การท งระเบ ดเดรสเด น เป นการโจมต ท งระเบ ดของฝ ายบร ต ชและอเมร ก นต อเม องเดรสเด น เม องหลวงของร ฐแซกโซน ของเยอรมน ในช ว

การทิ้งระเบิดเดรสเดิน เป็นการโจมตีทิ้งระเบิดของฝ่ายบริติชและอเมริกันต่อเมืองเดรสเดิน เมืองหลวงของรัฐแซกโซนีของเยอรมนี ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ในการตีโฉบฉวยสี่ครั้งระหว่างวันที่ 13 และ 15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945 เครื่องบินทิ้งระเบิดหนัก 722 ลำของกองทัพอากาศสหราชอาณาจักร(RAF) และ 527 ลำของกองทัพอากาศทหารบกสหรัฐ(USAAF) ซึ่งได้ทิ้งระเบิดแรงสูงมากกว่า 3,900 ตันและอุปกรณ์ในการก่อให้เกิดเพลิงไหม้ในตัวเมือง การทิ้งระเบิดครั้งนี้ก่อให้เกิดทำลายมากกว่า 1,600 เอเคอร์ (6.5 ตารางกิโลเมตร) ของส่วนกลางเมือง มีประชากรที่เสียชีวิตลงถึง 25,000 คน ถึงแม้ว่าจะมีการอ้างอิงถึงตัวเลขเสียชีวิตจำนวนมากขึ้น การตีโฉบฉวยของกองทัพอากาศทหารบกสหรัฐได้เพิ่มเติมอีกครั้ง จำนวนสองครั้ง เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 2 มีนาคม มุ่งเป้าหมายไปที่ลานจอดรถไฟของเมืองและการตีโฉบฉวยขนาดเล็กครั้งหนึ่งเมื่อวันที่ 17 เมษายน มุ่งเป้าหมายไปที่เขตอุตสาหกรรม

การทิ้งระเบิดที่เดรสเดินในสงครามโลกครั้งที่สอง

ส่วนหนึ่งของ

เดรสเดินหลังจากถูกระเบิด

วันที่	13–15 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1945
สถานที่	เดรสเดิน ประเทศเยอรมนี 51°03′00″N 13°44′24″E / 51.05000°N 13.74000°E / 51.05000; 13.74000
ผล	ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะ

คู่สงคราม

สหราชอาณาจักร

สหรัฐ

นาซีเยอรมัน

กำลัง

เครื่องบินทิ้งระเบิดรุ่นเอฟโร แลนด์แคสเตอร์ 769 เครื่อง
เครื่องบินทิ้งระเบิดรุ่น 9 เครื่อง
เครื่องบินทิ้งระเบิดรุ่นโบอิง บี-17 ฟลายอิงฟอร์เทรส 527 ลำ
เครื่องบินทิ้งระเบิดรุ่นนอร์ทอเมริกัน พี-51 มัสแตง 784 ลำ

เครื่องบินเม็สเซอร์ชมิท เบเอ็ฟ 110 28 ลำ
ปืนต้านอากาศยาน

ความสูญเสีย

อากาศยาน 7 ลำ (โบอิง บี-17 ฟลายอิงฟอร์เทรส 1 ลำ และเอฟโร แลนด์แคสเตอร์ 6 ลำ รวมถึงคนขับ)

ถูกฆ่าสูงถึง 25,000 คน

โฆษณาชวนเชื่อของเยอรมันได้กล่าวออกมาทันทีว่าภายหลังจากการโจมตีและการอภิปรายหลังสงครามว่า การโจมตีนั้นมีเหตุสมควรหรือไม่นั้นที่ทำให้การทิ้งระเบิดกลายเป็นหนึ่งในเหตุผลทางศีลธรรม กรณีที่โด่งดัง (causes célèbres) ในสงคราม ปี ค.ศ. 1953 กองทัพอากาศสหรัฐได้รายงานปกป้องปฏิบัติการว่า การทิ้งระเบิดที่สมเหตุต่อเป้าหมายทางยุทธศาสตร์ ซึ่งพวกเขาได้สังเกตเห็นว่า เป็นศูนย์กลางการขนส่งทางรถไฟและการสื่อสาร์ที่สำคัญ ที่ตั้งโรงงาน 110 แห่ง และคนงาน 50,000 คนที่สนับสนุนในความพยายามทำสงครามของเยอรมัน นักวิจัยหลายคนได้อ้างว่าไม่ใช่โครงสร้างพื้นฐานคมนาคมทั้งหมด เช่น สะพาน เป็นเป้าหมาย และไม่ได้มีพื้นที่เขตอุตสาหกรรมที่กว้างขวางบนนอกใจกลางเมือง มีการวิจารณ์ต่อการทิ้งระบิดครั้งนี้ได้รับการยืนยันว่าเดรสเดิน เป็นสถานที่สำคัญทางวัฒนธรรม ในขณะที่ได้มองข้ามความสำคัญทางยุทธศาสตร์และอ้างว่าการโจมตีดังกล่าวเป็นการทิ้งระเบิดลงบนพื้นดินแบบไม่เจาะจงและไม่สอดคล้องกับผลประโยชน์ทางทหาร แม้ว่าจะไม่ได้รับการสนับสนุนโดยมาตรฐานทางกฎหมายใดๆ ในขณะที่เดรสเดินได้รับการปกป้องและตั้งเป็นศูนย์กลางการขนส่งทางทหารที่สำคัญและเป็นที่ตั้งของโรงงานอุตสาหกรรมสงครามหลายแห่ง บางส่วนอ้างว่าการตีโฉบฉวยครั้งนี้คือการก่ออาชญากรรมสงคราม บางครั้ง ส่วนใหญ่ในกลุ่มเยอรมันฝ่ายขวาจัด ได้เรียกว่าการทิ้งระเบิดครั้งนี้ว่าเป็นการสังหารหมู่ เรียกว่า "การทิ้งระเบิดฮอโลคอสต์ที่เดรสเดิน"

รูปแบบจำนวนมากในยอดผู้เสียชีวิตที่ได้มีการอ้างอิงได้ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1945 รัฐบาลเยอรมันได้ออกคำสั่งให้สื่อมวลชนเผยแพร่จำนวนผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวน 200,000 คน จากการตีโฉบฉวยเดรสเดิน และผู้เสียชีวิตจำนวนสูงสุดถึง 50,000 คนได้ถูกกล่างอ้างถึง ผู้มีอำนาจเมืองในช่วงเวลานั้นได้ประเมินผู้ที่ตกเป็นเหยื่อถึง 25,000 คนซึ่งเป็นตัวเลขที่สนับสนุนในการสืบสวนภายหลัง รวมทั้งการศึกษาในปี ค.ศ. 2010 ที่ได้รับมอบหมายจากสภาเทศบาลเมือง หนึ่งในนักเขียนหลักที่รับผิดชอบจากการเขียนจำนวนตัวเลขที่สูงเกินจริงได้ถูกเผยแพร่ในตะวันตกคือ ซึ่งได้ประกาศในภายหลัง เมื่อเขาได้ค้นพบว่าเอกสารที่เขาทำงานมานั้นได้ถูกปลอมแปลงขึ้นมาและจำนวนแท้จริงนั้นรองรับจำนวน 25,000 คน

หมายเหตุ

Casualty figures have varied mainly due to false information spread by Nazi German and Soviet propaganda. Some figures from historians include: 18,000+ (but less than 25,000) from Antony Beevor in "The Second World War"; 20,000 from Anthony Roberts in "The Storm of War"; 25,000 from Ian Kershaw in "The End"; 25,000–30,000 from Michael Burleigh in "Moral Combat"; 35,000 from Richard J. Evans in "The Third Reich at War: 1939–1945".

อ้างอิง

"Dresden Historical Commission" (PDF). Abschlussbericht der Historikerkommission zu den Luftanfriffen auf Dresden zwischen dem 13 un 15 Februar 1945. สืบค้นเมื่อ 13 July 2023.
"Dresden historical commission publishes final report". www.dresden.de (ภาษาอังกฤษ). 19 January 2024.
*The number of bombers and tonnage of bombs are taken from a USAF document written in 1953 and classified secret until 1978 (Angell 1953) harv error: no target: CITEREFAngell1953 ().
- Taylor (2005), front flap,^[] which gives the figures 1,100 heavy bombers and 4,500 tons.
- Webster and Frankland (1961) give 805 Bomber Command aircraft 13 February 1945 and 1,646 US bombers 16 January – 17 April 1945.(Webster & Frankland 1961, pp. 198, 108–109).
"Mission accomplished" 6 มิถุนายน 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, The Guardian, 7 February 2004.
Harris 1945.
Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War, 1939–1945 (Kindle ed.). London: Allen Lane. para. 13049.
Selden 2004, p. 30: Cites Schaffer 1985, pp. 20–30, 108–109. Note: The casualty figures are now considered lower than those from the firebombing of some other cities; see 9–10 March 1945, approximately 100,000 dead, and July 1943, approximately 50,000 dead (Grayling 2006, p. 20)
อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ USAFHD
McKee 1983, p. 62.
Dresden was a civilian town with no military significance. Why did we burn its people? 21 เมษายน 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน By Dominic Selwood. , 13 February 2015
Addison & Crang 2006, Chapter 9 p. 194.
McKee 1983, pp. 61–94.
Furlong, Ray (22 June 2004). "Dresden ruins finally restored". BBC News.
อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Volkery
Rowley, Tom (8 February 2015). . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2017.
Bergander 1998, p. 217.
Taylor 2004, p. 370.
Atkinson 2013, p. 535.
Neutzner 2010, p. 68.
"Wie David Irving eingestand, eine Fälschung genutzt zu haben". Dresdener Neueste Nachrichten (ภาษาเยอรมัน). 24 January 2005.

แหล่งข้อมูลอื่น

Video: "Bombing raids on Dresden and Berlin 1945"
United Newsreel on the bombing of Dresden ที่ยูทูบ
US Air Force Historical Support Division – description, photos

[6] Casualty figures have varied mainly due to false information spread by Nazi German and Soviet propaganda. Some figures from historians include: 18,000+ (but less than 25,000) from Antony Beevor in "The Second World War"; 20,000 from Anthony Roberts in "The Storm of War"; 25,000 from Ian Kershaw in "The End"; 25,000–30,000 from Michael Burleigh in "Moral Combat"; 35,000 from Richard J. Evans in "The Third Reich at War: 1939–1945".

[historical_commission-1] "Dresden Historical Commission" (PDF). Abschlussbericht der Historikerkommission zu den Luftanfriffen auf Dresden zwischen dem 13 un 15 Februar 1945. สืบค้นเมื่อ 13 July 2023.

[Hist_commn_summary-2] "Dresden historical commission publishes final report". www.dresden.de (ภาษาอังกฤษ). 19 January 2024.

[:0-3] *The number of bombers and tonnage of bombs are taken from a USAF document written in 1953 and classified secret until 1978 (Angell 1953).
Taylor (2005), front flap,^[] which gives the figures 1,100 heavy bombers and 4,500 tons.

Webster and Frankland (1961) give 805 Bomber Command aircraft 13 February 1945 and 1,646 US bombers 16 January – 17 April 1945.(Webster & Frankland 1961, pp. 198, 108–109).
"Mission accomplished" 6 มิถุนายน 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, The Guardian, 7 February 2004.

[5] Taylor (2005), front flap,^[] which gives the figures 1,100 heavy bombers and 4,500 tons.

[6] Webster and Frankland (1961) give 805 Bomber Command aircraft 13 February 1945 and 1,646 US bombers 16 January – 17 April 1945.(Webster & Frankland 1961, pp. 198, 108–109).

[FOOTNOTEHarris1945-4] Harris 1945.

[5] Evans, Richard J. (2008). The Third Reich at War, 1939–1945 (Kindle ed.). London: Allen Lane. para. 13049.

[7] Selden 2004, p. 30: Cites Schaffer 1985, pp. 20–30, 108–109. Note: The casualty figures are now considered lower than those from the firebombing of some other cities; see 9–10 March 1945, approximately 100,000 dead, and July 1943, approximately 50,000 dead (Grayling 2006, p. 20)

[USAFHD-8] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ USAFHD

[FOOTNOTEMcKee198362-9] McKee 1983, p. 62.

[10] Dresden was a civilian town with no military significance. Why did we burn its people? 21 เมษายน 2016 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน By Dominic Selwood. , 13 February 2015

[FOOTNOTEAddisonCrang2006Chapter_9_p._194-11] Addison & Crang 2006, Chapter 9 p. 194.

[FOOTNOTEMcKee198361–94-12] McKee 1983, pp. 61–94.

[Furlong2004-13] Furlong, Ray (22 June 2004). "Dresden ruins finally restored". BBC News.

[Volkery-14] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Volkery

[15] Rowley, Tom (8 February 2015). . . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2017.

[FOOTNOTEBergander1998217-16] Bergander 1998, p. 217.

[FOOTNOTETaylor2004370-17] Taylor 2004, p. 370.

[FOOTNOTEAtkinson2013535-18] Atkinson 2013, p. 535.

[FOOTNOTENeutzner201068-19] Neutzner 2010, p. 68.

[20] "Wie David Irving eingestand, eine Fälschung genutzt zu haben". Dresdener Neueste Nachrichten (ภาษาเยอรมัน). 24 January 2005.