั่วไป ((help))
25. "Lebanon protests: University professor Hassan Diab nominated to be PM". BBC.
26. "Lebanese president asks Hassan Diab to form government". Al Jazeera. 19 December 2019. สืบค้นเมื่อ 2 January 2020.
27. "Roadblocks across Lebanon as anger rises over Diab pick as PM". Al Jazeera. 20 December 2019. สืบค้นเมื่อ 2 January 2020.
28. . . 31 December 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-01-09. สืบค้นเมื่อ 2 January 2020.
29. . CPI Financial. 22 January 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-08-17. สืบค้นเมื่อ 22 January 2020.